سفیر ایران در میانمار بااشاره به آخرین تحولات این کشور ، عواملی مثل ضعف جایگاه دولت سوچی، قرار داشتن قدرت واقعی در دست نظامیان و احتمال سرنگونی سوچی با همکاری بودائیان تندرو را در وضعیت فعلی مسلمانان این کشور موثر دانست و نسبت به تبدیل بحران فعلی در میانمار به بحرانی میان بودائیان و کل جامعه مسلمان این کشور ابراز نگرانی کرد.

محسن محمدی که هم‌زمان سفیر اکردیته ایران در تایلند، میانمار و لائوس است در گفت‌وگویی با اشاره به این‌که «شروع موج جدید خشونت‌ها علیه مسلمانان در میانمار، نگرانی‌هایی را در بین بسیاری از کشورها و سازمان‌های بین‌المللی نسبت به تداوم خشونت‌ها در این کشور به دنبال داشته است» گفت: بدیهی است ریشه‌یابی این بحران و واکاوی علل خشونت‌ها علیه مسلمانان روهینگیا در گرو دستیابی به شناختی کامل از وضعیت کلی مسلمانان و سابقه حضور آنان، مسلمانان روهینگیا و شرایط داخلی و سیاسی میانمار است.

وی با بیان این‌که «جمعیت مسلمان میانمار بالغ بر چهار الی پنج میلیون نفر برآورد می‌شود»، افزود: از این میان شیعیان اقلیتی بالغ بر 10 تا 15 هزار نفر و اهل طریقت این کشور که دیدگاه بسیار نزدیکی به شیعیان از حیث احترام به اهل بیت (ع) دارند نیز جمعیتی بالغ بر 600 ـ 500 هزار نفر را در بر می‌گیرند. نکته قابل توجه این است که در این کشور یک جامعه کوچک ایرانی‌تبار هم وجود دارند.

وی ادامه داد: سابقه حضور ایرانیان در برمه به زمان مهاجرت تاجران ایرانی به سواحل برمه در حدود 500 سال قبل بر می‌گردد و امروز خانواده‌هایی با اسامی کاشانی، شیرازی، بهبهانی، اصفهانی و یزدی در برمه اقامت دارند. آن‌ها هنوز برخی واژگان و اصطلاحات زبان فارسی را به کار می‌بردند و همگی بر هویت ایرانی خود افتخار می‌کنند. یک گورستان قدیمی متعلق به ایرانیان هم در یانگون پایتخت پیشین میانمار قرار دارد و در این گورستان با چهار هکتار وسعت، بیش از یکصد مزار با سنگ نبشته‌های فارسی وجود دارد که گفته می‌شود برای استفاده شیعیان مسلمان در سال ۱۸۵۶ توسط احمد اصفهانی، کنسول ایران تاسیس شده است. یکی از قبور ایرانیان هم متعلق به بهادر آقا علی‌اکبر شیرازی کنسول ایران در میانمار است که در اول می 1929 در این کشور فوت و در این قبرستان مدفون شده است.

روهینگیایی‌ها، بزرگ‌ترین گروه قومی بی‌تابعیت جهان

محمدی خاطرنشان کرد: جامعه مسلمانان میانمار سعی در عدم تاثیر مساله روهینگیا در مناسبات‌شان با نهادهای حکومتی و غیرحکومتی این کشور و اکثریت بودایی این کشور داشته و شدیدا نگران تبدیل این بحران به یک رو در رویی فراگیر میان مسلمانان و بودائیان هستند؛ زیرا تاکنون عمده این درگیری‌ها و تنش‌ها عمدتا منحصر به منطقه آراکان و مسلمانان روهینگیا بوده و خوشبختانه تبدیل به پدیده درگیری میان بودائیان با کل جامعه مسلمان میانماری نشده است. از این‌رو هرگونه اقدام و تفسیر کشورهای مختلف، از جمله ایران باید با درنظر داشتن این ملاحظه باشد.

