سایه فروپاشی سیاسی بر اقلیم کردستان عراق
اقلیم کردستان عراق پس از سال‌ها یکپارچگی نیم‌بند سیاسی، اکنون با بحران عمیقی روبه‌رو است که فراتر از اختلافات حزبی بوده و به تهدید مستقیم ثبات امنیتی تبدیل شده است. ناکارآمدی نهادها و ضعف روندهای قانونی، سایه‌ای از دوپارگی و دودولتی را بر ساختار فدرالی منطقه گسترانده است. رویدادهای امنیتی هفته‌های اخیر در اربیل و سلیمانیه نشانه‌هایی از این بی‌ثباتی هستند که احتمال بازگشت به درگیری‌های گذشته را جدی‌تر می‌کنند.
بیشتر بدانید:
برگزاری رزمایش سپاه چگونه باعث هراس سرزمین‌های اشغالی شد؟
اربعین؛ تاریخی هزار و چهارصد ساله برای بزرگترین تجمع مذهبی جهان
درگیری‌های مسلحانه نمایانگر شکاف عمیق
درگیری‌های خونین اخیر میان عشایر هرکی و نیروهای پیشمرگه حزب دموکرات کردستان (KDP) در اربیل و نیز درگیری مشابه میان نیروهای اتحادیه میهنی کردستان (PUK) با نیروهای لاهور شیخ جنگی در سلیمانیه، گویای رقابت‌های شدید سیاسی و قبیله‌ای است. هر دو حادثه با مقاومت مسلحانه و تلفات جانی همراه بوده و فضای امنیتی منطقه را متشنج‌تر کرده است.
ریشه‌های ساختاری بحران و ناکارآمدی در مدیریت
این فروپاشی سیاسی ریشه در تقسیمات حزبی عمیق میان KDP و PUK دارد که از دهه ۹۰ میلادی با تنش‌ها و جنگ‌های داخلی شکل گرفت و همچنان ادامه دارد. علاوه بر آن، رقابت‌های قبیله‌ای و مشکلات حکمرانی، نارضایتی گسترده اجتماعی و فساد اداری، زمینه را برای افزایش ناآرامی‌ها و گسترش خشونت در منطقه فراهم کرده است.
چشم‌انداز نگران‌کننده آینده منطقه
با ادامه شکاف‌ها و درگیری‌های سیاسی-امنیتی، اقلیم کردستان عراق در معرض تعطیلی کامل روندهای دموکراتیک و افزایش خشونت‌های احتمالی قرار دارد. تشدید تنش‌ها می‌تواند منجر به گسترش بحران در شهرها و مناطق بیشتر شود و فضای بی‌ثباتی را برای ورود بازیگران خارجی و گروه‌های تندرو فراهم کند، امری که تهدیدی جدی برای امنیت و توسعه منطقه به‌شمار می‌رود.