به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، مدت زیادی از آغاز نسل‌کشی اسرائیل در نوار غزه نگذشته بود که مسیحیان فلسطینی در مرکز نوار غزه در معرض اولین حمله مستقیم رژیم صهیونیستی قرار گرفتند.
در این حمله که سپیده دم ۱۹ اکتبر ۲۰۲۳ انجام شد، کلیسای ارتدوکس غزه که مورد حمله قرار گرفت تا در اثر آن ۲۰ فلسطینی به شهادت برسند که ۱۸ نفر آنها مسیحیانی بودند که لباس مذهبی به تن داشتند.
بیشتــر بدانیــد:
چرا بیانیه مقاومت اسلامی سوریه در اوضاع کنونی، حائز اهمیت است؟
«عایده»؛ روایتی خواندنی از جوان‌ترین شهید حزب الله
این اولین حمله رژیم صهیونیستی به مسیحیان فلسطینی نبود، بلکه دو روز قبل از آن، این رژیم بیمارستان «المعمدانی» را هدف قرار داد تا مرتکب اولین کشتار و جنایت ضدبشری در این جنگ با ۴۷۱ شهید شود.
در خلال ۱۴ ماه جنگ جاری در نوار غزه نیز رژیم صهیونیستی آشکار و در خفا به حملات خود علیه مسیحیان نوار غزه و کشتار آنها با هدف پایان دادن به موجودیت آنها در فلسطین ادامه داد.
حملات رژیم صهیونیستی علیه مسیحیان فلسطینی در سکوت کامل و بی‌تفاوتی جوامع غربی هم کیش آنها صورت می‌گیرد.
روابط مسیحیان فلسطین با رژیم صهیونیستی
رابطه یهودیت یا بهتر است، بگوییم یهودیت صهیونیست و مسیحیت در فلسطین اشغالی کاملا با آنچه در غرب وجود دارد، متفاوت است. مسیحیان در غرب مشترکات بسیاری با صهیونیست‌ها دارند، آنقدر که منجر به ظهور جریانی به نام «مسیحیت صهیونیستی» در میان آنها شد.
پیروان این جریان بر این باورند، تأسیس اسرائیل بشارتی است که باید محقق شود. آنها یهود را ملت برگزیده خدا و فلسطین را سرزمین موعود می‌دانند که باید بازگردند و آن را از آن خود کنند.
اما مسیحیت فلسطینی در کنار بسیاری دیگر از مسیحیان جهان، اسرائیل را رژیم اشغالگر می‌بیند که باید در برابرش مقاومت کرد. گفتمان این مسیحیت بر رد صهیونیسم و ایده ملت برگزیده خداوند است. در این گفتمان فلسطین از آن پیروان همه ادیان است، چه مسیحی، چه مسلمان و چه یهودی، لذا باید از اشغال صهیونیسم آزاد شود.
این دیدگاه موجب شد تا از ابتدای شکل‌گیری جنبش صهیونیسم و ورود آن به فلسطین، جنبش‌های مسیحی فلسطینی نیز در کنار جنبش‌ها و حرکت‌های اسلامی فلسطینی و عربی مبارزه با صهیونیست‌ها و رژیم صهیونیستی را آغاز کنند.
در این زمینه «عارف العارف»، مؤرخ فلسطینی می‌گوید که مسیحیان فعالیت‌های سیاسی در دوره قیمومیت انگلیس در فلسطین را هدایت و رهبری می‌کردند و ۲۵ تا ۳۰ درصد از نخبگان سیاسی مسیحی آن دوره به مبارزات نظامی روی آوردند.
«امیل الگوری» یکی از آن مسیحیان مبارز فلسطینی است که در کنار «یوسف صهیون»، «فؤاد سابا» و «آنتوان داوود»، «کتائب جهاد مقدس» را با هدف مقابله با اشغالگری صهیونیست‌ها تأسیس کرد.
همچنین باید از آنتوان داوود یکی از مؤسسان گروه کتائب مقدس نام برد که در عملیات بمبگذاری آژانس یهود در قدس معروف به «عملیات آگاتا» یا «شنبه سیاه» در ۲۹ ژوئن ۱۹۴۶ شرکت داشت.
