تهران- الکوثر:  روزنامه فرامنطقه‌ای رأی الیوم در گزارشی نوشت، از اوایل سال ۲۰۱۳ دولت خودگردانی که حزب اتحاد دموکراتیک سوریه (کردهای سوریه) آن را ایجاد کرده بود تلاش کرد تا بازیگری اصلی در معادله جدید سوریه شود و به رغم موفقیتش در این راستا، در حال حاضر از حضور فعال در خاک سوریه و حمایت سیاسی و نظامی کشورهای غربی برخوردار نیست. دیدار میان کردها و آمریکایی‌ها یک مساله حتمی بود هرچند که دو طرف درک می‌کنند که ادامه این مساله از نظر عملی و با توجه به واقعیت ژئوپلیتیک و جمعیت شناسی منطقه محال است. برای همین دیدار میان دو طرف بیشتر یک ازدواج موقت محسوب می‌شود که دو طرفش نداشتن قدرت لازم برای ادامه آن را درک می‌کنند اما مایلند این رابطه در عین حال ادامه داشته باشد.

اداره خودگردان کردها طی شش سال گذشته نتوانست صفت قدرت شرعی را به دست آورد هرچند که نیروی نظامی بالغ بر ۵۰ هزار نفر دارد که از سوی طرف‌های بین‌المللی مثل آمریکا حمایت می‌شوند. دولت سوریه اداره خودگردان کردها در این مناطق را نمی‌پذیرد و منطقه الجزیره (اقلیمی در شمال شرق سوریه، منطقه‌ای واقع در بین رود فرات و دجله که به جزیره سوریه معروف است) شاهد درگیری‌های مکرر میان دو طرف بوده که به جنگ خیابانی نیز کشیده شده است.

مهمترین مشکلاتی که اداره خودگردان کردها از آن رنج می‌برد، عبارت است از اینکه کسانی که تحولات در کانتون الجزیره سوریه را دنبال کنند می‌بینند که اداره خودگردان از انزوا طی هفته اخیر رنج برده است و ترکیه که با مناطق تحت سیطره کردها در شمال سوریه هم‌مرز است مشکلاتی با کردها دارد. همچنین عراق نیز برخورد محتاطانه‌ای با آن‌ها دارد.

به رغم اینکه اداره خودگردان کردهای سوریه به منطقه کردستان عراق نزدیک است اما از این همجواری سود زیادی نبرده است و عراق و ترکیه و ایران نیز نگران بلندپروازی‌های کردها هستند.

از دست دادن اقلیم عفرین که یکی از مهمترین مناطق کردها در شمال سوریه محسوب می‌شود و گروه‌های شورشی با حمایت ترکیه کنترل آن را در دست گرفتند، شکست سختی برای کردها محسوب می‌شود. همچنین تجربه ناکام کردهای اقلیم کردستان درباره برگزاری همه‌پرسی استقلال نیز مشکل دیگری است.

با این حال تجربه کردهای سوریه ویژگی خاص خود و شرایط جغرافیایی، انسانی، سیاسی و تاریخی خود را دارد. اداره خودگردان کردها در سوریه از مشکلات داخلی زیادی رنج می‌برد از جمله نداشتن بودجه کافی. بیشتر مناطق تحت سیطره کردها نیز نیاز به بازسازی دارند به ویژه با میزان خرابی که ائتلاف آمریکا به بار آورده است. به رغم کمک‌های اروپا و آمریکا به نیروهای سوریه دموکراتیک اما این کمک‌ها کافی نیستند.

اداره خودگردان کردهای سوریه از نداشتن کادر انسانی مجرب و شایسته رنج می‌برد. همچنین ساکنان مناطق تحت سیطره کردها از رفتارهای نیروهای سوریه دموکراتیک راضی نیستند. درحالی که جنگ علیه داعش و باندهای زیرزمینی آن همچنان ادامه دارد اما تعداد افرادی که به نیروهای سوریه دموکراتیک می‌پیوندند درحال کاهش است.

از طریق رفت و آمد در مناطق تحت سیطره نیروهای سوریه دموکراتیک و ده‌ها مصاحبه‌ای که با ساکنان انجام شده به نظر می‌رسد قدرت کردها به رسمیت شناخته نمی‌شود.

اقلیم الجزیره سوریه در سال ۲۰۰۴ شاهد تحرکات مردمی به خاطر درگیری‌های خونین با نیروهای دولتی در پی حوادث قامشلی بود اما این تحرکات از طریق تدابیر نظامی و امنیتی که به کشته و زخمی شدن چند تن انجامید سرکوب شد.

کسی که تحرکات سیاسی و نظامی در مناطق تحت سیطره نیروهای سوریه دموکراتیک را در نظر بگیرد به وضوح می‌بیند که تا به امروز اداره خودگردان کردها در دستیابی به مشروعیت مردمی یا قانونی یا حتی از سوی نظامیانش شکست خورده است.