به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، عبدالباری عطوان سردبیر رای الیوم نوشت: ناگهان و بدون مقدمات زیاد، کشور سوریه از میان آوار‌های فروپاشی عربی و منطقه‌ای قوی‌تر از هر زمان دیگر سر بر می‌آورد. همسایه ترک که دخالت هایش سوریه را به زحمت انداخت اکنون با یک رشته بحران‌های داخلی و خارجی بی پایان رو به روست و اتحادیه عرب که عضویت دمشق را تعلیق کرد به دنبال راهی برای بازگرداندن آن است و در جلساتش قطعنامه‌ای در محکومیت دخالت نظامی ترکیه در شمال این کشور صادر می‌کند و آن را تجاوزگری و تعدی می‌نامد و بر وحدت اراضی سوریه تاکید می‌کند. اما جدایی طلبان کُرد که علیه دولت دمشق شوریدند و در صدد باج خواهی از آن بودند و از آمریکایی‌ها کمک گرفتند و برای ایجاد رژیم مستقل خود برنامه داشتند امروز بدترین روز‌های خود را سپری می‌کنند، زیرا کفیل آمریکایی شان در چشم به هم زدنی آن‌ها را فروخت و دودستی تقدیم دشمن کرد.

اهمیت بیانیه اتحادیه عرب به محکوم کردن حمله و تجاوز ترکیه محدود نمی‌شود بلکه بازگشت عرب‌ها به سوریه و نه برعکس و نیز به رسمیت شناختن آن به عنوان کشوری مستقل و دارای حاکمیت را شامل می‌شود. اتحادیه عرب خودش به ویژه اعضایش در حوزه خلیج فارس صفت عربی را از سوریه گرفتند و تا همین دیروز آن را متهم می‌کردند که به کشوری وابسته به فارس‌ها تبدیل شده است. آن‌ها تاکید کردند حمله ترکیه به سوریه باعث تهدید امنیت ملی عربی می‌شود که البته این بازگشتی ناپسند با ماهیتی نفاق آلود و بحران زاست.
احمد ابوالغیط دبیرکل اتحادیه عرب غافلگیرانه گفت: باید از رویداد‌ها با نام واقعی آن‌ها یاد کنیم. عملیات نظامی ترکیه در شمال سوریه فقط یک اسم دارد و آن هم تجاوز و تعدی است. البته او و کسانی که متن سخنرانی اش را تنظیم کردند و از او خواستند این عبارات را تکرار کند، خودشان نام واقعی رویداد‌ها را به کار نمی‌برند و نمی‌گویند که عرب‌ها و به ویژه کشور‌های خلیج فارس با فرستادن ده‌ها هزار جنگجو توان ارتش و اقتصاد سوریه را تحلیل بردند و صد‌ها میلیارد دلار برای ویرانی این کشور و سرنگونی نظامش و آواره کردن میلیون‌ها نفر از ساکنانش هزینه کردند، آن هم با مشارکت ترکیه که آن زمان متحد عزیزشان بود.
این‌ها قبل از آن که برای سوریه و وحدت اراضی آن اشک تمساح بریزند باید توبه خود را اعلام کنند و از کشور و ملت و نظام سوریه عذرخواهی کنند و طرحی مطالعه شده را با پشتوانه چندین میلیاردی برای بازسازی منابع مادی و انسانی که خود ویران کردند ارائه کنند. بهترین اشتباه کنندگان کسانی هستند که توبه می‌کنند و شاید ملت سوریه توبه و عذرخواهی آنان را بپذیرد.
جالب توجه بود که رهبری سوریه به نشست اتحادیه عرب هیچ توجهی نکرد و هیچ یک از مسئولان این کشور کلمه‌ای به زبان نیاوردند که نشانگر تمایل آن‌ها برای بازگشت به این اتحادیه رنجور و ضعیف باشد. آن‌ها قبلا هنگامی که در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل ابوالغیط سرزده وارد جمع اعضای هیئت سوری به ریاست ولید المعلم شد با سردی و خویشتنداری و عزت نفس برخورد کردند و به سوی او یا سایرین ندویدند حال آن که همه آن‌ها (مقامات عربی) به دنبال دیداری تصادفی یا سلام و احوالپرسی گذرا (با مسئولان سوری) بودند.
بر کسی پوشیده نیست که اکنون رقابتی جدی بین جناح عربی توبه کار و همتای ترک بحران زده اش برای به دست آوردن دل سوریه وجود دارد که احتمالا به پیروزی دومی منتهی خواهد شد، زیرا رهبری سوریه بر اساس اطلاعات موثق با زبان منافع و نه با زبان عواطف تعامل می‌کند و بیانیه‌های اعلام همبستگی برایش ارزشی ندارد، زیرا کاملا درک می‌کند که بیش از هفت سال استقامتش در میدان‌های نبرد و ایجاد ائتلاف‌های قدرتمند و واقعی با روس ها، چینی ها، عراقی‌ها و ایرانی‌ها موازنه قوای سیاسی و نظامی را به نفعش تغییر داده است و اگر از مراحل دشوار عبور نکرده و بخش بزرگی از امنیت و حاکمیت اراضی خود را بازنیافته بود، عرب‌های آمریکایی به سمتش نمی‌شتافتند تا برای بازگرداندنش به اتحادیه عرب التماس کنند، همان اتحادیه‌ای که سوریه از زمان خروج یا اخراجش از آن توجهی به آن نداشت و ترکیه هم کانال‌های گفت و گوی محرمانه با سوریه را زیر نظر روسیه ایجاد کرد.
بازگشت ترکیه به توافقنامه سال 1998 «آدنا» و تاکید بر این نکته که در چاچوب پایبندی به آن و برای بازگرداندن بیش از سه میلیون آواره سوری به شمال سوریه نیرو‌های خود را به این منطقه فرستاده است در نهایت به نفع سوریه تمام خواهد شد. کسانی که باز می‌گردند سوری‌هایی هستند که سوریه از آن‌ها دست شسته است و ترکیه هم بعد از آن که بار سنگینی بر دوشش شدند آن‌ها را اخراج می‌کند. از این رو در نهایت آن‌ها وفادار به کشور سوریه خواهند بود به ویژه آن که فرآیند سیاسی با نظارت روسیه، اجرای توافقنامه‌های سوچی و آستانه است که بارزترین آن‌ها برقراری آشتی و تنظیم قانون اساسی جدیدی است که بر این حقیقت صحه می‌گذارد.
دولت سوریه چنان که از بررسی واکنش هایش در قبال تحولات اخیر برمی آید سیاست صبر و خویشتنداری و خودداری از ریسک پذیری و دور ماندن از شتاب زدگی و انتقام جویی دست کم در شرایط کنونی را در پیش گرفته است. همین سیاست‌ها، سوریه را از بخش بزرگی از بحران‌ها نجات داد، اما دیگران اعم از کرد و عرب و ترک هنوز بهای دخالت‌های خونین خود را با غرق شدن در بحران‌های خطرناک‌تر می‌پردازند.
اجازه دهید این نوشته را با تکرار عبارت ابوالغیط به پایان ببریم و رویداد‌ها را به نام واقعی شان بخوانیم و بگوییم زیرکی سوریها به ویژه در رویارویی با حماقت قبایلی عرب‌ها بر هر چیز مقدم است و دستاورد‌های متوالی خواهد داشت. جنگ آینده و قریب الوقوع در ادلب خواهد بود که بسیار زود و به طور کامل به حاکمیت سوریه باز خواهد گشت... خواهیم دید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید