سید ذوالفقار الموسوی، استاد دانشگاه، در برنامه «ثالث الحجج ع» تأکید کرد که عزاداری و گریه بر سیدالشهداء، امام حسین (علیه السلام)، تنها یک بیان عاطفی نیست، بلکه رفتاری شرعی است که در قرآن کریم و سنت نبوی بنیان گذاشته شده است. وی تبیین کرد که این عمل، پدیده‌ای انسانی، معنوی و جمعی را نمایندگی می‌کند که در عمق وجود امت اسلامی ریشه دوانده است.
سید ذوالفقار الموسوی توضیح داد که قرآن کریم در موارد متعددی به صحنه‌های حزن و گریه اشاره کرده است؛ از جمله گریه حضرت یعقوب بر فرزندش یوسف (علیهما السلام)، و نیز آنچه در آیه شریفه «فَما بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّماءُ وَالْأَرْضُ» (آسمان و زمین بر آنان گریه نکردند) آمده است. وی خاطرنشان کرد که این اشارات قرآنی، مشروعیت حزن و بکاء را به عنوان یک پدیده کیهانی که شامل انسان و سایر مخلوقات می‌شود، تثبیت می‌کند.
بیشتر بدانید
مخالفت قاطع فلسطينيان با اداره نوار غزه توسط افراد غير فلسطيني| فلسطين الصمود
پيوندي ناگسستني ميان مردم مقاومت و ميراث جاودان شهداي مقاومت لبنان| مع المراسلين
او افزود که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) این شعیره را در مواضع عملی خود پایه‌گذاری کردند؛ آنجا که بر عموی خود، حمزه بن عبدالمطلب، هنگام شهادتش گریستند و مجالس عزاداری جمعی برای ایشان برپا کردند و بدین ترتیب، این عمل را از یک حالت فردی به یک وضعیت اجتماعی و عمومی منتقل ساختند. همچنین، پیامبر (ص) بر فرزندشان ابراهیم و نیز بر امام حسین (علیه السلام) در موارد متعددی که در منابع هر دو گروه (شیعه و سنی) آمده است، اشک ریختند.