به گزارش پایگاه شبکه الکوثر ، آقای روحانی در سخنان خود در هفتاد و چهارمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد با بیان اینکه ما از اروپایی‌ها به جای عمل به تعهدات یازده گانه فقط حرف‌های زیبا شنیدیم، گفت: اگرچه هنوز برعهد خود به برجام، برجا مانده ایم، اما صبر ایران هم حدی دارد.
وی افزود: اگر به حداقل‌ها قانع هستید، ما هم به حداقل بسنده می‌کنیم، اما اگر بیشتر می‌خواهید، باید بیشتر بپردازید.
رئیس جمهور گفت: عکس یادگاری، آخرین ایستگاه مذاکره است و نه اولین ایستگاه.
آقای روحانی همچنین با بیان اینکه بزرگترین قربانی تجاوزگری، اشغال، جنگ و خونریزی در منطقه، ملت مظلوم فلسطین است، افزود: طرح‌های تحمیلی آمریکایی و صهیونیستی همچون معامله قرن محکوم به شکست است.

مشروح سخنرانی آقای روحانی: 
بسم الله الرحمن الرحیم
 الحمدلله رب العالمین و الصلوة والسلام علی رسول الله و آله و صحبه 

آقای رئیس،
انتخاب شایسته جنابعالی به ریاست هفتاد و چهارمین نشست سالانه مجمع عمومی ملل متحد را تبریک میگویم. برای جنابعالی و دبیرکل محترم،آرزوی توفیق دارم. در آغاز سخن مایلم، با گرامیداشت یاد نهضت آزادیخواهانه حسینبن علی (ع)، به همه حق طلبانی که با تحمّل همه سختیها، برای احقاق حقوق خود مبارزه می کنند و به روان همه شهدای مظلوم بمباران ها و اقدامات تروریستی در یمن، سوریه، فلسطین اشغالی، افغانستان، عراق و دیگر کشورهای جهان درود بفرستم.

خانم ها، آقایان
خاورمیانه در آتش جنگ، خونریزی، تجاوزگری، اشغالگری، تعصبات مذهبی و فرقه ای و افراط گرایی می سوزد و بزرگترین قربانی چنین شرایطی ملت مظلوم فلسطین است.  تبعیض، تصاحب زمینها، شهرک سازی ها وکشتار همچنان ادامه دارد.  طرح های تحمیلی آمریکایی و صهیونیستی مانند معامله قرن، تعیین بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی و الحاق بلندی های جولان به دیگر سرزمینهای اشغالی، محکوم به شکست است.  برعکس طرح های ویرانگر آمریکا، کمکها و همکاری های منطقه ای و بین المللی جمهوری اسلامی ایران در حوزه تامین امنیت و مقابله با تروریسم بسیار تعیین کننده بوده است.
نمونه های بارز آن، همکاری با روسیه و ترکیه در چارچوب روند آستانه در مورد بحران سوریه، ارایه طرح صلح برای بحران یمن و همکاری فعال با نمایندگان دبیرکل سازمان ملل متحد، گفتگوهای سازنده با 4 کشور اروپایی و تلاش فعال برای تسهیل مذاکرات صلح میان طرفهای یمنی است که منجر به موافقتنامه صلح استکهلم درخصوص بندر حدیده شد.

حضار محترم؛
من از کشوری می آیم که از یکسال و نیم پیش، در برابر بیرحمانه ترین تروریسم اقتصادی ایستادگی نموده و از حق استقلال و توسعه علمی و فناوری خود دفاع کرده است. دولت آمریکا با اعمال تحریم های فرامرزی و تهدید دیگر ملتها، تلاش کرده  ایران را از مزایای حضور در اقتصاد جهانی محروم کند و با سوء استفاده از نظام بانکی، به راهزنی بین المللی دست زده است. ما ایرانیان، پیشگام ملتهای منطقه در نهضت های آزادیخواهی بوده ایم؛ همواره برای خود و همسایگانمان، صلح و پیشرفت خواسته ایم و هرگز در برابر تهاجم و تحمیل خارجی، تسلیم نشده ایم. ما نمی توانیم دعوت به مذاکره کسانی را باور کنیم که اعلام می کنند سخت ترین تحریم های تاریخ را علیه کرامت و معیشت ملت مان اعمال کرده اند. چگونه می توان باور کرد که جنایت و فشار بر زندگی 83 میلیون ایرانی به ویژه زنان و کودکان برای دولتمردان آمریکایی امری خوشایند و موجب افتخار تلقی شود و استفاده از تحریم علیه طیفی از کشورها همچون ایران، ونزوئلا، کوبا، چین و روسیه به یک اعتیاد مفرط تبدیل شده باشد.  ملت ایران هرگز این جنایت ها و این جنایتکاران را نه فراموش می کند و نه می بخشد.

