تهران- الکوثر:  در جنگ جهانی اول (1916 میلادی) هنگامی که عده‌ای از سربازان انگلیسی در چند کیلومتری بیت‌المقدس مشغول سنگرگیری و حمله بودند، در دهکده کوچکی به‌نام «اونتره» یک لوح نقره‌ای پیدا کردند که حاشیه‌اش به جواهرات گرانبها مرصع و در وسطش، خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود و چون آن را نزد فرمانده خود ، سرگرد « گریندل» بردند … هرچه کوشید نتوانست از آن چیزی بفهمد، اما دریافت که این نوشته به‌زبان و خطی بسیار قدیمی است و بالاخره این لوح، به‌وسیله وی دست به دست شد تا به سرپرست ارتش بریتانیا «گِلَدِستون» رسید و او هم آن را به دست باستانشناسان بریتانیا سپرد.

پس از پایان جنگ (1918 میلادی) درباره لوح مذکور به تحقیق و بررسی پرداختند و کمیته‌ای تشکیل دادند که اساتید شناخت زبان‌های باستانی بریتانیا، آمریکا، فرانسه، آلمان و سایر کشورهای اروپایی، عضو آن کمیته بودند. پس از چند ماه بررسی و تحقیق در سوم ژانویه 1920 میلادی معلوم شد که این لوح مقدسی است به‌نام «لوح سلیمانی» و سخنانی از حضرت سلیمان را در بر دارد که به الفاظ عبرانی قدیم نگارش یافته است و ما ترجمه‌اش را در اینجا می‌آوریم:

الله؛ احمد؛ ایلی؛ باهتول؛ حاسن؛ حاسین

یاه احمد! مقذا = ای احمد! به فریادم رس

یا ایلی! انصطاه = یا علی! مرا مددی فرمای

یاه باهتول! اکاشئی = ای بتول! نظر مرحمت فرمای

یاه حاسن! اضو مظع = ای حسن! کرم فرمای

یاه حاسین! بارفو = یا حسین! خوشی بخش

امو سلیمان صوه عئخب زالهلاد اقتا = این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه می‌کند

بذات الله کم ایلی = و علی قدرةالله است.

چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان رسید، فرمان محرمانه‌ای به کمیته نوشت که خلاصه‌اش این است: اگر این لوح در موزه گذاشته شود و در دید مردم قرار گیرد ، اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام خود مسیحیان، جنازه مسیحیت را بر دوش بلند می‌کنند و در قبر فراموشی دفن خواهند کرد، بنابراین بهتر آن است که لوح مذکور در رازخانه کلیسای انگلستان گذارده شود و جز اسقف و اهل سرّ کسی آن را نبیند.

کسانی که این لوح را دیدند و بینشی داشتند گرایشی عجیب به اسلام و مذهب اهل بیت علیهم السلام پیدا کردند.

منبع: کتاب اتمام حجّت، صفحه 182 به‌نقل از کتاب "علی و پیامبران" نویسنده حکیم سیالکوتی