به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، نجوم و دنیای پیچیده آن برای اغلب افراد جالب توجه بوده است و هواره سعی می‌کنند از دنیای پیرامونی اطلاعات بیشتری به دست آوردند و این در حالی است که اغلب از حقایق مربوط به منظومه شمسی که به نوعی محل سکونت همه ماست غافل هستند.
منظومه شمسی در نگاهی کلی‌تر جزئی از کهکشان راه شیری محسوب می‌شود مانند سایر سیارات و اجرام آسمانی راز و رمز‌هایی دارد که اغلب زمینیان از آن غافل هستند و در ادامه بخشی از این واقعیات که شاید کمتر فردی از ان آگاه باشد، مرور می‌کنیم.
نزدیک سیارات نسبت به خورشید
برخلاف تصور بسیاری از افراد عطارد داغ‌ترین سیاره نزدیک به خورشید نیست بسیاری از مردم تصور می‌کنند که این سیاره نزدیکترین سیاره به خورشید است در حالیکه این سیاره کمتر از نصف فاصله زمین با خورشید فاصله دارد.
این یک راز نیست بنابراین معلوم نیست چرا مردم تصور می‌کنند که عطارد گرمترین سیاره نسبت به خورشید است در حالی که می‌دانیم ونوس دومین سیاره دور از خورشید است و به طور متوسط ۳۰ میلیون مایل معادل ۴۸ کیلومتر دورتر از خورشید نسبت به عطارد قرار دارد.
فرض بر این است که ونوس سردتر از عطارد باشد، اما معمولا فرضیه‌ها خطرناک هستند؛ چراکه عطارد هیچ پوششی برای جلوگیری از گرمای خورشید ندارد در حالیکه ونوس شامل یک اتمسفر ضخیم است که صد برابر ضخیم‌تر از اتمسفر زمین اندازه گیری شده است.
به طور خود به خودی بخشی از انرژی خورشید به فرد فضا منتقل می‌شود و در نتیجه دمای کلی سیاره‌ها افزایش پیدا می‌کند، اما علاوه بر ضخامت گاز کربن دی اکسید به عنوان یک گاز گلخانه‌ای قوی تشکیل شده است که به طور آزادانه اجازه می‌دهد انرژی خورشیدی جذب و با طول موجی بلندتر و به طور گرما انرژی آن آزاد شود؛ به این ترتیب دمای سیاره بسیار بالاتر از حد انتظار افزایش پیدا می‌کند و به همین جهت می‌توان آن را داغ‌ترین سیاره برشمرد.
در واقع دمای متوسط سیاره ونوس حدود ۸۷۵ درجه فارنهایت است که به اندازه کافی دمای بالایی محسوب می‌شود و حتی می‌تواند دمای ذوب باشد اما حداکثر دمای عطارد سیاره نزدیک به خورشید حدود ۸۰۰ درجه فارنهایت در نظر گرفته شده است.
علاوه بر این موضوع کاهش جذب باعث می‌شود تا دمای سطح عطارد در مناطق مختلف این سیاره صد‌ها درجه متفاوت باشد در حالیکه پوسته ضخیم از دی اکسید کربن دمای سطح ونوس را ثابت نگه می‌دارد و دما در تمامی مناطق این سیاره به صورت یکسان اندازه گیری می‌شود.
قطر سیاره پلوتو کمتر از کشور آمریکا
بر اساس اندازه گیری‌های انجام شده قطر سیاره پلوتو از آمریکا هم کمتر است و بیشترین فاصله در ایالات متحده آمریکا از شمال کالیفرنیا تا مین حدود ۲۹۰۰ مایل اندازه گیری شده است در حالیکه قطر پلوتو ١۴٣٧ مایل است که این قطر کمتر از نصف پهنای آمریکاست.
این ابعاد کمتر از ابعاد اغلب سیارات است و به همین دلیل در سال ۲۰۰۶ اتحادیه بین المللی تغییر وضعیت پلوتو به سیاره کوتوله را اعلام کرد.
ناشناخته‌هایی از سیارک‌ها
در اغلب فیلم‌های علمی-تخیلی سیارک‌ها به عنوان مزاحمانی برای فضاپیما‌ها هستند و این در حالی است که در واقعیت فقط برای سیاره مریخ و مشتری کمربند سیارکی شناخته شده است و گرچه در آن ده‌ها هزار سیارک وجود دارد، اما آنها به اندازه کافی گسترده شده اند و احتمال برخورد با آنها بسیار کم است در حقیقت فضاپیما باید به طور عمدی و به دقت به سمت سیارک‌ها هدایت شود تا امکان برخورد وجود داشته باشد با توجه به این شرایط فضانوردان هرگز روی سیارک‌ها قرار نمی‌گیرند.
آب در نقش ماگمای آتشفشانی
آتشفشان زمانی شکل می‌گیرد که یک مخزن زیرزمینی از مواد معدنی یا گاز یا مایع داغ شده بر سطح سیاره فوران کند؛ ترکیب دقیق مواد معدنی به شدت متفاوت است، اما اغلب در زمین آتشفشان‌ها از عناصری همچون سیلیسیم، آهن، منیزیم، سدیم و مواد معدنی دیگر تشکیل می‌شوند؛ در این میان به نظر می‌رسد آتشفشان ژوپیتر بیشتر شامل گوگرد و اکسید گوگرد باشد.
در سیاره زحل و تریتون آب یخ زده در محفظه سیارات وجود دارد و با توجه به اینکه آب در هنگام یخ زدن افزایش حجم دارد باعث فشار عظیمی به سطح سیارات می‌شود بنابراین یخ فوران می‌کند و به شکل سنگ‌های مذاب این بار آب از لا به لای سیارات به سطح آن نفوذ پیدا می‌کند.
وجود عناصر کمیاب در کره زمین
تقریبا همه چیز در زمین یک عنصر نادر محسوب می‌شود؛ ترکیب عنصری سیاره زمین بیشتر آهن، اکسیژن، سیلیکون، منیزیم، گوگرد، نیکل، کلسیم، سدیم و آلومینیم است؛ در حالی که این عناصر در مکان‌های مختلف سراسر جهان شناسایی شده اند اما باز هم آنها صرفا عناصر کمیاب هستند که به شدت تحت تأثیر فراوانی بسیار بالای هیدروژن و هلیوم قرار دارند؛ با وجود این باز هم زمین به طور عمده از عناصر نادر تشکیل شده است.
شباهت های مریخ با کره زمین
سنگ‌های مریخ روی زمین وجود دارد (و ما آنها را اینجا آوردیم)؛ تجزیه و تحلیل شیمیایی از شهاب سنگ‌های یافت شده در قطب جنوب، صحرا و در جا‌های دیگر به وسیله روش‌های مختلف نشان داده شده است که این سنگ ها روی مریخ ایجاد شده است.
برای مثال، برخی از آنها حاوی گازی هستند که از نظر شیمیایی به جو مریخ شبیه است؛ این شهاب سنگ ممکن است به دور از مریخ به دلیل وجود شهاب سنگ بزرگتر یا سیارک در مریخ منفجر شده یا با فوران آتشفشانی همراه بوده است.
داخل خورشید زندگی می‌کنیم
بنا بر شواهد به دست آمده قطعا در داخل خورشید زندگی می‌کنیم؛ اما جو خورشید در زمین نزول نمی‌کند. صبحدم در مشتری، زحل، اورانوس و حتی نپتون دور از خورشید مشاهده شده است؛ در واقع، فضای خورشیدی بیرونی، که به نام هلیوسفر نامیده می‌شود، حداقل ۱۰۰ AU را گسترش می‌دهد.
این نزدیک به ۱۰ میلیارد مایل (۱۶ میلیارد کیلومتر) است؛ در واقع جو به علت حرکت خورشید در فضا، با«دّم»که از ده‌ها تا صد‌ها میلیارد مایل به سمت پایین عبور می‌کند، شکل می‌گیرد.
بزرگترین سیاره منظومه شمسی
مشتری دارای بزرگترین اقیانوس نسبت به هر سیاره است که البته از هیدروژن فلزی تشکیل شده است؛ علاوه بر آن این سیاره سرد پنج برابر دورتر از خورشید نسبت به زمین، مشتری است و در مقایسه با سیاره ما، سطوح بالاتری از هیدروژن و هلیوم را در ساختار خود دارد.
با توجه به جرم و ترکیب شیمیایی سیاره، فشار به نقطه‌ای می‌رسد که هیدروژن باید به مایع تبدیل شود در واقع باید یک اقیانوس عمیق سیاره‌ای از هیدروژن مایع وجود داشته باشد.
مدل‌های کامپیوتری نشان می‌دهد که تنها این بزرگترین اقیانوس، بزرگترین اقیانوس شناخته شده در منظومه شمسی است که حدود ۲۵ هزار مایل عمق دارد.
شنبه 20 بهمن 1397 - 10:33:50