به همین ترتیب، می‌توان به «رجا میشل عیسی»، فرمانده گروه موسوم به «گروه نجات» اشاره کرد که او نیز در کنار آنتوان داوود در عملیات بمبگذاری آژانس یهود نیز مشارکت داشت.
مبارزات مسیحیان فلسطینی محدود به میدان و نبرد نبود، بلکه آنها در حوزه فرهنگ و رسانه نیز حضور فعالی داشتند، در این زمینه می‌توان به «نجیب نصار» مؤسس روزنامه «کرمل» و «خلیل بیدس»، رمان‌نویس فلسطینی و «می زياده»، «سميره عزام»، «جبرا جبرا» وغیره اشاره کرد.
مسیحیان فلسطینی در سراسر فلسطین پراکنده بودند، از ناصره و الجلیل گرفته تا حیفا و یافا و از آنجا تا قدس و بیت‌لحم و غزه. مهمترین فرقه‌های مسیحیان در فلسطین شامل ارتدوکس‌های روم، کاتولیک‌های روم، لاتین‌ها و پروتستان‌ها هستند. علاوه بر آن فرقه‌های کوچک‌تری مانند سریانی‌ها و ارمن‌ها نیز در میان آنها مشاهده می‌شوند.
نقش بزرگ مسیحیان فلسطینی در مبارزه با اشغالگران صهیونیست، به ویژه طی نکبت ۱۹۴۸ باعث شد تا آنها در معرض حملات بی‌رحمانه‌ای قرار گیرد که منجر به آوارگی ۳۵ درصد از آنها شد. آمارهای قبل از سال ۱۹۴۸ جمعیت آنها را حدود ۱۴۶ تا ۱۶۰ هزار نفر برآورد می‌کرد که ۷ تا ۱۱ درصد جمعیت فلسطین را تشکیل می‌دادند.
بعد از نکبت شیب نزولی کاهش جمعیت مسیحیان فلسطینی شدت بیشتری به خود گرفت. در سال‌های بعد از نکبت حدود ۴۰ هزار نفر از مسیحیان فلسطینی خانه و کاشانه خود را از دست داده و مجبور کشورهای عربی همجوار به ویژه لبنان و سوریه آواره شدند، به همین دلیل پراکندگی جمعیتی آنها نیز تغییر کرد و حضور آنها به مناطقی مانند ناصره، حیفا، حیفا و برخی از روستاهای کوهستانی مانند کفرکنا و عبلین محدود شد.
سیاست‌ها تبعیض‌ها و نبود آزادی‌های دینی و مذهبی اعمال شده توسط رژیم صهیونیستی باز هم جمعیت مسیحیان فلسطین را کاهش داد، طوری که جمعیت آنها در سال ۲۰۲۲ به ۱۸۰ هزار نفر (یک درصد از جمعیت فلسطین) کاهش یافت که سه چهارم آنها عرب فلسطینی بودند.
از این تعداد فقط ۵۰ هزار نفر در کرانه باختری باقی ماندند و ما بقی به نوار غزه مهاجرت کردند، اما در سال ۲۰۰۷ با آغاز محاصره نوار توسط اسرائیل بسیاری از آنها به کشورهای همجوار مهاجرت کردند.
اما این کاهش جمعیت به معنای کم رنگ شدن نقش سیاسی و اجتماعی مسیحیان فلسطینی در حمایت از مسئله فلسطین نبود، بلکه آنها در طول تمام این سال‌ها با وجود جمعیت اندک خود همواره در میدان مبارزه در برابر رژیم صهیونیستی حضور داشتند، چون دفاع از سرزمین مقدس فلسطین ریشه در وجود و باورهای آنها داشت.
