ویژه ‌- الکوثر : گزارش برنامه «عراق الغد»  شبکه الکوثر حاکیست،  بر اساس پیش بینی شاخص جهانی در سال 2040 کشور عراق به سرزمینی بدون رودخانه تبدیل خواهد شد.
عراقی ها همچنین درسال ۲۰۲۵ با خشک شدن کامل رودخانه فرات و محدود شدن منابع آبی دجله ، خشکسالی شدید را  در سراسر کشور خود  تجربه خواهند کرد.
علیرغم تفاهم نامه های بسیاری که بین دو کشور عراق و ترکیه امضا شده،  بغداد تاکنون درمسیر امضای توافق نامه لازم الاجرا با همسایه خود که حقوق آبی عراق را به طور دائم تضمین کند، ناموفق بوده است.
یکی از این تفاهم نامه ها درسال 2017 منعقد شد که دو طرف توافق کردند  تفاهمنامه ای  که  دو کشور درسال 2014 درباره مدیریت منابع آبی رودخانه های دجله و فرات و حق سهم آب دو طرف امضا کرده بودند را فعال کنند.
اما مشکلاتی بروز کرد و درسال 2018  پس از تکمیل «سد ایلیسو » در چارچوب سیاست آبی ترکیه پروژه عظیم « GAP » در دستور کار ترک ها قرار گرفت.
گاپ طرحی عمرانی است که بر پایهٔ آن دولت ترکیه در نظر دارد مجموعه‌ای از سد و نیروگاه برق آبی را بر بخش بالایی رودخانه‌های دجله و فرات که از کوه‌های آناتولی مرکزی سرچشمه می‌گیرند و از جنوب شرقی آن کشور به سوی سوریه و عراق روان می‌شوند، بسازد. دراین طرح، ۱۴ سد بر روی فرات، ۸ سد بر دجله و سرجمع ۱۹ نیروگاه برقابی ساخته خواهد شد. پس از تکمیل، این طرح قرار است ۷٫۱ میلیون هکتار زمین کشاورزی را آبیاری و سالانه ۵۵ میلیارد کیلووات ساعت برق تولید کند. ترکیه  با ساخت  سد ایلیسو  بر روی رود دجله  از ورود ۵۶ درصد منابع آب دجله به خاک عراق جلوگیری می‌کند.
کارشناسان معتقدند قوانین بین المللی به صراحت به مفاد حقوقی مربوط به رودخانه‌ها یا به اصطلاح موافقت‌نامه جهانی مربوط به نحوه استفاده مشترک از جریانهای آبی بین‌المللی، اشاره دارند و باید مورد احترام کشورها قرار گیرد و اکنون حقوق بین الملل در خصوص دجله و فرات نیز همانند مسیرهای  آبی بین المللی  نیل، دانوب و آمازون قوانین خاص خود دارد .
بدون شک، اجرای پروژه گاپ با قواعد عرفی حقوق بین‌الملل محیط‌زیست و «کنوانسیون قانون بهره ­برداری­های غیرکشتیرانی از جریان­ های آبی بین‌المللی»، کنوانسیون‌های رامسر، مقابله با بیابان‌زایی، اسپو، آرهوس و اعلامیه استکهلم مغایرت دارد.

آخرین اخبار جهان اسلام را در الکوثر فارسی پیگیری کنید
ویژه‌های الکوثر را اینجا دنبال کنید