به گزارش پایگاه شبکه الکوثر به نقل از روابط عمومی بنیاد سینمایی فارابی ، به مناسبت چهل سالگی آغاز دفاع مقدس در گزارشی تحلیلی به شکل‌گیری این ژانر سینمایی و نقش بنیاد سینمایی فارابی و فیلمسازان سینمای ایران در طی چهار دهه در پیشرفت و ارتقای  آن پرداخته است.
سینمای دفاع مقدس، فتح‌الفتوح سینمایی انقلاب اسلامی است. پدیده‌ای که در دنیا بی‌نظیر است و بر اساس مولفه‌هایش، همه مختصات یک ژانر سینمایی را دارد و منحصر به‌فرد است، ضمن آن که به‌واسطه وجوه عقیدتی‌اش، بسیاری از فیلمسازان نوجو را در همه این سال‌ها در دل خود تربیت کرده است.
ساخت فیلم‌هایی درباره جنگ تحمیلی از همان سال‌های ابتدایی تجاوز دشمنان به کشور، آغاز شد، همچنان که انقلاب اسلامی، بستر موضوعی بسیاری از فیلم‌های برجسته ایرانی را ایجاد کرده است. سینمای داستانی و مستندسازان سینما و تلویزیون در این زمینه فعالیت‌های پرشمار و چشمگیری داشتند و بخشی از تاریخ ثبت شده بصری انقلاب و دفاع مقدس را رقم زدند. مقاومت مفهوم دیگری بود که عقیده، آرمان و سینما را به هم پیوند داد و در سینمای ملی، کارکرد استراتژیک پیدا کرد. آن بخش از سینمای ایران که قرار بود به هویت و تاریخ و باور و عقیده پایبند باشد و از روی دست کسی ننویسد، در این مفاهیم عمیق و انقلابی متبلور شد. 

سینما هم‌پای مردم
مرور امروزین فیلم‌های دو، سه سال آخر دهه پنجاه و اوائل دهه شصت، این آدرس را به ما می‌دهد که سینما، چقدر هم‌پای مردم و تحولات اجتماعی پیش رفته است. در بسیاری از فیلم‌های آن دوره ردپای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس را می‌توان یافت. و نکته جالب‌تر آن که بسیاری از آن فیلم‌ها، در بخش خصوصی و با امکانات موجود دفاتر فیلمسازی ساخته شده بودند اما به واسطه مردمی بودن، این امکان را داشتند که مانند «عقاب‌ها» حتی به فیلم رکوردشکن تاریخ سینمای ایران بدل شوند و مخاطبان گسترده‌ای را به سالن‌های سینما بکشانند. فیلم‌هایی که به واسطه خلق اکشن‌ در قالب فیلم‌های انقلابی و جنگی و خلق شمایل قهرمان، سال‌ها حتی در اکران‌های دو و سه نیز همچنان مخاطب داشتند، گرچه بسیاری از آنها در قالب ژانر اکشن، جنگی یا پلیسی دسته‌بندی می‌شدند و روح زمانه و روح دوران دفاع مقدس در ترسیم روابط و شخصیت‌های آن فیلم‌ها، دیده نمی‌شد.  

