خیمه شب بازی سرکرده گروهک منافقین در پاریس برگزار شد و این نشست تکراری هیچ جذب جدیدی نداشت ! ترکی الفیصل، برنار کوشنر، نیوت گینگریج، رودلف جولیانی، جو لیبرمن، جان بولتون و…همه سابقه سخنرانی در نشست‌های منافقین را دارند. به جمعشان کسی اضافه نشده بود و این خود نشانه شکست است. به گفته‌های ترکی الفیصل نیز نباید وقعی نهاد؛ این شاهزاده سعودی که امروز مدعی غیردموکراتیک بودن انتخابات ریاست جمهوری ایران شده است ، خودش در عربستان معترض تحویل تاج و تخت سلطنت مطلقه پادشاهی به محمد بن سلمان است. مقامات سابق آمریکایی هم‌‌ همان اسم‌های همیشگی بودند؛ بولتون، لیبرمن و جولیانی‌‌ همان نویسندگان نامه به دونالد ترامپ هستند که به رئیس‌جمهور آمریکا توصیه کردند با فرقه رجوی علیه جمهوری اسلامی ایران همکاری کند. 
خبرگزاری «آسوشیتدپرس» و «فاکس‌نیوز» ۱۷ بهمن ۱۳۹۵ گزارش داده بودند که رودی جولیانی و نیوت گینگریچ برای سخنرانی علیه ایران از سخاوتمندی‌های منافقین سود برده‌اند. «الین چائو»، وزیر حمل و نقل کابینه دونالد ترامپ اعتراف کرده که آنها (منافقین) برای ایراد فقط یک سخنرانی ۵ دقیقه‌ای، ۵۰ هزار دلار به او پرداخت کرده اند.  با این وصف، رجوی مزد‌بگیر جدیدی هم نتوانسته به دام بیاندازد. 
اما مساله مهم، برگزاری نشست امسال فرقه رجوی تنها ساعاتی پس از سفر وزیر امور خارجه ایران به پاریس است. البته محمدجواد ظریف در واکنش به این نشست به مقامات فرانسوی گفته حضور منافقین «یک نقطه ابهام در روابط» است و از قول آن‌ها تاکید کرده که ارتباطی با این گروه ندارند. اما اینکه گروهی تروریستی در خاک کشوری دیگر، با حضور مقامات سابق برخی دیگر از کشور‌ها، علیه نظام قانونی و رسمی یک کشور عضو سازمان ملل تجمع برگزار کرده و خواهان سرنگونی نظام سیاسی آن کشور شوند، نه فقط «نقطه ابهام» نیست بلکه نوعی «اقدام مغایر» با موازین بین‌المللی است که وزارت خارجه و سفارت ایران در پاریس نباید به راحتی از کنار آن بگذرند. البته انتخاب زمان سفر ظریف به رغم اطلاع از برگزاری این نشست منافقین، خود مورد نقد جدی است، ولی این اطمینان خاطر مقامات فرانسه که ارتباطی با این گروه ندارند، با سکوت در مقابل نشستی که وزیر خارجه سابق فرانسه آن را «یک میتینگ خانوادگی» توصیف می‌کند محل تشکیک است. 
مساله فقط با احضار سفیر یا کاردار فرانسه در تهران به وزارت امور خارجه قابل حل شدن نیست. کوشنر مدعی شده «در کشور من فرانسه به شما ظلم شد و من از این بابت احساس گناه می‌کنم.» منظور او از این ظلم، حمله دولت فرانسه در ۲۷ خرداد سال ۱۳۸۲ به مقر منافقین  در اورسورواز بود که حدود ۳۰۰ عضو این تشکیلات به اتهام «برنامه‌ریزی به منظور اجرای عملیات تروریستی» بازداشت شدند. از سال ۸۲ تا ۹۶ چه تفاوتی در رویکرد دولت فرانسه به فرقه رجوی رخ داده که از برخورد با تروریست‌ها تا میزبانی ضیافت آن‌ها تغییر نقش داده است؟ برخورد با مقر مجاهدین، چند روز پس از انتقاد جدی کمال خرازی، وزیر خارجه وقت ایران از دومینیک دوویلپن، همتای فرانسوی خود از «غیرقابل قبول و غیرقابل فهم بودن حضور و فعالیت یک سازمان تروریستی در خاک فرانسه» رخ داد. بویژه که خرازی تذکر داده بود «به نظر می‌رسد این تروریست‌ها که در ایران به ما ضربه زده‌اند، در اورسورواز، از یک موقعیت دارای مصونیت برخوردارند.» منافقین مدعی‌اند دوویلپن به خرازی گفته «می‌توانم به شما اعلام کنم که نیکولا سارکوزی دارد یک عملیات را در این رابطه تدارک می‌بیند.» با قبول این روایت معترفانه باند رجوی، ‌عنصر دیپلماسی ایرانی در این فرآیند برجسته‌تر می‌نماید. شاید اینجا باید ادبیات دیپلماتیک را از «نقطه ابهام» به «عنصر اتهام» تبدیل کرد.

منبع: دیپلماسی ایرانی (تلخیص شده)