تهران- الکوثر: رامین حسین آبادیان، کارشناس رسانه در یادداشتی تحلیلی می نویسد:  «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا طرحی را برای حمایت از فلسطینیان و حقوق آنها در اراضی اشغالی و در برابر جنایت های رژیم صهیونیستی ارائه کرده است. این طرح پس از آن ارائه شد که شورای امنیت سازمان ملل متحد از گوترش خواست تا گزارشی را در خصوص تحولات اراضی اشغالی را تهیه کرده و پیشنهاداتش درباره حمایت از فلسطینیان را ارائه دهد.

دبیرکل سازمان ملل متحد در این طرح که حاوی گزارشی از جنایت های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان است، بر شهادت بیش از ۱۷۰ فلسطینی در نوار غزه و در جریان تظاهرات های بازگشت، صحه گذاشته است.  وی پس از ارائه این طرح تأکید کرده بود که موفقیت طرح ۴ ماده ای برای تأمین حقوق فلسطینیان، مستلزم پایبندی تل آویو و خودِ فلسطینیان است؛ مسأله ای که البته به مذاق صهیونیستها خوش نیامد. 

مفاد طرح ۴ ماده ای گوترش برای حمایت از فلسطینیان به شرح ذیل است:

*حضور میدانی سازمان ملل متحد در سرزمین های اشغالی تقویت شود. در این راستا باید گروهی برای نظارت بر موضوعات حقوق بشری و نیز مسائل سیاسی و ارزیابی اوضاع سرزمین های اشغالی اعزام شوند.

*افزایش کمک های بشردوستانه برای تامین رفاه ساکنان سرزمین های اشغالی صورت گیرد.

*تشکیل یک هیات نظارت غیر نظامی در مناطق حساس مانند مراکز ایست و بازرسی، گذرگاه ها، مناطق نزدیک به شهرک های اسرائیلی به منظور تهیه گزارش از مسائل حمایتی.

*استقرار نیروی پلیس یا نیروی نظامی از طرف سازمان ملل متحد در سرزمین های اشغالی که هدف آن فراهم کردن شرایط حمایتی از غیرنظامیان فلسطینی است.

این درحالی است که رژیم صهیونیستی با طرح ۴ ماده ای «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد برای حمایت بیشتر از فلسطینیان مخالفت کرده است.  «دنی دانون» نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل اعلام کرد که تنها حمایتی که فلسطینی‌ها نیاز دارند، حمایت مقاماتشان است. دانون تأکید کرد که تشکیلات خودگردان از خشونت حمایت می‌کند. این درحالی است که گوترش پیش بینی کرده بود که تل آویو با طرحش برای حمایت از حقوق فلسطینیان در اراضی اشغالی مخالفت کند. 

واقعیت این است که اشغالگران صهیونیست تحت هیچ شرایطی به طرح هایی که بهبودبخش وضعیت فلسطینیان در اراضی اشغالی باشد، رأی مثبت نخواهند داد. صهیونیستها در طول سالهای گذشته به ویژه در یک دهه گذشته از دو گزینه «محاصره» و «تحریم» به عنوان ابزاری برای از پای درآوردن فلسطینیان و وادار کردن آنها به تَن دادن به خواسته های تل آویو، بهره براری کرده و می کنند. 

پر واضح است که در این شرایط، طرح چهار ماده ای سازمان ملل متحد می توانست تا حدودی به وضعیت فلسطینیان در اراضی اشغالی سامان بخشیده و در طرف مقابل، تلاش های صهیونیستها از رهگذر گزینه های تحریم و محاصره را اندکی خنثی کند. در چنین شرایطی، طبیعی است که رژیم صهیونیستی برای حفظ فشارهای غیرقانونی و ضد حقوق بشری خود بر مردم بی دفاع و بی گناه فلسطین به ویژه در نوار غزه، با طرح چهار ماده ای سازمان ملل مخالفت کند. 

