تهران- الکوثر: محدث قمی در مفاتیح الجنان برای هر روز یک دعای کوتاه اما پرمغز و محتوا ذکر کرده که بهتر است بعد از نماز صبح خوانده شود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهرباني اش هميشگي است

الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ قَبْلَ الْإِنْشَاءِ وَ الْإِحْيَاءِ، وَ الْآخِرِ بَعْدَ فَنَاءِ الْأَشْيَاءِ، الْعَلِيمِ الَّذِي لا يَنْسَىٰ مَنْ ذَكَرَهُ، وَ لا يَنْقُصُ مَنْ شَكَرَهُ، وَ لا يَخِيبُ مَنْ دَعَاهُ، وَ لا يَقْطَعُ رَجَاءَ مَنْ رَجَاهُ، اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَىٰ بِكَ شَهِيداً، وَ أُشْهِدُ جَمِيعَ مَلائِكَتِكَ وَ سُكَّانَ سَمَاوَاتِكَ وَ حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَ مَنْ بَعَثْتَ مِنْ أَنْبِيَائِكَ وَ رُسُلِكَ، وَ أَنْشَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِكَ، أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ،

ستايش خداي را كه آغاز هستي است پيش از آفرينش و حيات بخشي، و پايان هستي است پس از نابودي هرچيز، دانايي كه از ياد مبرد آن را كه يادش كند، و كم نگذارد از آنكه شكرش را به جاي آورد، و نااميد نسازد آن را كه خواندش، و قطع نكند اميد آن كه به او اميد بست، بار خدايا! تو را گواه مي گيرم و تو براي گواهي كافي هستي، و گواه مي گيرم همه فرشتگانت و ساكنان آسمان هايت و نگهبانان عرشت و رسولان و پيامبراني كه برانگيختي، و انواع مخلوقات كه آفريدي (همه و همه را گواه مي گيرم) بر اينكه باور دارم كه همانا تويي خدا، شايسته پرستشي جز تو نيست،

وَحْدَكَ لا شَرِيكَ لَكَ وَ لا عَدِيلَ، وَ لا خُلْفَ لِقَوْلِكَ وَ لا تَبْدِيلَ، وَ أَنَّ مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، أَدَّىٰ مَا حَمَّلْتَهُ إِلَى الْعِبَادِ وَ جَاهَدَ فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَقَّ الْجِهَادِ، وَ أَنَّهُ بَشَّرَ بِمَا هُوَ حَقٌّ مِنَ الثَّوَابِ، وَ أَنْذَرَ بِمَا هُوَ صِدْقٌ مِنَ الْعِقَابِ، اللَّهُمَّ ثَبِّتْنِي عَلَىٰ دِينِكَ مَا أَحْيَيْتَنِي،

يگانه اي؛ شريكي نداري و بي همتايي و تخلف و تبديلي در گفتارت نيست، و اينكه محمّد ـ كه خدا بر او و خاندان او درود فرستد ـ بنده و فرستاده توست، رسالتي را كه بر عهده اش نهاده بودي به بندگانت ادا كرد، و در راه خدا به حق كوشيد، و به پاداشي كه حق است مژده داد، و از عذابي كه راست است بيم داد، خدايا! تا زنده ام مرا بر دين خود ثابت بدار،

بیشتر بخوانید:  زیباترین دعای روز جمعه

وَ لا تُزِغْ قَلْبِي بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِي، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً، إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ عَلَىٰ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَتْبَاعِهِ وَ شِيعَتِهِ، وَ احْشُرْنِي فِي زُمْرَتِهِ، وَ وَفِّقْنِي لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ، وَ مَا أَوْجَبْتَ عَلَيَّ فِيهَا مِنَ الطَّاعَاتِ، وَ قَسَمْتَ لِأَهْلِهَا مِنَ الْعَطَاءِ فِي يَوْمِ الْجَزَاءِ، إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ.

و دلم را پس از آنكه به نور هدايت روشن نمودي گمراه مكن، و از نزد خود رحمتي بر من ببخش چرا كه تنها تو بخشاينده اي، درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد و مرا از پيروان و شيعيان او قرار ده، و در گروه او محشورم گردان، و بر انجام واجبات جمعه ها و طاعاتي كه در آن بر من لازم نمودي توفيقم ده، و عطايي كه در رستاخيز براي اهل جمعه قرار داده اي نصيبم گردان، چه همانا تويي قدرتمند حكيم.