این دیپلمات ایرانی  با اشاره به این‌که «روهینگیایی‎ها یک گروه اقلیت قومی یک میلیون تا یک میلیون و سیصد هزار نفری در ایالت راخین (آراکان سابق) در غرب میانمار هستند» افزود: با وجود شواهد قوی دال بر سابقه حضور مسلمانان در منطقه آرکان از گذشته‌ی دور، دولت میانمار این گروه قومی را با این ادعا که مهاجران بنگلادشی‎اند، به رسمیت نشناخته و از اعطای شهروندی به آن‌ها خودداری می‎کند و دولت بنگلادش هم که یکی از فقیرترین کشورهای جهان است، سیاست‌های سخت‌گیرانه‎ای در قبال مهاجران داشته و از پذیرفتن بیش‌تر آوارگان مسلمانان میانماری خودداری می‎کند، از این رو روهینگیایی‎ها، تابعیت هیچ کشوری را نداشته و همین عامل در کنار عامل فقر و رقابت‌های اقتصادی در منطقه راخین، موجب تحمیل انواع ظلم و ستم توسط جامعه بودایی این منطقه علیه آنها شده است. بدین ترتیب روهینگیایی‌ها بی‌حمایت‌ترین و بزرگ‌ترین گروه قومی فاقد شهروندی در جهان هستند.

وی یکی از اصلی‌ترین عوامل فشار بر مسلمانان منطقه روهینگیا را فقر و رقابت‌های اقتصادی دانست و گفت: در سال 1824 برمه توسط بریتانیا اشغال و ضمیمه حکومت هند که در آن زمان مستعمره بریتانیا بود، شد. با تسلط بریتانیا بر آراکان، مسلمانان مجدداً به این منطقه که از لحاظ زراعی، یکی از حاصل‌خیزترین مناطق میانمار محسوب می‎شود، بازگشتند. به همین دلیل تصاحب زمین‌های کشاورزی حاصل‌خیز در این منطقه که فقر در آن بیداد می‌کند، به یکی از علل درگیری‎ها و منازعات قومی بین بوداییان و مسلمانان تبدیل شد که تا به امروز هم ادامه دارد.

محمدی در پاسخ به سوالی در خصوص وضعیت مسلمانان میانمار در دولت جدید این کشور، اظهار کرد: در انتخابات نسبتا دموکراتیک مجالس میانمار در سال گذشته، برای اولین بار حزب مخالف لیگ ملی برای دموکراسی به رهبری خانم آنگ سان سوچی اکثریت آراء را کسب و موفق به تشکیل دولت جدید شد. اما طبق قانون اساسی این کشور که در دوران قدرت کامل ارتش تدوین شده است، 25 درصد نمایندگان حاضر در هر دو مجلس میانمار همچنان از میان نظامیان کشور و خارج از روند انتخابات به این مجالس راه یافتند. یعنی 25 درصد کرسی‌های پارلمان در اختیار ارتش و 75 درصد در اختیار احزاب است و هرگونه تغییری در قانون اساسی نیز صرفا با سه، چهارم آراء + 1 انجام می‌شود. بدین مفهوم که خانم سوچی علاوه بر رای موافق تمامی اعضای غیرنظامی پارلمان باید رای یک نظامی را هم داشته باشد تا بتواند قانون اساسی را تغییر دهد که کاملا امری غیر عملی است.

احتمال سرنگونی دولت سوچی توسط نظامیان با حمایت بودایی‌ها 

سفیر آکرودیته ایران در میانمار خاطرنشان کرد: به واقع، اگر بر اساس نتیجه انتخابات قدرت در این کشور تقسیم می‌شد باید حداقل 80 درصد قدرت به خانم سوچی داده می‌شد، ولی هم‌اکنون در خوش‌بینانه‌ترین حالت سهم خانم سوچی 60 درصد است. این‌که وزارت‌خانه‌های مهمی نظیر وزارت کشور، دفاع و امور مرزی در اختیار ارتش است، خود بیانگر موقعیت ضعیف و آسیب‌پذیر خانم سوچی است؛ بنابراین با وجود تصوری که می‌رفت که با انتخاب خانم سوچی وضع مسلمانان بهتر شود و مسلمانان این کشور نیز چشم‌انداز بهتری را تصور می‌کردند، اما در عمل این امر تحقق نیافت و وی که قاعدتا باید به خاطر حفظ موقعیت و پرستیژ خود در صحنه بین‌الملل هم، تمایل به حل و فصل مساله مسلمانان روهینگیا داشته باشد، اما مجبور به رعایت ملاحظات جناح‌های قدرتمند در کشور یعنی نظامیان و رهبران بودایی است.

