به گزارش پایگاه شبکه الکوثر ، پیش از این ، موضوع احداث پایگاه های نظامی ترکیه در جمهوری آذربایجان به عنوان تلاش مخفی آنکارا در گفتگو با مقام های جمهوری آذربایجان تلقی می شد. با وجود این ، رسانه های منطقه همواره این موضوع را جدی دانسته و پیش از این بارها در همین ارتباط با کارشناسان و تحلیلگران سیاسی در سطح منطقه ، گمانه زنی هایی داشته اند. در پی آغاز درگیری های نظامی جمهوری آذربایجان و ارمنستان و کمک های ترکیه ، مقام های باکو با این خواسته ترکیه موافق کرده اند.

در این راستا همان طور که انتظار می رفت ، پارلمان ترکیه روز سه شنبه (17 نوامبر) با لایحه پیشنهادی دولت آنکارا مبنی بر استقرار نیروهای نظامی این کشور درجمهوری اذربایجان به مدت یک سال موافقت کرد. پیش از این ، "رجب طیب اردوغان" رییس جمهوری ترکیه روز 16 نوامبر در راستای تلاش های بیش از دو دهه گذشته خود و به بهانه اطمینان از آتش بس امضا شده میان باکو و ایروان ، لایحه ای را برای اعزام نیرو به اراضی جمهوری آذربایجان به پارلمان ارائه داده بود.

این در حالی است که جمهوری آذربایجان دوسوم از اراضی اشغالی خود را ازارمنستان پس گرفته است و وضعیت مابقی اراضی همچنان نامعلوم است. درمفاد تئوافقنامه صلح سه جانبه میان روسیه ، جمهوری آذربایجان و ارمنستان نیز حتی نامی ازمنطقه قره باغ کوهستانی مطرح نشده است. در حالی که تنش ها و درگیری های جمهوری آذربایجان و ارمنستان طی نزدیک به سه دهه گذشته ، تنها اختلاف بر سر مالکیت منطقه قره باغ کوهستانی بوده است. دراین شرایط یک سوال اساسی این است که آیا جمهوری آذربایجان توانسته است اراضی اشغالی مورد اختلاف به ارمنستان را باز پس بگیرد. درهمین ارتباط ، "کرامت بویوکل" تحلیلگر سیاسی می گوید:  
"سه واکنش مختلف به نتیجه جنگ درمیان مردم جمهوری آذربایجان دیده می‌شود . بعضی‌ خوشحالند ، چون فکر می‌کنند کشورشان قره‌باغ را پس گرفته است ، بعضی دیگر می‌دانند که قره‌باغ پس گرفته نشده است، اما مشکلی با آن ندارند و خوشحالند و گروه سوم شامل کسانی می‌شود که نمی‌توانند خوشحال باشند، چون می‌دانند که هدف این توافق نه اخراج سربازان ارمنی از قره‌باغ ، بلکه دعوت "خرس" (روسیه) به منطقه جنگی است". 
درحقیقت ، شرایط موجود نشان می دهد که امضای توافقنامه های اخیر، همگی بهانه هایی به منظور رساندن ترکیه به هدف طولانی مدت و آرزوی دیرینه و قابل تامل ترک ها برای حضور نظامی در قفقازجنوبی بوده است. این درحالی است که کشورهای ذینفع درمنطقه، ازتوافقنامه های موجود نه تنها سود نبرده اند، بلکه به شدت زیان دیده اند. این امر به معنای ازبین رفتن توازن میان قدرت های منطقه است. به همین دلیل، بعید است که درطولانی مدت دوام داشته باشد.  
به هر حال ، باید گفت: موضوع اعزام نیروهای نظامی ترکیه به جمهوری آذربایجان با مخالفت های جدی دولت های منطقه و جهان مواجه شده است. درحقیقت ، درپی تقدیم لایحه دولت آنکارا به پارلمان ترکیه، موافقان و مخالفان این لایحه موضعگیری کرده اند. درپی اعلام تدارک طرح آنکارا به منظور استقرار نیرو‌های نظامی درجمهوری آذربایجان و ارائه این طرح به پارلمان ، "دیمیتری پسکوف" سخنگوی کاخ کرملین درباره سخنان مقام های ترکیه مبنی برمشارکت نظامیان این کشور با نیروی صلحبان روسیه، ضمن رد هرگونه حضور نظامیان ترکیه، اعلام کرد:  
"نیرو‌های حافظ صلح درقره‌باغ فقط روسی خواهند بود و هماهنگی‌ها با ترکیه در این زمینه از طریق مرکزی در جمهوری آذربایجان است".
کارشناسان سیاسی براین باورند که اعلام موضع دولت روسیه مبنی بر ایجاد یک مرکز مشترک با ترکیه دراراضی جمهوری آذربایجان، با اهداف این کشور در زمینه فاصله انداختن مواضع ترکیه ازسازمان پیمان آتلانتیک سمالی - ناتو - بی ارتباط نباشد.

البته این حقیقت را نباید نادیده گرفت که قانون اساسی جمهوری آذربایجان حضور نیروهای بیگانه دراراضی این کشور را غیرقابل قبول می داند. با وجود این ، دولت الهام علی اف اعلام کرده است که مایل است نیروهای نظامی ترکیه در کنار نیروهای روسیه در مرکزی در جمهوری آذربایجان مشارکت داشته باشند. اما آمریکا و فرانسه به عنوان دیگر روسای مشترک گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا اصل توافقنامه ده ماده ای روسیه با جمهوری آذربایجان و ارمنستان را فاقد اعتبار دانسته اند.
دریک جمعبندی کلی ازمواضع دولت های غربی درزمینه مشارکت روسیه و ترکیه درروند توافقنامه صلح قره باغ، باید گفت: با وجود آن که مواضع آمریکا و فرانسه نمی تواند بر توافقنامه صلح روسیه با جمهوری آذربایجان و ارمنستان تاثیز منفی بگذارد ، اما این مخالفت ها ممکن است روند اوضاع آشفته منطقه قفقاز جنوبی را آشفته تر سازد.  

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید