به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  صابر گل عنبری در یادداشتی در خراسان نوشت: حملات شدید و بی سابقه اسرائیل به زیرساخت های نظامی و زیرساختی سوریه پس از سقوط اسد احتمالا بسیاری از دولت های منطقه را نسبت به اهداف بی ثبات کننده و بی پروای اسرائیل به فکر وامی‎دارد . همچنین این حملات باید درسی برای اپوزیسیون دلبسته به اسرائیل باشد که تصور می کنند اگر در ایران به قدرت برسند، اسرائیل چیزی برای آن ها باقی می گذارد!

بیشتــر بدانیــد:

رهبر انقلاب: رخدادهای سوریه، توطئه اتاق فکر آمریکا و صهیونیست است

سرنوشت مقاومت منهای سوریه چه خواهد شد؟

احتمالاً اگر قبل از سقوط دولت بشار اسد، از «معارضین سوری» درباره حملات اسرائیل به این کشور سؤال می‌شد، آن ها این طور جواب می‌دادند که اسرائیل قرار است «زیرساخت‌های رژیم اسد» را هدف قرار دهد نه سوریه را! حالا باید از مسلحین سوریه بپرسیم: این‌ها الآن حمله به زیرساخت‌های «رژیم اسد» محسوب می‌شود یا زیرساخت‌های «کشور سوریه»؟
اسرائیل به محض سقوط نظام سوریه و قبل از انتقال قدرت، حملات بی‌سابقه و سهمگینی علیه سایت‌ها و پایگاه‌های ارتش به ویژه آشیانه‌ها و انبارهای مهمات آن انجام داده و تقریبا می‌توان گفت که توان رزمی آن را در سراسر این کشور نابود کرده است.

روسیه هم پس از واگذاری آسمان سوریه به اسرائیل در یک دهه اخیر، بنا به اعلام شبکه العربیه یک دیده‌بانی مراقبتی در کوه تل الحاره در درعا و دو پایگاه دیگر در حومه این شهر را به ارتش اسرائیل واگذار کرده است.

واگذاری این پایگاه‌ها و پیشروی تانک‌های اسرائیلی تا ۲۰ کیلومتری دمشق تاکنون نه صدای اعتراضی از ارتش و فرماندهان فراری آن و نه رهبران سوریه جدید و نه حامیان آن‌ها بلند شده است؛ انگار نه انگار که سرزمینی به تاراج می‌‎رود.البته مقصود واکنش نظامی نیست؛ چون ارتشی برای آن وجود ندارد، بلکه در حد اتخاذ موضع و محکومیت است.

واقعیت تلخ سوریه قدیم و جدید با این فرصت‌طلبی‌های اسرائیل بیش از پیش نمایان می‌شود؛ گویا هر دو سوریه در مواجهه با اسرائیل فعلا متمایز از دیگری نیست؛ اولی که داعیه مقاومت داشت از این همه ذخایر و موشک نابود شده در سه روز اخیر، در این چند دهه به ویژه در واکنش به حملات یک دهه اخیر اسرائیل یک بار هم استفاده نکرد و سوریه جدید نیز «تا این لحظه» در بعد اعلامی راهی متفاوت را در پیش نگرفته است.

با سقوط نظام سوریه گویا به نوعی اسرائیل احساس خطر کرده است که به دست نااهلان نیفتد و سکوت امروزشان را نیز اطمینان‌بخش نمی‌داند و در عین حال هم می‌خواهد همان ارتش اسمی جز نیروی پلیس رسمی نباشد. بنابراین فرصت کنونی را غنیمت شمرده و با نمایش قدرتی همه توان ارتش را نابود می‌کند که معنایی جز خلع سلاح سوریه ندارد؛ خلع سلاحی که در حوزه پیرامونی اسرائیل در هر کشوری به شکلی پیاده شده و یا در حال پیاده شدن است؛ در مصر به شکلی با خارج ساختن ارتش آن از هر نوع معادله درگیری، در سودان به نحوی، در لبنان به شکل دیگری و سوریه نیز با این حملات و در کل خاورمیانه هم با حفظ هژمونی اسرائیل و جلوگیری آن و متحدانش از ظهور هر قدرتی که این هژمونی نظامی را به خطر بیندازد.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.