تهران-الکوثر: اهالی محلی این کوه زیبا را بنام زندان سلیمان یا زندان دیو می‌شناسند و معتقدند که حضرت‌ سلیمان (ع) دیوهایی را که از فرمانش سرپیچی می‌کردند در این کوه زندانی می‌کرده‌ است.

این کوه در زمان مانایی‌ها  (830 تا 660) پیش از میلاد نیایشگاه بوده‌ است. در اطراف کوه زندان سلیمان چشمه‌های آب گرم گوگردی متعددی دیده می‌شود که دارای خاصیت درمانی متعددی است.

زندان سلیمان که تپه‌ای است به ارتفاع یکصد متر از سطح زمین، و مخروطی شکل، زمان ساسانیان محل قربانی و نیایش موبدان زرتشتی بوده و البته بقایای بناهای دور مخروط زندان سلیمان، نشانگر اهمیت این محل مقدس است.

موبدان پس از نیایش در محل و استفاده از برسم، حیوان در نظر گرفته شده را برای قربانی کردن به جایگاه مخصوص می‌بردند تا نذر آتشکده کنند. احتمالاً دو هزار سال پیش مخروطی که امـروز خالی از آب است و در دهانه تپه قرار دارد، پر از آب بوده و بقایای آب‌ انبارهای اطراف مخروط، نشانگر غیرقابل استفاده بودن آب این دهانه و دریاچه درون آن است؛ اما به مرور زمان و بر اثر حجم رسوبات و فرو ریختن به دهانه، شکاف‌های این دریاچه که در عمق 100 متری قرار داشتند، بسته شده و مخروط خشک شده است.

با وجود گذشت زمانهای طولانی هنوز هم آنهائیکه برای چندمین‌ بار از این محل دیدن می‌کنند دچار یک نوع رعب آمیخته به اعجاب می‌شوند. بدیهی است در ازمنهٔ قدیم وجود چنین عوامل طبیعی و خارق‌العاده و کم‌نظیر برای بشر طبیعت‌پرست اثر اعجازآمیزی داشته است.

بشری که در دشت‌های وسیع، برای احداث خانه‌های مسکونی به جاهای مرتفع روی می‌آورده، در این محل نیز از روی اعتقاد مذهبی خود با عشق و علاقه فراوان و به منظور آنکه در برابر عظمت اعجازآمیز این کوه که در حدود متجاوز از 150 متر ارتفاع دارد و آب از دهانه‌اش جاریست، سر تعظیم فرود آورده است.

این اثر طبیعی در فهرست میراث طبیعی کشور ثبت شده است.