در چشم‌انداز پیچیده و متلاطم سیاست جهانی، موضوع ایران به یکی از محورهای اصلی محاسبات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، تبدیل شده است. ترامپ با اتخاذ رویکردی دوگانه، از یک سو تهدید به جنگ می‌کند و از سوی دیگر با ادعای دستیابی به «توافق تاریخی» به نمایش قدرت ادامه می‌دهد. این تناقض، که در ذات سیاست‌های ترامپ نهفته است، در شرایط کنونی با افزایش تعرفه‌های گمرکی و تنش‌های نظامی در منطقه، به شکلی خطرناک‌تر بروز یافته است.

راهبرد تهاجمی ترامپ

ترکیب فشار اقتصادی و تهدید نظامی راهبرد دولت ترامپ بر ترکیب فشار اقتصادی شدید با تهدیدات نظامی محدود استوار است. این سیاست که با لفاظی‌های آتشین و عملیات‌های نظامی خاص همراه است، بیشتر بر تأثیرات رسانه‌ای تکیه دارد تا نتایج واقعی. اما در مورد ایران، این رویکرد با پیچیدگی‌های بیشتری مواجه است، چرا که تهران با تجربه‌ای طولانی در مقابله با فشارهای خارجی، توانسته است مواضع خود را تقویت کند و از امتیازدهی بزرگ خودداری نماید.

بیشتر بدانید:

مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا؛ گامی جدید در دیپلماسی منطقه‌ای

۷۵درصد از شهدای غزه نتیجه حمایت شرکت‌های فناوری از رژیم صهیونیستی

در این میان، مذاکرات غیرعلنی میان ایران و آمریکا در عمان، در فضایی پرتنش و همراه با تحرکات نظامی در منطقه در حال انجام است. این مذاکرات، که در پس‌زمینه تهدیدات نظامی و ارسال ناوهای هواپیمابر آمریکایی صورت می‌گیرد، نشان‌دهنده شکنندگی تعادل موجود است. با این حال، هر دو طرف به‌خوبی آگاه‌اند که تقابل مستقیم می‌تواند به عواقب فاجعه‌باری منجر شود که کنترل آن دشوار خواهد بود.

پیامدهای تفاهم احتمالی ایران و آمریکا

برای منطقه هرگونه تفاهم میان تهران و واشنگتن، تأثیرات گسترده‌ای بر معادلات منطقه‌ای خواهد داشت. در یمن، این توافق می‌تواند به تحکیم آتش‌بس و ایجاد فضای جدیدی برای حل‌وفصل پایدار منجر شود. در لبنان، کاهش تنش‌ها می‌تواند به بازتعریف بازی سیاسی و محدود کردن درگیری‌های داخلی کمک کند. این تحولات، چارچوبی برای ایجاد توازن مجدد در موازنه‌های منطقه‌ای فراهم خواهد کرد.

در نهایت، سیاست‌های ترامپ با تأکید بر زور و فشار، نه تنها مفاهیم سیاست بین‌المللی را تغییر داده، بلکه تعادل موجود را نیز به چالش کشیده است. در این میان، ایران با اتخاذ رویکردی هوشمندانه و حفظ برنامه هسته‌ای خود، تلاش می‌کند تا ضمن جلوگیری از اخلال در روند مذاکرات، از امتیازدهی بزرگ خودداری کند. این معادله پیچیده، نیازمند مهارت دیپلماتیک و مدیریت دقیق زمان است تا به نتایجی مثبت و پایدار منجر شود.