قحطی همچون دستی سرد و بی‌رحم، زندگی را در این دیار می‌بلعد؛ و گرسنگی، غم‌نامه‌ی روزانه‌ی کودکانی است که به جای بازی و خنده، با تب و استفراغ دست و پنجه نرم می‌کنند. بیماری‌ها همدم ناخواسته‌ی آنان شده‌اند، حاصل ناگزیر نبودن به انتخاب بهتر، حاصل نبودن حتی یک لقمه غذای سالم.
بیشتر بدانید
فیلیپ لازارینی: طرح پیشنهادی اسرائیل در غزه غیرقابل اجرا و مغایر با اصول انسانی است
ام بلال و فرزندانش تنها نیستند؛ آن‌ها صداهایی از میان سکوت دردناک هزاران خانواده‌اند که در سایه‌ی جنگ و محاصره و گرانی، هر روز با امیدی کوچک به فردا زنده‌اند.
و این نان کپک‌زده، تنها میراثی است که این خانواده‌ی یازده نفره، از جمله هفت کودک، به عنوان قوت روزانه دارند؛ نانی که دیگر نه طعم دارد، نه بوی زندگی.
در این غم بزرگ، فریاد خاموش گرسنگی و رنج، قصه‌ی تلخ انسانی است که باید شنیده شود؛ قصه‌ای که هنوز در گوشه‌های فراموش‌شده‌ی جهان می‌تپد.