بعدها نام این قوم بنی اسرائیل شد. پس از این نام، به آنها یهود یا جهود گفتند و امروز نیز موسی را یهود می گویند، کلیمی یا پیروان موسی کلیم الله نیز نام دیگر آن قوم است. همچنین عبری یا عبرانی، زبان تورات یا زبان ملت یهود نیز می باشد.

عبرانیها همیشه خود را قوم منتخب الهی و برگزیده خدا می دانسته اند و اقوام دیگر ساکن سرزمین فلسطین را خوار و بی مقدار می پنداشتند.

در تورات همه جا از قوم عبرانی به نام قوم برگزیده خدا نام برده شده است. اما همین قوم برگزیده نیز بارها مورد غضب الهی قرار گرفته است. به طوری که از متن تورات پیداست این قوم پیوسته دچار طغیان و سرکشی می شد و از اطاعت یهوه، خدای یگانه یهود سرباز می زد. عصیان، نشنیدن سخن انبیای خود، آزردن ایشان و طبق نص قرآن مجید، کشتن انبیای خود از دیگر اعمالشان بوده است.

طغیان و عصیان بنی اسرائیل در زمان فرزندان سلیمان ( ع ) به جایی رسید که "نبوکد نصر" (بخت نصر) هفتاد هزار نفر از بنی اسرائیل را با چند نبی آنها به اسارت بابل برد و " شلمانصر پنجم" وحشیانه ترین کشتار و قتل عام را در اورشلیم انجام داد.

یهودیان دو گروه اند: یهودیان اشکناز یا غیرسامی که 82 درصد کل یهودیان را تشکیل می دهند و یهودیان سامی که فقط 18 درصد دیگر را شامل می شود. یهودیان اشکناز نژادشان به مغولها، ترکان شمال، ساکنان شمال دریای خزر و فنلاندیها می رسد.

اقوام مذکور بعدها به مذهب یهود گرویدند و دولتی به نام دولت "خزر" تشکیل دادند و شهر "استراخان" بین مرزهای چک اسلواکی و مجارستان در شمال غرب بوداپست را به پایتختی برگزیدند و بعداً پس از پراکندگی زیاد به فلسطین مهاجرت کردند. دسته دوم یعنی سامیها که 18 درصد یهودیان را تشکیل می دهند خود را از نژاد سامی و از اعقاب حضرت ابراهیم (ع) و حضرت یعقوب (ع) می دانند.