تهران- الکوثر:  دین می گوید هستی انسان همین زندگی دنیا نیست و انسان آخرتی دارد. بدین جهت باید طبق برنامه زندگی کند و برای مراحل بعد از دنیا، اندوخته ای داشته باشد؛ همچنان که در دوران جوانی باید طوری زندگی کرد که برای دوران پیری ذخیره و توشه ای باشد. این توشه، همان اجر و ثمره خوب گذرانیدن دوره جوانی است و این بدین معنی نیست که باید خوب خورد، خوب پوشید و خوب تفریح و عیش و نوش کرد بر این اساس، اگر او طوری زندگی و خوشگذرانی و تفریح کرد که پس از دوران جوانی، دچار نکبتهای خوشگذرانی دوران جوانی شد، می توان نتیجه گرفت که این دوره حساس عمر خود را خوب سپری نکرده است.

فرد مؤمن در جهان بینی الهی خود که انسان و عالم هستی را مرتبط به خداوند و خالق هستی می داند، معتقد است عالم دنیا مآل و معادی دارد که انسانها به تمام نتایج اعمال خیر و شر خود می رسند. قرآن می فرماید: فَمَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَیراً یرَهُ وَ مَنْ یعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ؛[1] پس هر کس به اندازه ذره ای کار نیک کند، پاداش آن را خواهد دید و هر کس به قدر ذره ای کار بد مرتکب شود، به کیفر و جزایش خواهد رسید.

پس معنی اعتقاد به آخرت این نیست که دنیا را نادیده بگیر؛ بلکه دنیا را همان گونه که هست ببین و آن را مقصد نهایی حساب نکن و همان طور که دوران کودکی و جوانی را پیش قراول دوران پیری می دانی، دنیا را پیش درآمد آخرت بدان و به وسیله آن، عاقبت خود را تأمین کن.

قرآن مجید کسانی را که عاقبت بین و عاقبت سنج نیستند و توجه ندارند که دوران زندگی ما منحصر به نشئه دنیا نیست، به بیان های مختلف مذمّت کرده است. در سوره نجم می فرماید: فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّی عَنْ ذِکرِنا وَ لَمْ یرِدْ إِلَّا الْحَیاةَ الدُّنْیا ذلِک مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّک هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدی؛ [2] ای پیامبر، اعراض کن از کسی که از یاد ما روی گرداند و جز زندگانی دنیا را نخواست. منتهای علم و فهم این مردم همین اندازه است (که در پی دنیا و لذات حیوانی باشند و به آخرت ایمان نیاورند). خداوند کاملا آگاه است به حال آنکه از راه حق گمراه شد و آنکه هدایت یافت.

پی نوشت ها

[1] زلزال (99) آيات 7 و 8.

[2] نجم (39) آيات 29 و 30.

برای عضویت در کانال تلگرامی الکوثرفارسی اینجا کلیک کنید