در برنامه ثامن الحجج، پژوهشگر اسلامی، سید احمد موسوی بر این حقیقت تأکید کرد که مودّت پایدار، از تولی و ولایت اعتقادی سرچشمه می‌گیرد. وی تصریح کرد که این نوع عشق، فراتر از احساسات زودگذر بوده و به یک عقیده راسخ و جاودانه تبدیل می‌شود که در قلب، وجدان و رفتار انسان جای می‌گیرد.

سید موسوی بیان داشت: "مودّتی که بر پایه ولایت بنا شده باشد، هرگز از بین نمی‌رود، بلکه تا روز قیامت باقی خواهد ماند، زیرا با ایمان و باور پیوند خورده است و صرفاً یک احساس گذرا نیست."

وی با اشاره به شیوه برخورد پیروان مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام با فقدان و مصیبت‌ها، افزود: "با وجود اندوه از دست دادن عزیزان، هنگامی که مصیبت امام حسین علیه‌السلام یادآوری می‌شود، سختی مصیبت‌های دیگر کمتر احساس می‌شود، و مؤمن با خود می‌گوید: مصیبت من در برابر مصیبت حسین چه ارزشی دارد؟"

بیشتر بدانید:

امام رضا علیه‌السلام؛ صیانت از جامعه صالح در برابر چالش‌های سیاسی | ثامن الحجج

تجلی عشق و ارادت به امام رضا (ع) در اشعار و مدایح صلاح الحدادی | ثامن الحجج ع

او به شعر معروفی اشاره کرد:

"أنست رزیتکم رزایانا التي سلفت، وهونت الرزايا الآتيات"

(مصیبت شما، مصیبت‌های گذشته ما را از یاد برد و سختی‌های آینده را بر ما آسان نمود.)

سید موسوی ادامه داد: "مؤمن تنها به گریستن بر حسین علیه‌السلام بسنده نمی‌کند، بلکه آمادگی دارد جان، فرزند، مال و هر آنچه دارد را در راه او فدا کند، چرا که این عشق یک احساس زودگذر نیست، بلکه پیمان و عقیده‌ای راسخ است که در زیارات چنین بیان شده است: پدر و مادرم و جانم و مالم و فرزندم فدای تو باد."

وی در ادامه به تأثیر این محبت اعتقادی در تهذیب نفس اشاره کرد و گفت: "وقتی جوانی از من می‌پرسد چگونه از گناه دوری کنم؟، به او می‌گویم: به یاد داشته باش که امام زمانت تو را می‌بیند. اعمال ما بر امام عصر علیه‌السلام عرضه می‌شود، همان‌طور که بر پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله عرضه می‌شود، و همین حقیقت کافی است تا انسان را از ارتکاب گناه باز دارد."

او افزود: "امام، چشم خداوند است، و هنگامی که انسان احساس کند که نگاه امام علیه‌السلام همراه اوست، از انجام گناه شرم می‌کند، همان‌طور که از نگاه مردم شرم دارد. بنابراین، هر کس می‌خواهد ارتباط خود را با امام حفظ کند، باید مراقب باشد که آن را با گناه قطع نکند."

در پایان، سید موسوی تأکید کرد: "ارتباط با امام معصوم، صرفاً یک وابستگی نسبی یا عاطفی گذرا نیست، بلکه یک پیوند اعتقادی است که انسان را به وفاداری کامل، ایثار بی‌حد و اطاعت از سر عشق صادقانه وامی‌دارد."