به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، ماه محرم آغاز شد و طبق یک سنت دیرینه و حسنه، مجالس عزای حسینی(ع) در قالب مساجد، تکایا و حسینیه‌ها در این روزها به ویژه دهه اول محرم با شور و حرارتی وصف‌نانشدنی برپا می‌شود.

ذکر مصائب اهل بیت(ع) در وقایع منتهی به عاشورا و همچنین شرح فاجعه‌بار آنچه در این روز از سوی سپاه کفر بر آل‌الله روا داشته شد، از جمله موضوعات متداولی است که هر ساله و مقارن با این ایام با نیت توسل به ساحت معصوم(ع)، گشایش گرفتاری‌ها از میان امت اسلامی و امید به شفاعت ایشان در سرای آخرت، در این مجالس قابل طرح است. 

روایاتی مبتنی بر برخی مقاتل موثق که طی تاریخ یک جا گردآورده نشده‌اند، همچون «مقتل ابی‌مخنف» یا «لهوف» سید بن طاووس که هر چند تا حدود زیادی مستند هستند، اما بر پایه برانگیخته شدن احساسات و عواطف عزاداران بنیان شده‌اند، چه برسد به «روضة‌الشهدا»ی ملاواعظ کاشفی که طبق نظر بسیاری از مورخان و کارشناسان تاریخ دین، قرابت آن با واقعه تاریخی چندان مستند نیست و همه اینها صرف نظر از برانگیختن هیجانات، عواطف و احساسات؛ دل‌شکستگی، مویه و زاری را در میان عزاداران در سوگ و ماتم سید و سالار شهیدان و کاروان عاشورا موجب می‌شوند. 

توجه به یک نکته در این اوضاع و زمانه برای برپایی مجالس عزای حسینی بیش از پیش لازم و ضروری به نظر می‌رسد و آن وجه معرفتی و تدبری است که در مورد واقعه عاشورا منجر به بیان و قرائتی از این واقعه بزرگ می‌شود و بیش از پیش حقانیت قیام سیدالشهدا(ع) را برای مخاطبان که هر لحظه از زمانِ وقوع آن، دور و دورتر می‌شوند، به اثبات می‌رساند.

در حقیقت این وجه معرفتی، بازگشتی به روزگاری پیش از رخداد عاشورای سال ۶۱ هجری است و زمانی که پیامبر اکرم(ص) در پایان عمر شریف خود، با بیان وصیتی که بعدها به «حدیث ثقلین» شُهره گشت، دو موهبت گرانسنگ را به عنوان دو میراث و دو ثقل در میان امت اسلامی به یادگار گذاشتند. آنجا که فرمود: «إِنِّی تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَيْتِی ما إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بهما لَنْ تَضلُّوا أبَداً و إنّهما لَنْ يَفْتَرِقا حَتى يَرِدا عَلَی الحَوْضَ».

همانطور که در این حدیث شریف بر این نکته تأکید می‌شود که این دو یعنی کتاب خدا(قرآن) و عترت رسول خدا(اهل بیت) از یکدیگر جدا نمی‌شوند تا اینکه در روز قیامت نزد ایشان بازخواهند گشت، به نظر می‌رسد که در ذکرهای رسمی و برگزاری مراسم دینی و قرآنی، سهم هر دو ثقل باید به یک میزان، ادا و رعایت شود.

از آنجا که ایام عزای حسینی را در دو ماه محرم و صفر تجربه خواهیم کرد، با یک نگاه اجمالی به آنچه پیش‌تر در برگزاری مجالس و محافل عزای حسینی مشاهده کرده‌ایم، باید به این نکته اذعان کرد که اغلب مجالس عزای حسینی فاقد رویکردی جامع و چشمگیر در زمینه پرداختن به ثقل دیگر مورد تأکید رسول اکرم(ص) یعنی قرآن هستند یا اگر توجه به این نکته نیز صورت گرفته باشد، سهمی ناچیز را به خود اختصاص داده که جدای از پیکره و ساختار و فرم مجلس عزاداری و محتوای ارائه شده در آن، منعقد شده و منفک از جریان اصلی عزاداری معمولاً پیش از برگزاری مراسم به انجام می‌رسند. 

ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید.