به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، پایگاه اینترنتی روزنامه وال استریت ژورنال نوشت؛ دانشمندانی که در زمینه تغییرات اقلیمی فعالیت دارند می گویند برای اینکه بتوانیم وقوع فاجعه احتمالی برای کره زمین را به تاخیر بیندازیم، کشورهای جهان باید استفاده از سوخت های فسیلی را در 30 سال آینده به طور قابل ملاحظه ای کاهش دهند. مقابله با این چالش یک وظیفه اخلاقی است و بخش عمده ای از راه حل آن می تواند انرژی هسته ای باشد. امروزه بیش از هشتاد درصد از انرژی جهان از سوخت های فسیلی تامین می شود که از آن برای تولید برق استفاده می شود. از آنجائیکه استفاده از انرژی در کشورهای فقیر هم بیشتر شده است مصرف سوخت های فسیلی به سرعت رو به افزایش است. هرگونه تلاش جدی برای کربن زدایی از اقتصاد جهان مستلزم وجود انرژی های پاک بیشتر خواهد بود. انرژی های خورشیدی و بادی به تنهایی نمی توانند برای تامین برق مورد نیاز در آینده کافی باشند. استفاده از انرژی های بادی و خورشیدی هزینه های کمتری دارد اما مشکلاتی هم دارد. اگر خورشید نتابد و یا باد نوزد انرژی جمع آوری نمی شود.

این روزنامه افزود: چیزی که دنیا به آن نیاز دارد منبعی عاری از کربن برای تولید برق است که بتواند بدون درنظر گرفتن شرایط آب و هوایی دائما برق تولید کند. انرژی هسته ای این ویژگی ها را دارد. وقتی سوئد و فرانسه در دهه هفتاد و هشتاد میلادی راکتورهای انرژی هسته ای ساختند تا آن را جایگزین سوخت فسیلی کنند توانستند تولید برق شان را به میزان قابل توجهی افزایش دهند. انتشار گاز کربن سوئد با وجودی که تولید برق این کشور دو برابر شده بود به نصف کاهش یافت. پس چرا آنهایی که نگران تغییرات آب و هوایی هستند از انرژی هسته ای حمایت نمی کنند؟ چرا صنعت انرژی هسته ای در آمریکا و دیگر کشورهای جهان برای برآورده کردن تقاضای روزافزون انرژی های پاک توسعه و گسترش نمی یابد؟ دلیل اصلی آن است که سیاست ها در کشورهای مختلف بر اساس واقعیت ها اتخاذ نمی شوند بلکه بر اساس ترس های همیشگی از تشعشعات رادیو اکتیو تدوین می شوند.

انرژی هسته ای مخصوصا در مقایسه با زغال سنگ که هر ساله به دلیل آلودگی هوا باعث مرگ زودهنگام صدها هزار نفر می شود و در تغییرات آب و هوایی نقش دارد،امن ترین انرژی است. در شش دهه گذشته انرژی هسته ای فقط یک مورد حادثه مرگبار داشته که همان حادثه چرنوبیل در سال 1986 بود. این یک اتفاق جدی بود اما حوادث غیرهسته ای دیگری هم وجود داشته که بسیار بدتر بوده است. شکسته شدن سد برق- آبی چین در سال 1975 دهها هزار کشته داشت. نشت گاز در کارخانه یونیون کارباید در سال 1984 در هند در ابتدا 4000 کشته داشت که در طول زمان تعدادشان به حدود 15 هزار نفر رسید.

مشکل زباله های هسته ای هم آنطور که مردم فکر می کنند غیر قابل حل نیست. حجم ضایعات هسته ای بر خلاف ضایعات سمی ناشی از زغال سنگ و دیگر سوخت ها بسیار کم است. تمام سوخت مصرفی راکتورهای آمریکا طی 60 سال گذشته در یک زمین فوتبال جا می گیرد. امروزه می توانیم سوخت مصرف شده را در بشکه های بتنی در سایتها نگهداری کنیم چون تشعشعات از بتن عبور نمی کند و برای صدها سال امن خواهد بود.

در سالهای آتی کشورهای جهان می توانند راکتورهایی با استفاده از طرح های استاندارد بسازند که هزینه ای کمتر از دیگر سوخت های داشته باشد. در کره جنوبی قیمت انرژی هسته ای برابر و یا حتی کمتر از سوخت های فسیلی است. این استراتژی برد- برد است: تنها راه عملی را برای جلوگیری از فاجعه اقلیمی در اختیار بشریت قرار دهیم و در عین حال به کشورهای فقیر تر انرژی لازم برای توسعه را بدهیم. 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید