به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  به نوشته خوری، مرگ او نه مسیری به سوی صلح، که آیینه‌ی تمام‌نمای جانبداری ریشه‌داری است که مانع حل راستین نزاع رژیم جعلی و فلسطین است. مرگ سنوار نه تنها صلح را نزدیک نکرد، بلکه پرده از جانبداری عمیق غرب برداشت. جانبداری‌ای که راه هرگونه سازش حقیقی میان اشغالگران و فلسطین را سد می‌کند.

او را مانع صلح می‌دانند، اما از یاد می‌برند که همین چند ماه پیش از شهادتش، طرح آتش‌بس مورد حمایت آمریکا را پذیرفته بود. از یاد می‌برند که بارها حماس، از جمله در زمان رهبری او، برای برقراری آتش‌بس بلندمدت اعلام آمادگی کرده بود، اما همواره با جواب رد اسرائیل روبرو شده بود. این، نشان از نقص بنیادین رویکرد غرب دارد: حماس را بازیگری مشروع در عرصه‌ی سیاست نمی‌داند و همواره جانب اسرائیل را می‌گیرد.

بیشتــر بدانیــد:

نمایش قدرت «پدافند دیپلماتیک» ایران/ عدو شود سبب خیر

«فلسطین» خاستگاه ادیان توحیدی و تمدن‌های بزرگ

 

سنوار نه در پستو پنهان شده بود، نه بزدل بود. او در میدان نبرد و در برابر نظامیان اسرائیلی به شهادت رسید. شهادتی که در سرتاسر خاورمیانه پژواک حماسه و مقاومت داشت.

روایت‌هایی که نشان می‌دهد او تا آخرین نفس می‌جنگید، این تصویر قهرمانانه را جاودانه کرده است. او نه فقط برای فلسطینیان، که برای همه‌ی آنان که خود را قربانی استعمار صهیونیستی می‌دانند، به نماد مقاومت بدل شده است. همان روحیه‌ی مبارزه‌ای که رهبران غرب به‌اشتباه می‌پنداشتند خاموشش کرده‌اند.

غرب، سنوار را مانع صلح معرفی می‌کند، اما رد پی‌درپی پیشنهادهای صلح حماس از سوی اسرائیل را نادیده می‌گیرد. حماس از آغاز تا به امروز، و حتی اخیرا در دوران رهبری سنوار، خواستار همزیستی مسالمت‌آمیز بوده است. اما اسرائیل همواره خواسته‌هایش را با شرط و شروط بیشتر پاسخ داده است. این نگاه یک‌جانبه، نقش حماس را در این منازعه به‌کلی تحریف می‌کند.

فریاد آتش‌بس غرب، فریادی‌ است تهی. فقط به فکر اسرای اسرائیلی‌ است و خواسته‌ی فلسطینیان را برای آزادی هزاران زندانی و پایان اشغال غزه نادیده می‌گیرد. این یک‌جانبه‌نگری، جانبداری غرب از اسرائیل را آشکار می‌کند، مذاکرات واقعی را به بن‌بست می‌کشاند و آتش خشونت را شعله‌ورتر می‌سازد.

مسیر زندگی سنوار، از فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه اسلامی غزه، تا دوران اسارت و سپس ظهورش در حماس، گواهی‌ است بر تعهد او به وحدت فلسطین. مشارکتش در سند زندانیان ۲۰۰۶ نمونه‌ی بارز این تعهد است. فروپاشی اسلو، ادامه‌ی شهرک‌سازی‌ها و بی‌اعتنایی غرب به حقوق فلسطینیان، امثال سنوار را به سوی مقاومت مسلحانه سوق داد. با این حال، تلاش‌های سیاسی و دیپلماتیک همزمان او برای رسیدن به صلحی بر پایه‌ی حقوق فلسطین، نشان از اعتقاد راسخش به این مسیر داشت.

سرگذشت سنوار، بازتاب تجربه‌ی تاریخی فلسطین است. انکار راهکار دو دولت با حمایت آمریکا و گسترش شهرک‌های اسرائیلی، راه حل‌های سیاسی را بسته و به خشونت دامن می‌زند.

خوری در این یادداشت تاکید می‌کند که گفتار غرب با کردارش نمی‌خواند. مرگ سنوار را جشن می‌گیرند و دغدغه‌های فلسطینیان را نادیده؛ این رویکرد نه تنها به تشدید خشونت می‌انجامد، بلکه شکاف موجود را نیز عمیق‌تر می‌کند.

نتانیاهو خود گفته است که جنگ، فارغ از سرنوشت سنوار، ادامه خواهد یافت. این سخنان نشان می‌دهد که مانع اصلی نه حماس، که اسرائیل است. تشدید عملیات اسرائیل پس از شهادت سنوار نیز موید همین نکته است.

غرب از پذیرفتن دادخواهی فلسطینیان و پیامدهای استعمار صهیونیستی سر باز می‌زند. همین جانبداری‌ است که مانع واقعی صلح است. تا زمانی که این واقعیت نادیده گرفته شود، چرخه‌ی خشونت ادامه خواهد یافت و راهی به صلحی عادلانه و پایدار نخواهد بود.

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.