به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، عبدالباری عطوان نوشت: بسیاری از اعتراضاتی که اردن تقریبا در صد سال گذشته شاهد آن بوده توسط طبقه فقیر به راه افتاده است. اما این نخستین بار است که طبقه متوسط، یعنی حامیان اصلی حکومت و ستون فقرات اقتصاد در تمام استان ها و از هر قشری به خیابانها می ریزند و در این اعتراضات شمال و جنوب کشور، شهرنشینان و عشایر و فقیر و ثروتمند با یکدیگر متحد شده اند.

آمریکا با تحریم شدید عراق پیش از لشکرکشی سال 2003 به این کشور عملا طبقه متوسط جامعه عراق را از بین برد و اکنون نیز همین برنامه در سوریه، لیبی و یمن در حال اجرا است و زنگ خطر را برای حکومت اردن به صدا در آورده است تا دولت تلاش کند به هر قیمتی ستون فقرات سیاسی و اقتصادی خود را حفظ کند.

سردبیر رای الیوم افزود: دقیقا نمی دانم دولت اردن چگونه بحران کنونی را مدیریت خواهد کرد و چه راه حلی برای آن خواهد داشت، آنهم در اسرع وقت و پیش از آنکه امور کشور غیر قابل کنترل شود و عناصر منطقه ای و بین المللی با ورود به خط بحران برای بهره برداری از آن تلاش کنند و از آن برای ایجاد بی ثباتی در اردن استفاده و طرح های ویژه خود را اجرایی کنند.

بی تردید شاید گفتمان ملی یکی از راه حل های این بحران باشد اما مشروط بر اینکه دو طرف پیش شرط های خود را کنار بگذارند و به دور از خودبزرگ بینی و گرایشات انتقام جویانه و تئوری های وارداتی بیگانه، با عقل و نرمش، برای پذیرش محترمانه طرف مقابل و دیدگاه وی آماده باشند.

بحران اقتصادی انسانی و هرگونه تلاش برای سیاسی کردن آن، در درجه اول، کشور را وارد بحران های بزرگتری خواهد کرد که شاید غیر قابل کنترل باشد. اما اگر برکناری رأس هرم این دولت یعنی نخست وزیر بهای حفظ کشور در این لغزش گاه ها باشد چرا نباید چنین بهایی را پرداخت؟ به نظر من ثبات کشور و امنیت و منافع ملت مهمتر از دولت ها و سران و وزرای آن است به ویژه اینکه اکثریت مردم اردن از ثبات کشور حمایت می کنند و به آن پایبند بوده و خواستار تغییر نظام این کشور نیستند.

عطوان افزود: دوباره می گویم اگر کناره گیری دولت هانی الملقی که اهداف خود را اجرایی کرد، می تواند به تنش های کنونی پایان دهد و راه حل اساسی این بحران است باید این راه حل عملی شود. این دولت دیر یا زود رفتنی است مثل همه دولت های دیگر و در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید