تهران- الکوثر:   امیرالمؤمنین (ع) در روایتی فرمودند: چشمی که گریان نباشد برکت ندارد.

باید دانست هر چشمی که خشک است حتما از قساوت نیست، زیرا گاهی از زیاد گریه کردن و اشک ریختن چشم خشک می شود که علاج آن تقویت و خوردن مایعات مقوی است، کما اینکه بعضی از بانوان اهل بیت که بعد از اربعین در کربلا ماندند و اشکشان خشک شد، به سویق علاج کردند.

به هرحال باید به فکر بر طرف کردن خشکی چشم بود. از روایات بسیاری استفاده می شود که یکی از علائم قساوت قلب خشکی چشم است و ما باید در رفع قساوت قلب بکوشیم.

در دعا می خوانیم: خدایا پناه می برم به تو از چشمی که نمی گرید و اشک آن جاری نمی شود.

در روایات اهل بیت علل گوناگونی برای قساوت قلب ذکر شده که به عنوان نمونه به بعضی از آنها اشاره می شود:

۱. زیاد سخن گفتن در غیر ذکر خدا

۲. زیاد گناه کردن

جلا دادن قلب و رفع قساوت آن

برای جلای قلب از قساوتی که عارض آن می شود راهیابی از طرف ائمه به ما رسیده است:

۱. به یاد مرگ بودن

۲. پند و اندرز

۳. تفکر در آیات الهی و قیامت و احوال خویشتن

از آیات تقرآن کریم و احادیث اهل بیت به روشنی پیداست که گریه و اشک از خوف خداوند و ترس جهنم و ترحم بر ضعفاء و آنچه انسان از بدی ها برخود روا داشته، و بر حشر و حساب، ممدوح و پسندیده و از صفات نیکان و متقربه و متقین است.

بر سید الشهدا (ع) باید گریست!

۱. گریه برای حسین (ع) خلق شده و در انتظار او روزهای تاریخ را پشت سر گذاشته تا به کربلا رسیده است. اینک از چند نگاه به استقبال اشک حسینی می رویم:

گریه بر امام حسین (ع) اطاعت امر معصوم (ع) است چه این که ائمه گریه بر آن حضرت را بسیار دوست دارند و شیعیان را ترغیب و تشویق بر آن نموده اند. امام رضا (ع) به پسر شبیب فرمودند: ای پسر شبیب، اگر خواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی (ع) گریه کن.

همچنین سفارش حضرت سیدالشهدا (ع) به دوستان و شیعیان خود است که از حلقوم بریده فرمود: اگر خبر غریب یا شهیدی را شنیدید بر من گریه کنید.

۲. گریه بر امام حسین (ع) موجب خشنودی خداوند متعال و رضایت اوست.

۳. گریه بر امام حسین (ع) صله به رسول خدا صلی الله علیه وآله و خشنود شدن آن حضرت است.

۴. گریه بر امام حسین (ع) صله به امیرالمؤمنین و اسباب شادی قلب مبارک آن حضرت است.

۵. گریه بر امام حسین (ع) صله به فاطمه زهرا علیها السلام و کمک به آن مظلومه است.

۶. گریه بر امام حسین (ع) از مصادیق بارز کمک به مظلوم است که در روایات ائمه هدی سفارش بسیاری به آن شده است، آن هم مظلومی چون سید کربلا اباعبدالله (ع) که بالاترین ظلمها به او شده است.

۷. گریه بر امام حسین (ع) از مصادیق حدیث شریف «یحزنون لحزننا» است که شیعیان ما در ناراحتی و اندوه ما اهل بیت ناراحت و اندوهناک می شوند.

۸. گریه بر امام حسین (ع) انجام یکی از وظایف زمان غیبت امام زمان (عج) است.

۹. اشک بر آن حضرت سبب روشنی دل است.

۱۰. اشک بر حسین بن علی (ع) عقده دل را می گشاید.

۱۱. اشک بر حضرتش بار غم را سبک می کند.

۱۲. اشک بر اباعبدالله (ع) انسان را به رحمت خداوند امیدوار می کند.

۱۳. اشک بر خامس آل عبا (ع) دلهای مرده را زنده می نماید.

۱۴. اشک بر آن بزرگوار به انسان امید می دهد.

۱۵. اشک بر حسین بن علی (ع) یعنی اظهار محبت به خدا و پیامبر و ائمه هدی.

۱۶. با اشک ریختن در مجالس آن حضرت زمینه ای فراهم می آید که راه را از بیراهه می توان تشخیص داد.

۱۷. اشک بر آن حضرت زمینه ساز بازگشت به بندگی است.

۱۸. با اشک بر سیدالشهداء (ع) ظلمات و حجابهایی که بر اثر معاصی پیش آمده کنار می رود و چشم روشنی می گیرد و به حقیقت نزدیک می شود. آنگاه است که شخص به خود می آید و بیدار می شود.
 

از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید

آموزش سوره های قرآن ویژه کودکان