شیخ حسین المیاحی در برنامه «شبابنا» درباره مفهوم کار توضیح داد که کار به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود:

• کاری که برای دنیا و کسب معاش انجام می‌شود
• و کاری که برای آخرت و رضایت خداوند و دریافت پاداش بزرگ انجام می‌گیرد.

ایشان تأکید کرد که مفهوم کار فراتر از صرفاً کسب درآمد است و قرآن کریم نیز به هر دو جنبه اشاره دارد؛ در آیه‌ای می‌فرماید: «اعملوا فسیری الله عملکم ورسوله والمؤمنون» که به کار برای آخرت اشاره دارد و در جای دیگر می‌گوید: «فامشوا فی مناکبها وكلوا من رزقه وإلیه النشور» که به کار برای دنیا اشاره می‌کند. بنابراین، تفاوت کارها تنها بر اساس ضوابط شرعی مشخص می‌شود.

بیشتر بدانید:

اراده انسانی؛ عامل نهایی انتخاب مسیر سعادت یا هلاکت | شبابنا

چهار اصل اساسی برای دستیابی به اندیشه صحیح |شبابنا

ایشان افزودند که کار شرافتمندانه از دیدگاه شرع، نه عرف مردم، دو رکن اساسی دارد:

• نخست هدف از کار که اگر انسان برای تأمین زندگی خانواده، رفع فقر، خدمت به جامعه یا کمک به یتیمان و نیازمندان تلاش کند، این کار از نظر شرعی شریف است. به گفته ایشان، «من کار می‌کنم و درآمدم را در راه خیر صرف می‌کنم» این رکن اصلی ارزش شرعی کار را تعیین می‌کند.
• شیخ المیاحی در ادامه بیان کرد که رکن دوم، ماهیت خود کار است و باید با ضوابط شرعی منطبق باشد. ممکن است فردی کاری انجام دهد که درآمدزا باشد اما به جامعه آسیب برساند، مانند دزدی، قاچاق مواد مخدر یا اعمال خلاف قانون. چنین کاری حتی اگر درآمدی برای فرد داشته باشد و او بخواهد بخشی از آن را به فقرا بدهد، از نظر شرع پذیرفتنی نیست زیرا موجب فساد و آسیب به جامعه می‌شود.

ایشان سخنان خود را با این نکته پایان دادند که کاری که به مردم آسیب می‌رساند، حتی اگر درآمدزا باشد، کاری پست و ناپسند است و نمی‌توان آن را شرافتمندانه دانست، حتی اگر هدف ظاهری آن خیر به نظر برسد.