نویسنده و تحلیلگر سیاسی، صالح القزوینی، تأکید کرد که اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۹۷۹ میلادی، نقطه‌ای سرنوشت‌ساز در مسیر انقلاب اسلامی بود، چراکه این اقدام صرفاً واکنشی موقتی به شمار نمی‌رفت، بلکه بیانگر مخالفت گسترده مردمی با سیاست‌های ایالات متحده و مداخلات آن در امور داخلی ایران طی دهه‌های متمادی و تجسمی از ارادهٔ ملت برای استقلال، حاکمیت و قطع وابستگی به هر قدرت خارجی بود.
بیشتر بدانید
حملات مداوم رژیم صهیونیستی و افزایش تلفات غیرنظامیان در لبنان| مع المراسلین
خشم سازمان ملل از تصمیم ترامپ برای ازسرگیری آزمایش‌های هسته‌ای| قضیة ساخنة
صالح القزوینی «قضیهٔ ساخنة»، گفت: «اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۹۷۹ تنها یک اقدام اعتراضی مقطعی نبود، بلکه بیان آشکاری از خشم عمومی در برابر سیاست‌های ایالات متحده بود که ده‌ها سال ادامه داشت، به‌ویژه پس از کودتای انجام‌شده علیه دولت دکتر محمد مصدق در دههٔ پنجاه میلادی که دخالتی آشکار در تصمیم ملی ایران به شمار می‌رفت.»
وی افزود: «آنچه دانشجویان در آن زمان انجام دادند، بیش از آنکه نقضی دیپلماتیک باشد، نشانهٔ ردّ رابطه‌ای نابرابر میان «آمر و مأمور» بود.» وی تأکید کرد که ایران در پی آن بود تا از طریق این اقدام، به آن معادلهٔ ظالمانه پایان دهد و مانع از استمرار دخالت آمریکا در امور داخلی کشور شود.