به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، «سمیر محمد علی ابراهیم احمد السعدی»، ۱۰ سال است که آشپز حرم امام حسین(ع) است. دیدن او خیلی اتفاقی بود؛ اتفاقی خوب. برای صحبت در خصوص اربعین با یکی از مسئولان فرهنگی قرار داشتیم که او را در اتاق آن مسئول دیدیم. از آنجایی که سال‌ها در ایران و سال‌ها در عراق زندگی کرده و به هر دو زبان فارسی و عربی و هر دو فرهنگ کاملاً آشناست و چون خودش را خادم امام حسین(ع) می‌داند و خوب با هیئت و هیئت داری ایرانی و خدمت در موکب‌های عراقی اربعین آشناست با مسئولان اربعین ایران همکاری می‌کند.

۱۰ دقیقه پای صحبتش نشستیم. ساده و صمیمی. او گفت و گریه کرد ما را هم گریاند. یادم نمی‌آید پای مداحی کسی اینطور گریه کرده باشم و اینطور سبک شده باشم. از حال خادمی مدام در جوار حرم امام حسین(ع) پرسیدم و او حرفش را اینطور آغاز کرد: من در حرم سید الشهداء کار می‌کنم. قسمت آشپزخانه. می‌گویند هر کسی پیش هر کسی کار کند می‌شود نوکرش و می‌گویند فلانی نوکر فلانی است و سرور و آقایش اوست.

و ادامه داد: حتی اگر نوکر پادشاه هم باشی بالاخره نوکری و پیش خانواده‌ات کسر شأنت هست که خادمی اما وقتی خادم سید الشهداء باشی افتخار دیگری، حالی دیگریست. وقتی می‌دانی سرورت، اربابت آقا امام حسین(ع) است، دنیا و هم اخرتت را از آقا می‌خواهی. رزق و روزی و عافیت و عاقبت به خیری را هم از آقا می‌خواهی و می‌دانی فردای قیامت هم اربابت شفاعتت می‌کند.

خادمی حسین(ع) پادشاهی تضمین شده دنیا و آخرت است

این خادم حرم امام حسین(ع) افزود: خادم‌های دیگر فقط در دنیا خادم هستند اما وقتی خادم حسینی، در آخرت هم خادم حسینی و این پادشاهی تضمین شده‌ای است هم برای دنیا هم برای آخرت. همه می‌میریم. بارها شده من در قبرستان بودم و دیدم که روی قبری نوشته خادم حسین(ع) این یعنی نوکر امام حسین(ع) بوده. حالا نه فقط توی حرم، توی هیئت و یا جای دیگر بالاخره نوکر حسین بوده، می‌روم تا ببینم این کی بوده که چنین لقبی گرفته. (وقتی می‌گوید خادم حسین (ع) حتی لحن صدایش هم عوض می‌شود دستش را بلند می‌کند و می‌گوید خادم حسـین(ع)؛ به هر حال خادمی کرده و می‌داند چه مقام بزرگی است).

پرسیدم باید چه کار کنیم که چنین لقبی هم به ما بدهند؟ اشکش سرازیر شد. تا آخر مصاحبه هم تمام صورتش خیس ماند. گفت نمی‌دانم چه بگویم. از شش صبح تا دو بعد از ظهر سرکار هستم اما بارها شده ساعت شش بعد از ظهر به خانه رفته‌ام همسرم می‌پرسد چرا؟ می‌گویم نمی‌دانم. وقتی شیفتم تمام می‌شود با خستگی تنم می‌روم حرم آقا می‌پرسم آقا امروز را قبول کردی؟ می‌نشینم و با آقا در و دل می‌کنم. حقوق کارم کم هست اما پربرکت است و دنیا و آخرت را برایم دارد. غش در آن نیست، خودت هستی، خدای خودت و ارباب.

وی ادامه داد: خیلی وقت‌ها دوستانم از ایران زنگ می‌زنند و می‌خواهند که برایشان هنگام آشپزی برای زائران اباعبدالله دعا کنم، من هم دعا می‌کنم و می‌گویم یا ابا عبدالله درست است که ما آشپزست هستیم اما از صدقه سر شما پیش مردم آبروداریم به شما متوسل می‌شوم به شما که حاجتشان را بدهی.

