همزمان با تحصيل محمد بن عبدالوهاب، در حوزه علميه بصره، جاسوس معروف انگليسي «مستر هـمـفـر» نـيـز به اين مدرسه وارد شد. هـمـفـر بـا گـذشـت زمـان تـوانـسـت كـامـلا خـود را بـه وي نـزديـك نـمـايـد.
او در خاطرات خود مي‌نويسد: " مـن گـمـشده خود را در محمد بن عبدالوهاب يافتم زيرا او به ضوابط مذهبي پايبند نبود وبه خـاطـر روح غـرور و خـودپـسندي و تنفري كه از علماي عصر خود داشت و همچنين در خصوص فهم قـرآن و سـنـت كـه بـه اسـتـقـلال نـظـرش اتـكـا مي‌كرد از بارزترين نقاط ضعفي بود كه مي‌توانستم از اين راه ها در او نفوذ كنم". (پيدايش وهابيت و عقايد وهابيان، عزت الله دهقان ص 439 )
محوریت تعاليم مـحـمـد بـن عـبـدالوهـاب مسئله شرك بود و بر همين اساس بود كه همه مسلمانان را كه تابع عقايد «وهابيت» نمي‌شدند مشرك مي‌خواند، ريختن خون آنان را مباح و غارت اموالشان وبه اسارت گرفتن زنان وكودكانشان را جايز دانسته و مي‌دانند.