تجسم این باور را به عنوان مثال می‌توان در شخصیت‌های مسیحی بارزی چون اسقف «هیلاریون کاپوچی» مشاهده کرد که سال‌های سال از خودروی شخصی خود برای رساندن سلاح به مبارزان فلسطینی استفاده می‌کرد و پس از شناسایی و بازداشت به ایتالیا تبعید شد، اما در آنجا هم به حمایتش از فلسطینی‌ها ادامه داد و طی سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۰ از جمله برگزارکنندگان اعزام کشتی برای شکستن محاصره نوار غزه بود.
همچنین باید از اسقف «عطاالله حنا»، اسقف اعظم کلیسای ارتدوکس قدس اشغالی نام برد که همچنان به مبارزه‌اش علیه رژیم صهیونیستی و شهرک‌سازی ادامه می‌دهد و مواضع بسیاری در حمایت از مقاومت دارد.
به همین ترتیب، پدر «مانوئل مسلم» که در کنار مقاومت ایستاد و به مواضع ثابتش در حمایت از مسئله فلسطین در جنگ سال ۲۰۱۴ اسرائیل به نوار غزه معروف است.
او در این جنگ وقتی حملات رژیم صهیونیستی علیه مساجد مسلمانان را دید، فریاد زد: «اگر مساجد شما را تخریب کردند، از کلیساهای ما اذان بگویید.»
پدر مانوئل مسلم همواره مدافع مقدسات اسلامی ومسیحی بوده و از اعضای برجسته هیئت اسلامی مسیحی یاری قدس و مقدسات است. او درب مدارس مسیحیان و کلیساها را به روی خانواده‌های آواره فلسطینی گشود و نقش مهمی در آشتی و مصالحه دو جنبش فتح و حماس ایفا کرد.
در عرصه میدانی مبارزات مسیحیان پا به پای مسلمانان ادامه یافت. در این دوره مبارزانی چون «جورج حبش» و «ودیع حداد»، بنیانگذاران جبهه خلق برای آزادی فلسطین و «نایف حواتمه»، بنیانگذار جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین از دل جامعه مسیحیت فلسطین سربرآورد، همانگونه که این مبارزات تا به امروز چه در نوار غزه و چه در کرانه باختری ادامه دارد.
در راستای این مبارزات، مسیحیان فلسطین در سال ۲۰۰۹ وثیقه «کایروس فلسطین» را منتشر کردند که در آن از مسیحیان دنیا می‌خواستند، از مبارزه آنها علیه رژیم اشغالگر حمایت کنند.
تنظیم‌کنندگان این سند شخصیت‌های مسیحی فلسطینی همانند پدر عطالله حنا، کشیش متری راهب، کشیش نعیم عتیق و پدر جمال خضر بودند. این وثیقه پس از انتشار به امضای بیش از ۳ هزار شخصیت مسیحی فلسطینی رسید.
این وثیقه حمایت کامل خود را از مقاومت فلسطینی اعلام می‌کرد و مبارزه و رویارویی فلسطینی‌ها از هر دین و مذهبی در برابر رژیم صهیونیستی را حق آنها می‌دانست.
انتشار این وثیقه با واکنش‌های بسیاری در محافل مسیحی دنیا مواجه شد و بسیاری از کلیساهای غربی خواستار دفاع از قدس و حمایت از این شهر مقدس شدند و اشغال نظامی آن را گناهی نابخشودنی خواندند.
این وثیقه تنها راه پایان مقاومت فلسطینی را پایان اشغالگری رژیم صهیونیستی می‌دانست و لاهوت توراتی حامی صهیونیسم به ویژه ایده «ملت برگزیده خدا» را رد می‌کرد و آن را تحریف مفهوم «عشق خدا به بندگانش و عنایت و توجه باری‌تعالی به بندگانش» می‌دانست که شامل همه افراد بشر بدون استثنا می‌شود.
وثیقه همچنین «اسرائیل» را رژیمی غاصب معرفی و حمایت کامل خود را از مقاومت فلسطینی، خیزش فلسطینی‌ها، جنبش تحریم (BDS) و بیرون کشیدن سرمایه‌ها از سرزمین‌های اشغالی اعلام می‌کرد.
ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.
برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.
دو شنبه 24 دی 1403 - 12:54:25