از اقتضائات شکل و اجرا تا تولد یک ژانر
طبعا تولید فیلم درباره انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، با تولید یک  فیلم ملودرام خانوادگی یا کودک متفاوت بود و به طور منطقی، اقتضائات شکلی و اجرایی ایجاب می‌کرد که سینما (به عنوان یک هنر-صنعت گران) قواعد حرفه‌ای بازی را بپذیرد. در کنار بخش فرهنگی بنیاد مستضعفان و جانبازان، حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی، شبکه‌های سیما، سیمافیلم و سایر نهادها و تشکل‌ها، به ویژه نهادهای نظامی، «بنیاد سینمایی فارابی» به عنوان بازوی حمایتی سینمای کشور حضوری پررنگ در این تعریف از تولید فیلم‌های ژانر مقاومت برعهده داشت و به نوعی اولین گام‌های جدی را در این سینما برداشت.
در اولین دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پیش از واگذاری امور به صنوف سینمایی و تغییر سیاست‌های حمایتی، هدایتی از سوی متولیان سینمایی کشور، همه راه‌ها به بنیاد سینمایی فارابی ختم می‌شد. تخصیص نگاتیو و پزیتیو تا وسائل فیلمبرداری، تا اختصاص میزهای تدوین و از آن سو تخصیص تسهیلات و وام و بعدتر، خرید رایت آثار. بر این اساس، مجموعه مدیریتی سینمایی کشور در پیدایش، شروع، رونق و اوج‌گیری سینمای انقلاب، دفاع مقدس و مقاومت نقش داشته‌اند. فیلم‌هایی که در ابتدای سینمای پس از انقلاب به شکل تعاونی یا در بخش خصوصی ساخته شدند، یا متأثر از وقوع انقلاب و جنگ تحمیلی بودند، یا نیم‌نگاهی به جبهه داشتند و یا از سر و شکل یک فیلم اکشن جنگی برخوردار بودند. به عبارتی دیگر بسیاری از فیلم‌های ساخته شده در آن دوران را می‌توان فیلم‌هایی درباره انقلاب و یا درباره جنگ دانست، اما در ادامه، با حضور فیلمسازان برجسته‌ای چون «رسول ملاقلی‌پور» و «ابراهیم حاتمی‌کیا» مجال برای تولد سینمای دفاع مقدس به وجود آمد. ملاقلی‌پور با بعد از حضور پررنگ در جبهه‌ها و ساخت یکی دو فیلم با «پرواز در شب» چهره شد و پس از خرید رایت این فیلم، توسط واحدجنگ بنیاد سینمایی فارابی، «افق» را ساخت. حاتمی‌کیا هم مانند رسول ملاقلی‌پور، این مسیر را طی کرد تا واحد جنگ بنیاد سینمایی فارابی، ساخت فیلم «دیده‌بان» را به او محول کرد و این دو فیلم به نوعی آغازگر تحول در سینمای جنگ شدند و اوج‌گیری سینمای دفاع مقدس (به عنوان سینمای ترسیم‌کننده روح اتفاقات و تصویرگر ملموس شخصیت‌های جنگ هشت ساله) از همین جا تبلور یافت.  

الگوسازی با واحد جنگ
بنیاد سینمایی فارابی از بدو تأسیس در تولیداتی که به سینمای ایران عرضه کرده است، با راه‌اندازی واحد جنگ در نیمه دوم دهه ۶۰، دو اثر درخشان سینمای دفاع مقدس را به ثبت رساند که هر دو فیلم (افق ساخته زنده‌یاد رسول ملاقلی‌پور و دیده بان ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا) در سال ۶۷ تهیه شد.
علی‌اکبراورعی (از اعضای گروه چهل‌شاهد) موسس واحد جنگ بنیاد سینمایی فارابی بود که به پیشنهاد «سیدمحمد بهشتی» مدیرعامل بنیاد، این واحد را با ترسیم راه رسیدن به هدف «ماندگاری دفاع مقدس با زبان هنر» بنا گذاشت و محمدحسین حقیقی و محمدمهدی عسگرپور با او همکاری می‌کردند. او قرار بود در رابطه تنگاتنگ با «عبدالله اسفندیاری» در بخش فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی، به انتخاب فیلمنامه‌های دارای قابلیت در این زمینه بپردازد و با برنامه‌ریزی اجرایی، امور این واحد را پیش ببرد. پیشنهاد تولید فیلم «افق» از سوی اورعی و برمبنای اطلاعات حمله ایران به اسکله نفتی الامیه، ابتدا به «سیف‌الله داد» و سپس به «رسول ملاقلی‌پور» داده شد و در دشوارترین روزهای حملات موشکی رژیم صدام، این فیلم ساخته شد. تولید فیلم «دیده‌بان» هم شرایطی مشابه با «افق» داشت. تحقیقات موجود اورعی درباره شهدا با ایده اقتباس از «آخرین گرای دیده‌بان» چاپ شده در مجله جهاد تلفیق شد تا یکی از فیلم‌های مهم سینمای دفاع مقدس خلق شود. کمک به ارتقاء فهم و درک سینمای جنگ و جلوگیری از ساخت فیلم‌هایی که به نام جنگ می‌خواست ساخته شود ولی تعلق به جنگ ایران و عراق نداشت، از هدف‌گذاری‌های ترسیم شده در واحد جنگ بنیاد سینمایی فارابی بود. در واقع بنیاد سینمایی فارابی وظیفه خود را ساختن فیلم جنگی نمی‌دانست بلکه می‌خواست فیلم‌های الگو و نمونه بسازد یا به ساخت آن‌ها کمک کند که جهت سینمای جنگ مشخص شود؛ و این اتفاق افتاد. 

گام‌های اولیه فیلمسازی در ژانر بومی
مانند حاتمی‌کیا و ملاقلی‌پور بسیاری از فیلمسازان سینمای ایران، کار خود را با سینمای انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس شروع کرده‌اند. جمشید حیدری با «کرکس‌ها می‌میرند» درباره انقلاب و «مرز» اولین فیلم درباره جنگ، رسول صدرعاملی با «رهایی» درباره جنگ، مهدی صباغ‌زاده با «آفتاب‌نشین‌ها» و بعد «سناتور» و «پرونده» درباره انقلاب، سعید حاجی‌میری با «آوای غیب» درباره جنگ و «توهم» درباره انقلاب، حسن کاربخش با «دیار عاشقان» درباره جنگ، اکبر حر با «ما ایستاده‌ایم» درباره جنگ، رحیم رحیمی‌پور با «دوله‌تو» درباره جنگ، علی شاه‌حاتمی با «گودال» درباره انقلاب و بعد «تعقیب سایه‌ها»، علی‌اصغر شادروان با «عقود» درباره جنگ و بعد «تیرباران» و «بحران» درباره انقلاب، احمدرضا درویش با «آخرین پرواز» درباره جنگ، کمال تبریزی با «عبور» درباره جنگ، محسن محسنی‌نسب با «باز باران» درباره جنگ، حسین قاسمی جامی با «تا مرز دیدار» درباره جنگ، عزیزالله حمیدنژاد با «هور در آتش» درباره جنگ، شهریار بحرانی با «پرچمدار» درباره جنگ، جمال شورجه  با «روزنه» درباره جنگ و بعد «شب دهم» درباره انقلاب و جنگ، جواد شمقدری با «بر بال فرشتگان» درباره جنگ و بعد «توفان شن» درباره انقلاب، سعید سهیلی با «مردی شبیه باران» درباره جنگ، محمدحسین لطیفی با «سرعت» درباره جنگ، محمدعلی باشه‌آهنگر با «نیمه گم‌شده» درباره جنگ، پرویز شیخ طادی با «دفتری از آسمان» درباره جنگ، مسعود ده‌نمکی با «اخراجی‌ها» درباره جنگ، مریم دوستی با «دریاچه ماهی» درباره جنگ، منیر قیدی با «ویلایی‌ها» درباره جنگ و... از جمله کارگردان‌هایی بودند که اولین ساخته‌های خود را یا در بخش خصوصی یا با حمایت بنیاد مستضعفان، حوزه هنری، مرکز گسترش، شبکه‌های تلویزیونی و بخشی از آنها با حمایت بنیاد سینمایی فارابی کارگردانی کردند. 

سینمای پرمخاطب در اکران داخلی
به همان نسبت که در ژانرهای مختلف سینمایی پرمخاطب‌شدن در اکران سینماها به ثبت می‌رسد، در سینمای انقلاب اسلامی، دفاع مقدس و مقاومت نیز فراز و نشیب‌های دستیابی به مخاطب انبوه وجود داشته است. با این وصف، به فراخور زمانه، فیلم‌هایی درباره انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی، در دهه شصت در گیشه سینماها پرمخاطب بوده‌اند. پس از آن هم ساخت فیلم خوب، پخش خوب و توجه به سلایق مخاطبان انبوه، علاوه بر اکشن‌های جنگی شاخصی چون «عقاب‌ها» (به عنوان فیلم پرچمدار گیشه‌ها)، شاهد فیلم‌های موفقی چون  افق، پرواز ار اردوگاه، لیلی با من است، آژانس شیشه‌ای، دوئل، چ، ماجرای نیمروز یک و دو، به وقت شام، شبی که ماه کامل شد و... بوده‌ایم که بخشی از این آثار از محصولات تولیدی یا مشارکتی بنیاد سینمایی فارابی بوده‌اند. نکته مهم‌تر درباره ارتباط مردم و فیلم‌های انقلاب، دفاع مقدس و مقاومت، ماندگاری این آثار در توده جامعه است. در واقع فراتر از ارزیابی بلیت‌فروخته شده، در بررسی میزان و عمق این ارتباط مانا، می‌توان به موفقیت این آثار در پخش‌های متعدد تلویزیونی و شبکه خانگی و سامانه وی‌او‌دی‌ اشاره کرد. این زمینه‌های ارتباطی در بستر پلتفرم‌های جدید، ظرفیت ارتباط مخاطب داخلی با این دست آثار را گسترش بخشیده است. 

اثر متقابل جریان نقد و سینمای مقاومت
رابطه جریان نقد فیلم و سینمای مقاومت در طول چهار دهه حیات این ژانر بومی، مبتنی بر اثرگذاری و اثرپذیری و یک رابطه سازنده و موثر بوده است. بخشی از چهره‌شدن سرشناسان سینمای مقاومت مانند «ابراهیم حاتمی‌کیا» و «رسول ملاقلی‌پور» توسط جریان نقد و رسانه شکل گرفت. نوع نگاه شهید آوینی و مسعود فراستی در ماهنامه سوره به اولین کارهای حاتمی‌کیا و اثرگذاری منتقدانی چون خسرو دهقان در این زمینه مثالزدنی است. بعدها هم هر گاه اثر خلاقه و مهمی در این ژانر به ثبت می‌رسید، منتقدان و جریان رسانه، اولین واکنش‌های مثبت و جریان‌ساز را رقم می‌زدند و موجب تثبیت شرایط این فیلم‌ها در سینمای ایران و مخاطبانش می‌شدند. «سفر به چزابه» (رسول ملاقلی‌پور)، «آژانس شیشه‌ای» (ابراهیم حاتمی‌کیا) و در دهه‌های اخیر ایستاده در غبار (محمدحسین مهدویان)، از جمله آثاری هستند که به این واسطه، بیشتر مورد اهمیت قرار گرفتند و با تأیید طیف‌های مختلف جریان نقد در سینمای ایران قرار گرفتند.  

ژانر مقاومت؛ ترسیم چشم‌انداز برای نسل آینده
سینمای دفاع مقدس بعد از پایان جنگ هشت ساله، به تدریج به مفهوم مقاومت پیوند خورد و امروز همه آثاری را که از مقاومت در برابر تعدی به مرزهای ایران و جهان اسلام ساخته می‌شود، دربرمی‌گیرد. در اواسط دهه ۷۰ شمسی ثبت اثر شاخصی چون «بازمانده» اثر زنده‌یاد سیف‌الله داد، راهی روشن برای سینمای مقاومت ترسیم کرد و در چهلمین سالگرد آغاز دفاع مقدس، می‌توان آثاری چون «روز صفر»، «شبی که ماه کامل شد»، «به وقت شام» و... را به عنوان آثار طراز سینمای مقاومت مثال زد. بخشی از آثار زیرمجموعه سینمای مقاومت در این سال‌ها با حمایت بنیاد سینمایی فارابی ساخته شده‌اند.

