وضعیت غزه: از آتش‌بس موقت تا اشغال خزنده
توهم آتش‌بس و آغاز فصل جدید اشغالگری
توافق آتش‌بس در غزه، که قرار بود راه را برای بازگشت آوارگان و عقب‌نشینی کامل نیروهای اشغالگر بگشاید، به سرعت در معرض خطر تبدیل شدن به یک توافقنامه دائمی برای تقسیم نوار غزه قرار گرفته است. شواهد میدانی از نصب موانع بتنی زرد رنگ و گسترش خطوط اشغال توسط رژیم صهیونیستی، این نگرانی را تقویت می‌کند که مرحله دوم توافق به بن‌بست رسیده و طرح‌هایی برای الحاق خزنده‌وار، تحت پوشش اقدامات امنیتی، در حال اجراست. این وضعیت، نه تنها آینده سیاسی غزه، بلکه صلح و ثبات منطقه‌ای را در هاله‌ای از ابهام فرو برده است.
دیوار بتنی زرد: ابزار فیزیکی برای تثبیت تقسیم غزه
اقدام رژیم صهیونیستی به نصب دیوارهای بتنی مرتفع (به ارتفاع ۳.۵ متر) در مرکز غزه، فراتر از یک اقدام امنیتی موقتی است و نمایانگر تلاش برای مهندسی جغرافیای انسانی نوار غزه است. این موانع فیزیکی، عملاً غزه را به دو بخش مجزا تقسیم کرده‌اند؛ بخشی تحت کنترل حماس و بخش بزرگتر تحت اشغال نظامی دائم رژیم صهیونیستی که شامل مناطق مرزی و حیاتی می‌شود. این تقسیم‌بندی نه تنها بازگشت بیش از نیمی از جمعیت ۲.۱ میلیونی به خانه‌هایشان را ناممکن ساخته، بلکه بر اساس نقشه‌های ارائه شده، محدوده قابل سکونت را به کمتر از نیمی از کل نوار غزه تقلیل داده است. این عمل، به‌صراحت نقض روح توافق آتش‌بس و تداوم اشغال از طریق ابزارهای فیزیکی است.
توقف اجرای مرحله دوم: بن‌بست سیاسی در کابینه راست افراطی
علت اصلی استمرار وضعیت بحرانی و عدم اجرای مرحله دوم آتش‌بس (عقب‌نشینی کامل)، به اختلافات داخلی در ائتلاف حاکم رژیم صهیونیستی بازمی‌گردد. جناح راست افراطی به رهبری نتانیاهو به شدت با هرگونه عقب‌نشینی کامل یا بین‌المللی شدن کنترل غزه مخالف است و این موضع، مانع بزرگی در مسیر دیپلماسی است. این بن‌بست داخلی باعث شده تا «خط زرد» که قرار بود موقتی باشد، در رسانه‌های اسرائیلی به عنوان «مرز جدید» معرفی شود. این پایداری بر مواضع افراطی، روند الحاق تدریجی را تسریع کرده و پیش‌بینی‌هایی مانند ساخت شهرک‌های جدید در بخش اشغال شده را تقویت می‌کند، همانطور که «جرمی کونیندیک» هشدار داده است.
بیشتر بدانید
«الغناء والموسیقی»؛ جدیدترین اثر منتشر شده از اندیشه‌های امام خامنه‌ای در لبنان| مع المراسلین
فشارهای فزاینده بر لبنان برای تسریع مذاکرات و تحمیل شروط جدید به نفع رژیم اشغالگر| قضیة ساخنة
اشغال خزنده مبتنی بر طرح‌های ناکام گذشته
آنچه امروز در غزه رخ می‌دهد، اجرای عملی و خزنده مفاد طرح‌های شکست‌خورده گذشته، به‌ویژه «طرح ترامپ» است که فاقد راه حل‌های ریشه‌ای بود. اظهارات تحلیلگران مانند «روهان تالبوت» مبنی بر اینکه «هر چیز موقتی در سرزمین‌های اشغالی خیلی سریع دائمی می‌شود»، واقعیت تلخ غزه امروز را ترسیم می‌کند. تحلیل تصاویر ماهواره‌ای (نظیر آنچه بی‌بی‌سی انجام داد) نشان می‌دهد که نیروهای اشغالگر حتی چند صد متر از خط زرد پیشنهادی اولیه نیز جلوتر رفته و مناطق بیشتری را تصرف کرده‌اند. این یعنی رژیم صهیونیستی به جای عقب‌نشینی، از فرصت آتش‌بس برای تثبیت اشغالگری و ایجاد واقعیت‌های جدید میدانی استفاده می‌کند.
قربانیان بی‌اطلاعی و تداوم خشونت در مرزهای نامشخص
یکی از پیامدهای مستقیم و فوری این تقسیم‌بندی مبهم و موقتی، ادامه تلفات غیرنظامیان فلسطینی است. عدم نصب دقیق و کامل خط زرد در تمامی نقاط، باعث می‌شود شهروندان فلسطینی که به امید بازگشت به خانه‌هایشان در بخش‌های تحت کنترل رژیم صهیونیستی تلاش می‌کنند، بی‌خبر از مرز دقیق تیراندازی شوند. گزارش‌ها حاکی از کشته شدن روزانه بیش از ۲۰ فلسطینی در نزدیکی این خطوط است، که نشان می‌دهد جنگ، هرچند با شدت کمتر، هرگز پایان نیافته است. اظهارات ساکنان خان یونس که با گلوله‌باران متوقف می‌شوند، تأییدی بر این است که این مناطق همچنان تحت اشغال فعال و خطرناک باقی مانده‌اند.
بهره سخن: پایان اشغالگری در گرو مقاومت و واکنش منطقه‌ای
گزارش کمیسیون مستقل سازمان ملل متحد مبنی بر قصد آشکار رژیم صهیونیستی برای کنترل دائمی غزه، این تحلیل را تأیید می‌کند که هدف اصلی، نه تأمین امنیت، بلکه اشغال بلندمدت است. با این حال، تداوم اشغالگری، هرچند با موانع بتنی و خطوط زرد، زمینه را برای دور جدیدی از فعالیت‌های مقاومت فراهم می‌آورد. تاریخ فلسطین نشان داده است که اشغال طولانی‌مدت ناممکن است و همانطور که صلاح ابوصلاح اشاره می‌کند، فشارهای نظامی و روانی ادامه خواهد یافت. پایان واقعی این بحران، نه در مذاکرات آتش‌بس، بلکه در واکنش هماهنگ منطقه‌ای و اراده آهنین مردم فلسطین برای پایان دادن به این وضعیت غیرانسانی رقم خواهد خورد.