تهران- الکوثر:  تهمینه بختیاری کارشناس سیاسی در یادداشتی می نویسد:  هدف اصلی آن، اسکان دادن فلسطینی‌ها در سرزمین جایگزین در خارج از اراضی فلسطین اشغالی و پایان دادن به حق پناهندگی برای آوارگان فلسطینی است.

برخی معامله قرن را ادامه طرح‌های سازش در گذشته از جمله کمپ دیوید می‌دانند و عده‌ای دیگر معتقدند که این طرح، کاملا متفاوت است و برای ساخت مجدد منطقه غرب آسیا براساس نظم آمریکایی طراحی شده است.
رژیم صهیونیستی با لابی‌هایی که در کنگره داشت با نشست‌ها و بولتن‌های محرمانه تلاش کرد آمریکا را متقاعد کند مصر و اردن را تحت فشار قرار دهد تا در حل منطقه‌ای درگیری موسوم به اعراب و اسرائیل مشارکت کنند.

براساس این طرح، رژیم صهیونیستی در ازای به دست آوردن مساحت بسیاری زیادی از کرانه باختری به فلسطینی‌ها، بخش‌هایی از شبه جزیره سینا را خواهد داد تا در آنجا یک دولت فلسطینی مستقل تأسیس کنند.
با تأملی در رویداد‌ها می‌توان ریشه توافق نهایی را در روند عقب‌نشینی یک جانبه رژیم صهیونیستی از غزه در سال ۲۰۰۵ دانست؛ به طوری که حتی برخی تحلیلگران، آن را گام اول در این توافق دانستند.
بسیاری از رسانه‌ها جارد کوشنر داماد یهودی ترامپ را مبتکر این طرح می‌دانند، اما ظاهرا خود او نیز از یک صهیونیست ایده گرفته است .
برخی طراح اولیه معامله قرن را گیورا آیلند، مشاور سابق امنیت ملی اسرائیل می‌دانند که در سال ۲۰۱۰ در کتابش که اندیشکده مطالعات استراتژیک بیگن – سادات منتشر کرد، برای اولین بار طرح وطن جایگزین (وطن البدیل) را مطرح کرد. سرهنگ ایلند که یکی از چهره‌های مؤثر در سیاست‌گذاری‌های رژیم صهیونیستی بود، در طرح خود گفته بود، اسرائیل، تنها طرف مسئول در حل قضیه فلسطین نیست و ۲۲ کشور عربی دیگر نیز باید در این طرح مشارکت داشته باشند.

وی در ادامه تاکید کرده بود، مصر و اردن، فعالانه باید در این فرایند چند جانبه برای حل مسئله فلسطین ایفای نقش کنند و هیچ منطقی قبول نمی‌کند که کشور‌های عربی دست به سینه بنشینند تا تل‌آویو صلح را در سینی نقره یا طلا به آن‌ها تقدیم کند.

عناصر اصلی معامله قرن

۱. وضعیت بیت‌المقدس، از جمله بنا‌های تاریخی و اماکن مقدس آن برای مسلمانان، یهودیان و مسیحیان
تعیین مرزی که دو طرف با آن موافق باشند
۲. یافتن تدابیری امنیتی که اسرائیل را از حملات احتمالی فلسطینی‌ها و همسایگان مخاصم آسوده‌خاطر کند
۳. رسیدگی به تقاضای استقرار دولت فلسطینی در مناطق اشغالی، یعنی کرانهٔ باختری رود اُردن، نوار غزه، و شرق بیت‌المقدس که اسرائیل آن‌ها را در جریان جنگ سال ۱۹۶۷ تصرف کرد.
۴. یافتن راه‌حلی برای گرفتاری میلیون‌ها آواره و پناهجوی فلسطینی
انجام هماهنگی‌هایی برای آنکه بتوان منابع طبیعی محدود منطقه از جمله آب شیرین را منصفانه تقسیم کرد

به نظر می‌رسد با توجه به مخالفت‌های گسترده فلسطینی‌ها با این طرح، سرنوشتی همچون کمپ دیوید و خاورمیانه بزرگ در انتظار آن خواهد بود.