وی ادامه داد: ریشه بحران و خشونت‎ها علیه مسلمانان میانمار از یک‌سو به فقر، منازعات قومی تاریخی و سیاست‎های تبعیض‌نژادی این کشور و از سوی دیگر به پیچیدگی شرایط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این کشور باز می‌گردد.

محمدی اذعان کرد که "احتمال استفاده نظامیان از این بحران و حتی نقش‌آفرینی آنان در گسترش آن و ایجاد مشکلات جدی برای خانم سوچی و نهایتا سرنگونی دولت او با مساعدت بودائیان افراطی را قابل تصور است. همچنین از ارتباطات قوی میان نظامیان میانمار با کشور چین که نفوذ سیاسی و اقتصادی بالایی در این کشور دارد و به دنبال حفظ آن است هم نباید غافل ماند؛ این در حالی است که چین شاید تنها کشوری است که به صراحت از اقدامات دولت میانمار در به اصطلاح حفظ آرامش و ثبات در منطقه راخین استقبال و حمایت کرده است."

دور جدید از درگیری ها میان بودائیان و مسلمانان روهینگیا

محمدی  در پاسخ به سوالی در مورد افزایش افراط‌گرایی‌ها در میانمار درگیری‌های یکی دو ساله اخیر میان بودائیان و مسلمانان روهینگیا را دارای ویژگی‌هایی دانست و افزود: امروز شاهد فعال شدن و ورود نوعی جریانات افراط گرای مسلمان به موضوع هستیم. گزارش‌های اخذ شده از منابع موثق در جامعه مسلمان میانمار حاکی از فعالیت دو گروه افراط‌گرای مسلمان در منطقه راخین است. اول حزب عطاالله ابو عمار جونونی که تحت عنوان ارتش آزادی بخش آراکان (ARASA) فعالیت خود را آغاز کرده است. این حزب مورد حمایت عربستان سعودی است و رهبر آن در عربستان متولد و در پاکستان بزرگ شده است. این فرد بعد از طی دوره‌های آموزش نظامی در پاکستان، این گروه را در کوهستان‌های راخین تشکیل داد.

وی ادامه داد: گروه دیگر نیز گروه عبدالحکیم است که به واقع حزب و گروهکی نظامی و ایجاد شده توسط نظامیان و دستگاه امنیتی میانمار است. این گروه کاملا تحت هدایت و فرامین ارتش و نیروهای امنیتی میانمار قرار دارد و از هیچ قتل عام و راهزنی حتی علیه مسلمانان روهینگیایی‌ها نیز فروگذار نیست و دقیقا به عاملی در جهت سوءاستفاده و بهره‌برداری ارتش و نیروهای امنیتی میانمار تبدیل شده است.

محمدی با اشاره به دور اخیر خشونت‌ها در میانمار که روز جمعه 3 شهریور 1396، پس از آن آغاز شد که یک گروه مسلح وابسته به «حرکت الیقین» و به نام «ارتش آزادی‌بخش آراکان روهینگیا» مسوولیت حمله هماهنگ شده به 30 پاسگاه‌ پلیس و مقر ارتش میانمار را بر عهده گرفت، افزود: در واکنش به این حمله، متاسفانه نیروهای امنیتی میانمار به همراه بودائیان افراطی بی‌رحمانه‌ترین و غیر انسانی‌ترین اقدامات و عملیات را علیه مسلمانان منطقه در پیش گرفتند که تا کنون بر اساس آمار سازمان ملل تعداد کشته شدگان به بیش از 1000 نفر و آوارگان نیز به بیش از 400 هزار نفر رسیده است.

وی تاکید کرد: متاسفانه اقدامات جامعه جهانی به هیچ وجه متناسب با عمق این فاجعه نبوده و به نوعی شاهد نوعی تبعیض و چشم پوشی قدرت‌های بزرگ و سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری بین‌المللی در ارتباط با این بحران بوده‌ایم. عملکرد سازمان همکاری‌های اسلامی نیز بسیار منفعلانه بوده است. در این میان سکوت عربستان سعودی، شائبه وابستگی مسلمانان افراطی حمله‌کننده به پاسگاه‌های پلیس در میانمار را قوت بخشیده است.

منبع: ایسنا