صهیونیست ها خود نیک می دانند که پروژه های محاصره و تحریم آنها علیه فلسطینیان به ویژه در نوار غزه چه ضربات سهمگینی را به غیرنظامیان وارد آورده است. در سایه همین سیاست تحریم و محاصره، امروز غزه طبق اعلام بسیاری از نهادها و سازمان های حقوق بشری بین المللی به منطقه ای غیرقابل سکونت تبدیل شده است. این درحالی است که فقدان مواد غذایی و دارویی در نوار غزه امان از مردم این منطقه بُریده است.

این را نیز باید اضافه کرد که نرخ بیکاری در نوار غزه به بیش از ۸۰ درصد رسیده و در طول تمامی این سالها، به دنبال جنگ، تحریم و محاصره، بسیاری از منابع درآمدی مردم غزه ازجمله دامداری، کشاورزی و ماهیگیری از بین رفته است. طبق اعلام وزارت بهداشت فلسطین نیز بسیاری از بیماری های لاعلاج همچون سرطان و همچنین بیماری های واگیر دار به دنبال سیاست های تحریمی و محاصره ای رژیم صهیونیستی علیه غزه، در این منطقه شیوع پیدا کرده اند. 

بر اساس تمامی آنچه که گفته شد، به نظر می رسد مقامات صهیونیست از رهگذر مخالفت خود با طرح چهار ماده ای سازمان ملل متحد برای بهبود وضعیت فلسطینیان، به دنبال تداوم روند فعلی هستند؛ روندی که در تناقض آشکار با منشور سازمان ملل متحد بوده و با هیچیک از قوانین و استانداردهای بین المللی حقوق بشری همخوانی ندارد. آنچه که در این میان بیش از پیش به چشم می آید، سکوت مدعیان حقوق بشری ـ از مرتجعین عرب گرفته تا مدعیان غربی ـ در قبال این فاجعه انسانی است.

اما فراتر از آنچه که گفته شد، در زمینه طرح ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد برای حمایت از فلسطینیان و مخالفت آشکار رژیم صهیونیستی با این طرح، باید گفت که در این رفت و برگشتِ طرحِ مذکور، انفعال مرگبار سازمان ملل متحد به عنوان بزرگترین سازمان حامی حقوق بشر در سراسر جهان، بیش از پیش برای افکار عمومی منطقه و جهان نمایان شد. مخالفت وقیحانه رژیم صهیونیستی با طرح سازمان ملل و عدم برخورد این سازمان با تل آویو، عمق سرسپردگی سازمان ملل به لابی صهیونیسم را نشان داد. 

این در حالی است که وظیفه ماهوی و ذاتی سازمان ملل متحد، حمایت از حقوق ملت های مظلوم و بی دفاع و ایستادگی در برابر ظالمان و ستمگران است؛ کسانی که قوانین بین المللی را زیر پا گذاشته و با قانون جنگل، سعی در تحقق اهداف شوم خود دارند. مخالفت صهیونیستها با طرح سازمان ملل و عدم برخورد این سازمان با تل آویو این واقعیت را بار دیگر به اثبات رساند که هیچ کشوری نمی تواند برای احقاق حقوق تضییع شده خود به سازمان ملل به عنوان یک پشتیبان، اتکاء کند. 

بدون شک، روند فعلی سازمان ملل متحد در سرسپردگی به اصحاب قدرت و ثروت از جمله ایالات متحده آمریکا، رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی، نه تنها موجب استیفای حقوق مظلومان نمی شود بلکه ظالمان، اشغالگران و متجاوزان را در تداوم اشغالگری و تجاوزگری جسورتر و گستاخ تر می کند. سازمان ملل متحد با فراهم کردن عرصه برای جولان دهی صهیونیست ها در اراضی اشغالی، عملا به جزئی از مشکل در مسأله فلسطین تبدیل شده است تا جزئی از راه حل.

اخبار فلسطین را اینجا پیگیری کنید

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید