به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، درست در ماه های آغازین بحران سوریه در سال 2011 ، این کشور از سوی دولت های معاند و مخالف در دنیای عرب مورد هجمه و فشار شدید قرار گرفت. این فشارها که تحت تاثیر فضاسازی مجامع و رسانه های غرب و با حمایت همه جانبه عربستان در شکل دهی به اتحاد علیه سوریه و تقویت شورشیان و تروریست ها انجام می شد موجبات تعلیق عضویت سوریه در اتحادیه عرب را فراهم آورد. همچنین سطح روابط سوریه با دنیای عرب به حداقل خود رسید تا انزوای سوریه عملی شود. هدف از این اقدامات آماده‌سازی شرایط برای سقوط حکومت اسد به عنوان خط مقدم مبارزه با اسراییل در جهان عرب بود. اما امروزه با پیشروی های ارتش سوریه و نیروهای مقاومت در بازپس گیری سرزمین‌های اشغالی از تروریست‌های خارجی و تغییر بنیادین معادلات میدانی جنگ به نفع دمشق، ملت ها و دولت های عربی خواستار بازگشت سوریه به مجامع عربی شده‌اند و دیوار انزوای سوریه در حال فروپاشی است. در آخرین تحولات سیاسی و اعلام مواضع دولت‌ها بویژه در جهان عرب، عبدالقادر مساهل وزیر خارجه الجزایر، طی سخنانی در حاشیه نشست مجمع عمومی سازمان ملل ضمن اشاره به دارا بودن روابط تاریخی با سوریه خواستار بازگشت این کشور به اتحادیه عرب شد. همچنین هیئت های مختلفی از جهان عرب با اسد دیدار نموده اند که می توان به سفر هیئت پارلمانی موریتانی به سوریه در 20 سپتامبر(چهارشنبه 29شهریور) اشاره کرد که به طور صریح حمایت ملت و دولت خود را از ملت و دولت سوریه اعلام داشتند. از سوی دیگر حماس نیز که تحت تاثیر سیاست های قطر و ترکیه تا حدودی از اسد فاصله گرفته بود به دنیال راهی برای بهبود روابط خویش با این کشور می باشد. به طور کلی دو دلیل عمده برای تقاضای بازگشت سوریه به آغوش جهان عرب را می توان تحلیل نمود:

1- کنترل بحران و بهبود شرایط سوریه توسط اسد

شرایط کنونی سوریه حاصل استقامت دمشق در مقابل فشارهای عدیده سیاسی بین‌المللی و موفقیت های ارتش سوریه با حمایت روسیه و نیروهای مقاومت از آن بوده است. بر خلاف چند سال گذشته که گروه های تروریستی و داعش با حمایت حامیان خود در حال پیشروی در خاک سوریه بودند امروز این ارتش سوریه است مناطق تحت اشغال را یکی پس از دیگری آزاد می‌کند. در جدیدترین تحولات میدانی، ارتش سوریه و همپیمانانش موفق شده اند تا به پیشروی های خود در دیرالزور و حومه حمص ادامه دهند همچنین مناطقی نظیر حومه شمالی حماه که با حمله شدید جبهه النصره تصرف شده بود توسط ارتش آزاد شده است. این موفقیت ها و پیشروی ها نشان از قدرت دولت و ارتش سوریه برای کنترل بحران دارد. این مورد به خودی خود نشان می دهد که نقش یک دولت قوی در سوریه تا چه حد می تواند در کنترل بحران های منطقه ای موثر باشد. دولت‌های عربی به این واقعیت رسیده‌اند که تعامل با نظام سیاسی سوریه برای مهار مخاطراتی که در اثر جنگ سوریه امنیت ملی کشورهای عربی را تهدید می‌کند، لازم است. جامعه بین المللی دریافته است که دیر یا زود نظام سوریه بحران چندین ساله را پشت سر خواهد گذاشت لذا دلیلی برای انزوای سوریه باقی نمی ماند و این کشور با اقتدار به صحنه معادلات منطقه ای و عربی باز خواهد گشت.

2- مواضع مستقل دولت های عربی در پی تضعیف عربستان

از شروع بحران سوریه، عربستان مهمترین کشور عربی بوده است که همسو با غرب، در پی سرنگونی حکومت بشار اسد می باشد. عربستان در این راه از طریق توسل به دو ابزار سنتی و پرکاربرد سیاست خارجی خود یعنی تطمیع و تهدید کشورها، توانسته بود تا حدودی دمشق را در انزوا قرار دهد.اما امروزه کشورهای عربی با مشاهده شکست‌های پی درپی عربستان از محور مقاومت در حوزه های اصلی رقایت در سوریه، یمن و عراق و همچنین ناتوانی و عجز ریاض در تحمیل خواسته های خود به قطر در طول ماه های متمادی محاصره و تهدید این کشور، به پوشالی بودن تهدیدات عربستان پی برده اند بنابراین در اعلام مواضع واقعی خود شهامت بیشتری پیدا کرده اند.

در مورد اخیر، ایستادگی قطر در برابر عربستان، ضربه سنگینی را به اعتبار آل سعود که خود را برادر بزرگتر اعراب می دانست وارد آورده است. به طور کلی تحت این شرایط، فشار عربستان از برخی کشورهای عربی برداشته شده و سیاست تطمیع و تهدید کشورهای عربی علیه سوریه دیگر نخواهد توانست شکاف به وجود آمده میان عربستان و این کشورها را پر کند.