به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، ناحیه تبت روی فلاتی بلند به نام تبت قرار گرفته که میانگین ارتفاع آن ۴۹۰۰ متر بالاتر از سطح دریاست و مرتفع‌ترین فلات جهان به‌شمار می‌آید. به فلات تبت چین، قطب سوم کره زمین و سقف دنیا نیز می‌گویند و به طور مشخص در غرب چین و منطقه خودمختار این کشور قرار گرفته است؛ جایی که با کوه اورست و کشور نپال مرز مشترک دارد. فلات تبت از سلسله جبالی که از شرق به غرب کشیده شده تشکیل می‌شود و بخش اعظم این سلسله جبال در مرزهای واقع بین هند، چین و نپال قرار دارد.

این تنوع جغرافیایی در منطقه باعث شده تا به عنوان محیط جغرافیایی منحصر به فرد از سایر مناطق جدا شود و مناظر زیبا و شگفت انگیزی دارد. فلات تبت یک فلات یخی است و مردم این منطقه به شجاعت و جنگاوری شناخته می‌شوند و به رقص و غناء شهرت دارند. به همین دلیل به آنجا دریای آواز و رقص می‌گویند. اما آنچه بیش از هر چیزی توریست‌ها را به تبت جذب می‌کند، آداب و رسوم و سنن جاری در این منطقه به اضافه مناطق شگفت انگیز و زیبای آن است. تلفیق آداب و سنن و زیبایی‌های طبیعت، تبت را در زمره منحصر به فردترین مناطق دنیا قرار داده است.

یک نکته جالب درباره تبت این است که هواپیماها بر فراز آن پرواز نمی‌کنند. دلیل این موضوع به کوه‌های هیمالیا بازمی‌گردد. «تیم هیبیتس» یک متخصص در زمینه هواپیمایی می‌گوید: رشته کوه‌های برافراشته‌ای که ارتفاع آن به ۲۹ هزار فوت می‌رسد، یک تهدید است، زیرا باعث از دست رفتن و اختلال در موتور هواپیما می‌شود. به زبان ساده باید گفت: اگر هواپیما موتور خود را از دست بدهد و یا اختلال فشار در کابین رخ بدهد، خلبان باید در ارتفاع مناسبی فرود آید تا فشار خود را تنظیم کند و مسافران بتوانند بدون ماسک اکسیژن تنفس کنند. مشکل از جایی شروع می‌شود که اکسیژن ماسک ۱۵ و در نهایت ۲۰ دقیقه بعد به پایان می‌رسد، و این زمان برای بازگشت هواپیما به ارتفاعی که بتوان در آن بدون ماسک اکسیژن تنفس کرد ناکافی است.

قواعد پرواز، خلبان‌ها را وادار می‌کند تا در ارتفاع ۱۰ هزار فوتی فرود آیند و با وجود این کوه‌ها در این بخش از آسیا، تحقق این امر غیر ممکن است. به علاوه شماری از نقاط وجود دارد که هواپیما باید در ارتفاع بالاتری به پرواز درآید تا به میدان جایگزین مناسب دست یابد، که منجر به بدتر شدن اوضاع می‌شود. به همین دلیل هواپیماها در آسمان این منطقه به پرواز درنمی‌آیند.