به گزارش پایگاه شبکه الکوثر به نقل از ایلنا، جان جیانویتو ازجمله فیلمسازان و منتقدانی آمریکایی‌ست که به عنوان داور در پانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت حضور داشت. به همین بهانه و باتوجه به برگزاری شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در شهریورماه پای صحبت این سینماگر آمریکایی نشستیم.

شما در دوره پانزدهم جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت به عنوان داور حضور داشتید. از این تجربه بگویید.

زمانی که برای اولین‌بار برای حضور در هیات داوران پانزدهمین جشنواره فیلم مقاومت از من دعوت شد، متوجه شدم چنین جشنواره‌ای با چشم‌انداز جهانی بدون تروریسم، نژادپرستی، جنگ و اشغال وجود دارد، بسیار دلگرم و امیدوار شدم. جشنواره‌ای در تهران که فیلم‌های مدافع جنبش سیاهان، فیلم‌های ضد داعش، صهیونیسم، فیلم‌هایی با موضوع دفاع از حقوق زنان و به ویژه زنان مسلمان را به نمایش می‌گذارد. واقعیت این بود که قبلاً در مورد این جشنواره چیزی نشنیده بودم و فکر می‌کردم  بیشتر از آنکه یک جشنواره باشد، می‌خواهد از  وضعیت رابطه بین ایالات متحده و ایران صحبت کند. علی‌رغم هشدارها و چالش‌های بوروکراتیک ایالات متحده از اینکه فرصتی برای شرکت در چنین جشنواره‌ای و امکان سفر به ایران برایم بوجود آمد، بسیار خوشحالم؛ زیرا توانستم حضور در یکی از قدیمی‌ترین و غنی‌ترین تمدن‌ها و فرهنگ‌های جهان را تجربه کنم این موضوع از دیدگاه من یک هدیه الهی بود.

جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت، چقدر با تصویری که در ذهن داشتید همخوانی داشت؟

یکی از اولین مواردی که من را شگفت زده کرد درخواست برگزارکنندگان جشنواره از هیئت داوران مبنی بر تماشای همه فیلم‌های مسابقه قبل از حضور در جشنواره بود. تا آنجا که به یاد می‌‌آورم تعداد زیادی فیلم سینمایی، کوتاه و بلند بالغ بر 25 فیلم دیدم. قبلا افتخار حضور در هیئت داوران جشنواره‌‌های دیگر را داشتم، عرف این بود  که در طول جشنواره فیلم‌ها را تماشا کنیم. اولین باری بود که با جشنواره‌ای روبرو می‌شدم که محتوا در آن در اولویت است.

فیلم‌ها چطور بودند؟

کاملاً صادقانه باید اعتراف کنم بعضی فیلم‌ها کاملا معمولی بودند، برخی حتی از نظر فنی ضعیف بودند، اما با این وجود هریک مباحثی را مطرح می‌کرد که می‌بایست برای همه ما انسانها اهمیت داشته باشد. من به این رفتار محتوا محور و اولویت معنایی احترام گذاشتم. تعدادی از آثار را دیدم که تکنیک و مهارت فیلمبرداری سطح بالای سینمایی را با  محتوای معنی‌دار عجین کرده بودند. اگر در جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت شرکت نکرده بودم، ممکن بود هرگز با آثار خارق‌العاده‌ای مثل فیلم «زنان با گوشواره‌های باروتی» رضا فرهمند، فیلم «لبه تیغ» جرمی ویلیام و فیلم  «کودکان یمن و جنگ» خدیجه السلامی آشنا نشوم.

سینما در تقویت وحدت میان مردم چه نقشی دارد؟

فارغ از بحران COVID19  که هم‌اکنون اکثر سینماها را در سراسر جهان قفل کرده و به تعطیلی کشانده است، از زمان آغاز به کار سینماها، لذت تماشای فیلم، به اشتراک گذاشتن احساسات و ایده‌ها، خنده‌های مشترک، پیوند با غریبه‌ها که در طی این سفر قدرتمند اتفاق می‌افتد از ابعاد اساسی این تجربه جمعی است که به طور قطع در تقویت وحدت میان مردم تاثیر دارد. همچنان معتقدم که رفتن به سینما هرگز از بین نمی‌رود (گرچه عوامل اقتصادی همچنان همه جوانب آن را تهدید می‌کند). سینمای جهان به عنوان یکی از قدرتمندترین اشکال هنر و ارتباطات، در تبلیغ اشکال مختلف ایدئولوژی موثر است. دقیقا به اندازه کسانی که برای روح انسان مضر هستند و همانند کسانی که حقیقت را با آنچه لینکلن «فرشتگان بهتر طبیعت ما» خوانده بیان می‌کنند. چنین جشنواره‌های سینمایی در همه جا مسئول تصویرهایی هستند که پیش روی ما قرار می‌دهند و تصویرهایی که آنها تصمیم به حذفشان می‌گیرند.

تجربه حضور در این جشنواره برای شما چه دستاوردهایی داشت؟

با وجود تعهد و اعتقاد به اصول حقوق بشر، با رفتار دوگانه کشورم در مورد دفاع از حقوق بشر مخالفم و افشای تبلیغات منفی علیه ایران و اخبار جعلی را موضوع مهمی می‌دانم. هر ملتی باید شجاعت داشته باشد به سوءاستفاده از حقوق بشر اعتراض کند و این شامل همه کشورها از جمله ایران، سوریه، همچنین ایالات متحده، روسیه، چین و ... است. تقریباً محال است اعلام کنیم کشوری در این سیاره وجود دارد که در آن سوءاستفاده از قدرت وجود نداشته باشد و باید آن را به صورت آشکار افشا کرد. می‌دانم که همه ما در چارچوب آنچه مجاز است کار می‌کنیم، اما در پایان روز همه باید خودمان را در آینه نگاه کنیم.

معتقدید حرکاتی مانند جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در نهایت منجر به همگرایی مردم در سراسر جهان خواهد شد؟

یک جمله قدیمی وجود دارد که می‌گوید «نباید چراغ کسی را زیر بوته پنهان کرد» به این معنی که استعداد و توانایی خود را از جهان پنهان نکنید. من آرزو می‌کنم جامعه بین‌الملل از وقایعی مانند جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت آگاهی داشته باشد. احساس می‌کنم این جشنواره پتانسیل بسیاری دارد تا بتواند فیلمسازان مترقی، منتقدان و فعالان سراسر دنیا را در همبستگی درباره بسیاری از موضوعات مهم این فستیوال جمع کند. ایده‌ها و فرصت‌های بسیاری برای چنین رویدادی وجود دارد تا بذرهای مفیدی را بکارد و رشد دهد که از جمله آن می‌توان به سازماندهی بحث و گفتگوهای بیشتر، کارگاه‌های آموزشی و ایجاد فرصت‌هایی برای تعامل بین مخاطبان و فیلمسازان اشاره کرد.

جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت انعکاس مقاومت علیه ظلم در همه جای جهان است. تلالو و انعکاسی از این مفهوم دیدید؟

شاید برای یک غربی مانند من کاملاً غیر منتظره باشد، اما باید بگویم که با ادغام سیاست و فرهنگ از طریق تجربیاتی که در این جشنواره کسب کردم به جنبش و حرکت در آمده‌ام. در مراسم اهدای جوایز در کنار هیئت داوران خانواده شهدای ایران ایستاده بودند تا ما واقعیت پیامدهای جنگ را فراموش نکنیم. یک روز درحالی که راهنماهای جشنواره برای کمک به هیئت داوران برای تبادل ارز در یک بانک ایرانی بودند علی‌رغم حضور مشتری بومی بیش از یک ساعت درانتظار بودیم تا بتوانیم وجه را دریافت  کنیم، این یک دریچه کوچک به عواقب واضح تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی آمریکا علیه ایران است. تحریم‌هایی که فقط به شهروندان آسیب می‌رساند و چیزی جز دشمنی و بدبختی بیشترایجاد نکرده است.

 شانزدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مقاومت در دو زمان 31 شهریور تا 6 مهرماه مقارن با هفته دفاع مقدس در بخش‌های «مدافعان سلامت»، «جشنواره جشنواره‌ها» و انتخاب استانیِ بخش «فیلمسازان بسیجی» و یکم تا هفتم آذرماه همزمان با هفته بسیج در بخش‌های «سینمای ایران و جهان»، «سیدالشهدای مقاومت»، « روایت قلم»، «نقد و پژوهش تحلیل» و انتخاب برگزیدگان ملی «فیلمسازان بسیجی» به دبیری مهدی عظیمی‌میرآبادی به همت انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس بنیاد فرهنگی روایت فتح برگزار می‌شود. 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

از صفحه ندای نور الکوثر فارسی هم دیدن کنید