خانم ها ؛ آقایان؛
رویکرد دولت کنونی آمریکا نسبت به برجام، نه تنها نقض قطعنامه 2231 ، بلکه تجاوز به حاکمیت و استقلال سیاسی و اقتصادی کلیه کشورهای جهان است. ایران با وجود خروج آمریکا از برجام تا یک سال، همچنان نسبت به اجرای تمامی تعهدات هسته ای خود وفق برجام، وفاداربوده است. ما به احترام قطعنامه شورای امنیت، به اروپا فرصت دادیم تا به تعهدات یازده گانه خود برای جبران خروج آمریکا عمل کند ولی متاسفانه فقط حرف های زیبایی شنیدیم و شاهد اقدام مؤثری نبودیم. اینک بر همگان ثابت شده است که آمریکا به تعهدات خود پشت میکند و اروپا از اجرای تعهداتش ناتوان است. ما حتی در اجرای بندهای۲۶ و ۳۶ برجام، راهبرد گام به گام را در پیش گرفتیم، و هنوز بر عهد خود به برجام، برجا مانده ایم، اما صبر ایران هم حدی دارد؛ وقتی آمریکا قطعنامه سازمان ملل متحد را حرمت نمی گذارد، وقتی اروپا ناتوانی خود را به نمایش می گذارد، تنها راه، تکیه بر عزت، غرور و اقتدار ملی است.
ما را به مذاکره می خوانند؛ در حالی که خود از معاهده گریزانند. ما با همین دولت فعلی آمریکا بر سر میز ۵+۱ ، در گفتگو بودیم؛ اما آنها بر عهد سلف خویش، خط بطلان کشیدند. من به نمایندگی از ملت و کشورم، اعلام می کنم  که: پاسخ ما به مذاکره تحت تحریم، نه میباشد. 
دولت و ملت ایران، یک سال و نیم زیر شدیدترین تحریمها، استقامت کرده است و هرگز با دشمنی که می خواهد با سلاح فقر، فشار و تحریم ایران به تسلیم وا دارد مذاکره نخواهد کرد.
اگر پاسخ آری می خواهید همان طور که رهبر معظم انقلاب اعلام کرده اند، تنها راه برای گفتگو، بازگشت به تعهدات است. اگر نسبت به اسم برجام حساسیت دارید، به رسم آن بازگردید و به چارچوب قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، متعهد باشید. تحریمها را متوقف کنید تا راه گفتگو باز شود .
من به روشنی میگویم: اگر به حداقل ها قانع هستید، ما هم به حداقل ها بسنده میکنیم. برجام، حداقل بود؛ چه برای شما و چه برای ما. اما اگر بیشتر می خواهید، باید بیشتر بپردازید. اگر بر سر حرف خود هستید که فقط یک خواسته از ایران دارید و آن، عدم ساخت و بهره گیری از سلاح هسته ای است، این با نظارت
آژانس و بالاتر از آن، فتوای رهبری ایران، حاصل است. فقط کافی است به جای نمایش مذاکره، به واقعیت مذاکره بازگردید. عکس یادگاری آخرین ایستگاه مذاکره است، نه اولین ایستگاه. 
ما در ایران، به رغم همه سنگ اندازی های دولت آمریکا، به حرکت در مسیر رشد و سازندگی اقتصاد و جامعه ایران، ادامه داده ایم. اقتصاد ایران در سال 2017 ، بالاترین نرخ رشد اقتصادی در جهان را همراه با کاهش مستمر نرخ تورم، تجربه کرد و امروز هم، علیرغم التهابات ناشی از عوامل خارجی در یک سال و نیم گذشته، بار دیگر به مسیر رشد و ثبات بازگشته است. رشد تولید ناخالص داخلی ایران، بدون نفت، در ماههای اخیر، مجددا مثبت شده و تراز تجاری کشور، همچنان مثبت است. 

حضار محترم؛
دکترین امنیتی جمهوری اسلامی ایران حفظ صلح و ثبات در خلیج فارس و تامین آزادی و امنیت کشتیرانی در تنگه هرمز است.حوادث اخیر، این امنیت را به شکل جدی در خطر قرار داده است. امنیت و صلح در خلیج فارس، دریای عمان و تنگه هرمز را با مشارکت کشورهای این منطقه میتوان تأمین کرد و جریان آزاد نفت و سایر منابع انرژی را تضمین نمود، به شرط آن که امنیت را چتری فراگیر در همه حوزه ها برای تمامی کشورها بدانیم. بنا به مسئولیت تاریخی کشورم در حفظ امنیت، صلح، ثبات و پیشرفت در منطقه خلیج فارس و تنگه هرمز، همه کشورهایی را که از تحولات خلیج ائتلاف « فارس و تنگه هرمز متأثر میشوند به
» امید HOPE » ابتکار صلح هرمز « یعنی (Hormoz Peace Endeavor) دعوت میکنم.
هدف "ائتلاف امید" ارتقای صلح، ثبات، پیشرفت و رفاه کلیه ساکنان حوزه تنگه هرمز، و تفاهم متقابل و روابط صلح آمیز و دوستانه میان ایشان است. این ابتکار حوزه های مختلف همکاری مانند تأمین همگانی امنیت انرژی، آزادی کشتیرانی و انتقال آزادانه نفت و سایر منابع از و به کشورهای حوزه تنگه هرمز و فراتر از
آن را در بر میگیرد.  "ائتلاف امید" بر پایه اصول مهمی همچون پایبندی به اهداف و اصول ملل متحد، احترام متقابل، منافع متقابل، جایگاه برابر، گفتگو و تفاهم ، احترام به حاکمیت و تمامیت ارضی، خدشه ناپذیری مرزهای بین المللی، حل و فصل مسالمت آمیز تمامی اختلافات و از همه مهمتر دو اصل بنیادین "عدم تجاوز" و "عدم دخالت در امور داخلی یکدیگر" قرار دارد. حضور سازمان ملل متحد برای ایجاد یک چتر بین المللی در حمایت از "ائتلاف امید" نیز امری ضروری است.
وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران جزئیات بیشتری از ائتلاف امید را به اطلاع کشورهای ذینفع خواهد رساند.

خانم ها و آقایان
تشکیل هرگونه ائتلاف امنیتی، تحت هر عنوان در منطقه، با محوریت و فرماندهی نیروهای خارجی، مصداق بارز مداخله در امور منطقه است. رویکرد امنیتی سازی دریانوردی در تناقض با حق دریانوردی آزاد و حق توسعه، و باعث تشدید تنش و پیچیده تر شدن شرایط شده، و صلح، امنیت و ثبات منطقه را تهدید مینماید.
امنیت منطقه با خروج نظامیان آمریکا، تأمین می شود و نه با سلاح و مداخله آنان. آمریکا پس از ۱۸ سال نتوانست اقدامات تروریستی را کاهش دهد، اما جمهوری اسلامی ایران فتنۀ داعش را به کمک ملتها و دولتهای همسایه، خاتمه داد. راه حل نهایی صلح و امنیت خاورمیانه: "دموکراسی در داخل و دیپلماسی درخا رج" است. امنیت را نمیتوان خرید و توسط دولتهای خارجی، تأمین کرد.
صلح و امنیت و استقلال همسایگان ما، صلح و امنیت و استقلال ماست. آمریکا همسایه ما نیست. این جمهوری اسلامی ایران است که همسایه شماست و از دیرباز به ما آموخته اند که "اول همسایه؛ آنگاه خانه". در روز واقعه، ما و شما تنها می مانیم. ما با هم همسایه ایم ، نه با آمریکا!  آمریکا اینجاست، نه در خاورمیانه. آمریکا وکیل هیچ ملتی و کفیل هیچ دولتی نیست. هیچ دولتی به دولت دیگر، وکالت نمیدهد و کفالت خویش را به دیگری نمیسپارد. اگر امروز شعله های آتش یمن، تا حجاز هم زبانه کشیده است، باید آتش افروز را جست و تنبیه کرد، نه اینکه بی گناهان را آماج تهمت ها و کینه ها قرارداد. امنیت عربستان با پایان دادن تجاوز به یمن، حاصل میشود، نه با دعوت از بیگانگان.
ما حاضریم برای صلح از همه توان ملی و اعتبار منطقه ای و اقتدار بین المللی خویش، مایه بگذاریم. راه حل صلح در جزیره العرب، امنیت در خلیج فارس و ثبات در خاورمیانه، را باید در درون خاورمیانه جستجو کرد و نه در بیرون آن. مسایل منطقه، بزرگتر و مهمتر از آن است که آمریکا از عهدۀ آن برآید. دولتی
که نتوانسته مسأله افغانستان و عراق و سوریه را حل کند و بانی افراطی گری، طالبانی گری و داعشی گری بوده است ؛ هرگز قادر به حل معضلات پیچیده تر نخواهد بود.

همکاران گرامی؛
منطقه ما بر لبه پرتگاه ایستاده است؛ تا جاییکه تنها یک اشتباه میتواند آتشی بزرگ را برافروزد. ما دخالت تحریک آمیز بیگانگان را تحمل نمیکنیم و به هرگونه تعرض به امنیت و تمامیت سرزمینی خود، قاطعانه پاسخ میدهیم. اما راه جایگزین و مطلوب ما، همبستگی میان همه ملتهای دارای منافع مشترک در خلیج فارس
و منطقه هرمز است. این پیام ملت ایران است: بیایید به جای سرمایه گذاری در جنگ و خشونت، بر روی امید به یک آینده بهتر، سرمایه گذاری کنیم. به عدالت برگردیم. به صلح، به قانون، به عهد و پیمان و به میز مذاکره بازگردیم. 

از توجه شما متشکرم