آینه تولید و حمایت از آثار دفاع مقدس در بنیاد سینمایی فارابی
در مروری تاریخی بر محصولات تولیدشده یا مشارکتی بنیاد سینمایی فارابی با موضوعات انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس از سال ۶۳ تا سال ۹٨، به ۷۱ عنوان می‌رسیم که بخشی از فیلم‌های مهم، موفق و پرمخاطب سینمای ایران با این سه موضوع را شامل می‌شود. فیلم‌هایی که اکثرا در جشنواره‌ فیلم فجر، جشنواره مقاومت و سایر محافل داخلی دیده شدند و گاه در محافل و اکران‌های منطقه‌ای و جهانی به عنوان نمایندگان سینمای بومی ایران به چشم آمدند.
در بررسی آثار تولید شده یا مشارکتی بنیاد سینمایی فارابی با موضوعات انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس طی سال ۶۲ تا ۹۸، بیشترین فیلم (۲۴ فیلم) در دولت یازدهم و دوازدهم ساخته شده است و البته آمار احتمالی تولید یا حمایت از تولید فیلم‌های جدید در سالجاری در این حوزه در بنیاد سینمایی فارابی (از جمله «یدو» که فیلمبرداری آن به تازگی به پایان رسیده و آثار دیگری که در مرحله نگارش یا پیش‌تولید هستند)، آمار دوره اخیر را بالاتر از این خواهد برد.
بر این اساس، سال‌های ٨۷ و ٨۹ در دوره مدیریت «مجید شاه‌حسینی» و «سیداحمدمیرعلایی» با ثبت ۱۲ فیلم (۶ و ۵ فیلم)، پرکارترین دوره‌های بنیاد سینمایی فارابی در عرصه سینمای انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس بوده است. همچنین با بررسی تعداد فیلم‌های تولید شده بنیاد سینمایی فارابی با مضمون انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس در دوره هر کدام از مدیران عامل بنیاد سینمایی فارابی، در دوره مدیریت «علیرضا تابش» تا پایان سال ۹٨، ۲۰ فیلم به ثبت رسیده که از این حیث یک رکورد به شمار می‌رود.
آثاری که با مضمون انقلاب اسلامی، مقاومت و دفاع مقدس در بنیاد سینمایی فارابی تولید یا در تولید آنها مشارکت شده، به تفکیک سال‌ها به شرح زیر است:
سال 1367 (2 فیلم): افق (رسول ملاقلی‌پور)، دیده بان (ابراهیم حاتمی‌کیا)
سال 1369 (1 فیلم): آتش در خرمن (سعید حاجی‌میری)
سال 1370 (1 فیلم): هور در آتش (عزیزالله حمیدنژاد)
سال 1371 (1 فیلم): کودکانی از آب و گل (عطاالله حیاتی)
سال 1372 (5 فیلم): راه افتخار (داریوش فرهنگ)، سجاده آتش (احمد مرادپور)، جای امن (مجتبی راعی)، کودک قهرمان (کمال تبریزی) و پرواز از اردوگاه (حسن کاربخش)
سال 1373 (1 فیلم): روز شیطان (بهروز افخمی)
سال 1374 (3 فیلم): لیلی با من است (کمال تبریزی)، برج مینو (ابراهیم حاتمی‌کیا) و هفت گذرگاه (جمشید حیدری)
سال 1375 (4 فیلم): سجده بر آب (حمید خیرالدین)، سرزمین خورشید (احمدرضا درویش)، سرعت (محمدحسین لطیفی)، نامزدی (ناصر غلامرضایی)
سال 1376 (3 فیلم): شمارش معکوس (اکبر حر)، آژانس شیشه‌ای (ابراهیم حاتمی‌کیا) و حماسه 2519 (کامران ملکی)
سال 1377 (2فیلم): پرواز خاموش (عبدالحسن برزیده)، هیوا (رسول ملاقلی‌پور)
سال 1378 (1 فیلم): لانه عقاب‌ها (کوپال مشکوه)
سال 1379 (3 فیلم): ستاره‌های سربی (مهدی ودادی) و سفر سرخ (حمید فرخ‌نژاد)، موج مرده (ابراهیم حاتمی‌کیا)
سال 1381 (1 فیلم): روایت‌های سه‌گانه- شوخی‌های خدا (عبدالحسن برزیده)
سال 1382 (2 فیلم): دوئل (احمدرضا درویش) و مزرعه پدری (رسول ملاقلی‌پور)
سال 1385 (1 فیلم): دست‌های خالی (ابوالقاسم طالبی)
سال 1386 (2 فیلم): مثل یک قصه (خسرو سینایی)، آن مرد آمد (حمید بهمنی)
سال 1387 (6 فیلم): کودک و فرشته (مسعود نقاش‌زاده)، نفوذی (احمد کاوری و مهدی فیوضی)، به کبودی یاس (جواد اردکانی)، عصر روز دهم (مجتبی راعی)، کیمیا و خاک (عباس رافعی)، یک گزارش واقعی (داریوش فرهنگ)
سال 1389 (5 فیلم): 33 روز (جمال شورجه)، گلوگاه شیطان (حمید بهمنی)، شورشیرین (جواد اردکانی)، ملکه (محمدعلی باشه آهنگر) و محرمانه تهران (مهدی فیوضی)
سال 1391: (3 فیلم): گام‌های شیدایی (حمید بهمنی)، ماه وش (محمد درمنش)، دلتنگی‌های عاشقانه (رضا اعظمیان)
سال 1392 (4 فیلم): پنجاه قدم آخر (کیومرث پوراحمد)، پری دریایی(مسعود آقاباباییان)، چ (ابراهیم حاتمی‌کیا)، روباه (بهروز افخمی)
سال 1393 (4 فیلم): به بادبادک‌‌ها شلیک نکنید (حسین قاسمی‌جامی)، تا آمدن احمد (صادق صادق دقیقی)، تگرگ و آفتاب (رضا کریمی)، حکایت عاشقی (احمد رمضان‌زاده)
سال 1394 (3 فیلم): امکان مینا (کمال تبریزی)، جشن تولد (عباس لاجوردی)، نفس (نرگس آبیار)
سال 1395 (4 فیلم): دریاچه ماهی (مریم دوستی)، صدای منو می‌شنوید (صادق پروین‌آشتیانی)، ماجرای نیمروز (محمدحسین مهدویان)، ویلایی‌ها (منیر قیدی)
سال 1396 (3 فیلم): امپراطور جهنم (پرویز شیخ‌طادی)، سروزیرآب (محمدعلی باشه‌آهنگر)، ماهورا (حمید زرگرنژاد)
سال 1397 (3 فیلم): ماجرای نیمروز2: ردخون (محمدحسین مهدویان)، کنجانچم (یاسمن نصرتی)، مستطیل قرمز(حسین و حسن صیدخانی)
سال ۱۳۹۸ (۳ فیلم): بی تار (جمیل رستمی)، سینماشهرقصه (کیوان علیمحمدی- علی‌اکبر حیدری)، مهران (رقیه توکلی)
ذکر این نکته ضروری است که صرفا آثاری که محصول بنیاد سینمایی فارابی هستند یا به صورت مشارکتی ساخته شده‌اند، در این فهرست آمده‌اند.
همچنین آثار جدیدی که در سال ۹۹، در مرحله عقد قرارداد نگارش فیلمنامه یا پیش‌تولید هستند و فیلم یدو (مهدی جعفری) که فیلمبرداری آن به تازگی به پایان رسیده، در این فهرست لحاظ نشده‌اند. 

حمایت از فیلمسازان زن
در سینمای ایران، «انسیه شاه‌حسینی» بیشترین فیلم ژانر مقاومت را در کارنامه دارد و پس از او «نرگس آبیار» با سه فیلم «شیار۱۴۳»، «نفس» و «شبی که ماه کامل شد» قرار دارد ضمن آن که «رخشان بنی‌اعتماد» سازنده یکی از بهترین این فیلم‌ها (گیلانه). اما در چند سال اخیر، بنیاد سینمایی فارابی ضمن حمایت از نرگس آبیار و فیلم «نفس»، از چند فیلمساز زن تازه‌نفس سینمای دفاع مقدس حمایت کرده است؛ «دریاچه ماهی» ساخته مریم دوستی، «ویلایی‌ها» ساخته منیر قیدی و «کنجانچم» ساخته یاسمن نصرتی هر سه، مضامین دفاع مقدسی دارند و در کنار «مهران» فیلم دوم رقیه توکلی، چهار فیلمی است که در این سال‌ها توسط کارگردان‌های زن تازه‌نفس سینمای ایران در سینمای دفاع مقدس ساخته شده است.

چشمه جوشان سینمای مقاومت
چشمه سینمای مقاومت همچنان جوشان است و پرچم سرفراز  سینمای راوی شهادت و حماسه، باید توسط نسل جدید و تازه‌نفس سینما به آیندگان انتقال یابد.
در شش، هفت سال اخیر بنیاد سینمایی فارابی در حمایت از فیلمسازان  جدید و جوان، سینماگرانی که فیلم اول یا دوم خود را در این ژانر جلوی دوربین بردند، دغدغه داشته است که از این بین می‌توان به سینماگرانی چون مریم دوستی، منیر قیدی، رقیه توکلی، عباس لاجوردی، یاسمن نصرتی، حمید زرگرنژاد و... اشاره کرد. سینماگران بادغدغه‌ای که قطعا در آینده هم در صورت حمایت، راوی ناگفته‌های این سینمای بومی و باهویت خواهند بود. 

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید