تهران- الکوثر:   يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ (٢٧) ارْجِعي‏ إِلي‏ رَبِّکِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً (٢٨) فَادْخُلي‏ في‏ عِبادي (٢٩) وَ ادْخُلي‏ جَنَّتي (‏٣٠)

و به آن کسی که خدا را پرستش نموده و دلش را به یاد او آرام داشته است خطاب می شود : ای نفس مطمَئنّه، به سوی پروردگارت بازگرد که تو به پیشامدهایی که او برایت مقدّر کرد و به احکام و آیینی که برای تو مقرّر داشت خشنود بودی و خدا نیز از تو خشنود بود.
تو بدین شیوه مرا بندگی کردی پس در میان بندگان راستین من درآی .
و به بهشت من وارد شو . 

گفت مثل منی با مثل یزید بیعت نمیکند!
گفت به دعوت شما آمده ام...اگر نمیخواهید برمیگردم!
گفت ما هرگز شروع کننده این جنگ نیستیم...
و گفت
اگر دین ندارید،
دست کم ازاده باشید 
صدها مسلمان به جنگ او آمدند...
به قصد قربت
با تیر و نیزه و شمشیر و سنگ
و میهمان خویش را به شهادت رساندند
... تشنه!
و او هر آنچه داشت برای یاری دین خدا گذاشت...

غروب بود
وقتی که نفس مطمین به سوی پروردگارش بازگشت...
غروب بود
که خاک کربلا به رنگ خون درآمد و زمین و آسمان براو گریست...
غروب بود که دنیا خاک بر سر شد از این مصیبت عظیم...
صورتش را به خون خویش خضاب کرد و گفت می خواهم این چنین به ملاقات پروردگارم بروم...
اما کودکانش
همسرش
و خواهرش...
نگاه سید الشهدا همچنان به سمت خیمه هاست...