سمیر محمد از زندگی جالب خود هم برایمان گفت. از اینکه مادرش ایرانی و پدرش عراقی بود و زمان صدام به جرم ایرانی بودن مادرش، آنها را از عراق اخراج کردند و اینکه زمان صدام به پدرش می‌گویند سه هزار دینار هدیه از صدام برای طلاق دادن زنت که ایرانی است بگیر و زنت را طلاق بده اما پدرش می‌گوید ما با هفت تا بچه چرا زنم را طلاق دهم نمی‌خواهم و همین می‌شود که خانواده‌اش را بر می‌دارد و می‌آید ایران.

وی گفت: در ایران عضو سپاه شدم و به عنوان مخالف صدام فعالیت می‌کردم. ازدواج کردم و صاحب سه فرزند پسر شدم اما همسر ایرانیم مریض شد و فوت کرد. پس از آن به عراق آمدم و به یک خانم عراقی ازدواج کردم و از امام حسین (ع) خواستم که به من دختر بدهد. امام حسین(ع) هم عنایت کرد و یک دختر فوق‌العاده که از نظر اخلاق و رفتار با همه بچه‌هایم فرق دارد نصیبم شد. بعد هم دو دختر دوقلو و در نهایت هم یک پسر به وی عنایت شد.

سمیر محمد ادامه داد: پدرم بین‌الحرمین در حال عزاداری بود که فوت کرد و این تاجی است بر سر خانواده ما که پدر ما در هیئت عزاداری امام حسین بوده و فوت کرده است. من هم ۱۰ سال است که در کارهای اربعین به موکب‌های ایرانی کمک می‌کنم چون عربی و فارسی را خوب بلدم و با مردم ارتباط بیشتری دارم هر کاری که بتوانم برای اربعین انجام می‌دهم.

از این خادم امام حسین(ع) پرسیدم چطور درست برای امام حسین(ع) خادمی کنیم که پاسخ داد: امام صادق(ع) فرموده‌اند: هر کسی امام حسین را با معرفت زیارت کند بهشت بر او واجب می‌شود. پس مایی که اینهمه زحمت می‌کشیم و پیاده روی می‌کنیم و به کربلا می‌رویم کاری نکنیم که زیارتمان در کربلا بماند. باید با کوله پشتی پربار برگردیم و این زیارت در زندگی ما تأثیر داشته باشد.

وی اضافه کرد: شلوغ کردن فایده ندارد باید با معرفت آمد. اگر می‌آیم و می‌بینم زائری جای خواب ندارد اما جای خواب من گشاد است، جایم را برای زائر حضرت تنگ کنم. باید در این زیارت گذشت داشته باشم. اینکه برای رسیدن به ضریح مردم را کنار بزنم کار درستی نیست امام حسین(ع) همه جا هست شما که هر وقت قلبتان می‌گیرد یا اباعبدالله می‌گویید پس عقیده دارید که صدایتان به حضرت می‌رسد. عرب‌ها می‌آیند بیرون حرم می‌ایستند و می‌گویند (خودش هم می‌ایستد و بی اختیار تو را هم می‌ایستاند و آنقدر عمیق به امام حسین سلام می‌دهد که باور می‌کنی باور دارد حسین(ع) همین جاست روبه روی او) السلام علیک یا اباعبدالله.

سمیر محمد از رفتار برخی که در زیارت بقیه را اذیت می‌کنند گله کرد و گفت: من دیده‌ام که برخی ایرانی‌ها بچه‌هایشان را روی دوششان بلند می‌کنند و روی سر مردم می‌گذارند تا به ضریح برسند؛ یکدفعه دیدی کسی که کنار تو ایستاده امام زمان (عج) است آنوقت اینگونه بی‌ادبی می‌کنی؟ اینکه تو بچه‌ات را روی سر مردم می‌اندازی یا مردم را کنار می‌زنی تا به ضریح بررسی از کجا می‌دانی کسی که جلوی تو هست کیست؟ معرفت داشته باش. مهم نیست که ۲۰ میلیون نفر زائر وجود داشته باشد. حتی ۱۰۰ میلیون زائر هم وجود داشته باشد مقام امام حسین نه بالا می‌رود نه پایین می‌آید اما اگر با معرفت زیارت کردی در زندگی خودت تأثیر می‌گذارد. مهم این است که آنچنان خوب شوی که مردم بگویند دیدی چه قدر اخلاقش خوب شده پارسال کربلا بوده است.