به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، رضا دهقانی، کارشناس مسائل خاورمیانه در یادداشتی می نویسد:  انتخابات پارلمانی ۲۰۱۸ عراق سرانجام پس از کش‌وقوس‌های فراوان در تاریخ ۲۲ اردیبهشت برگزار و طبق آمار رسمی کمیساریای عالی انتخابات، مشخص شد که ائتلاف «سائرون نحو الاصلاح» به رهبری «مقتدی صدر» در رتبه نخست و ائتلاف «الفتح المبین» در رتبه دوم ایستاده است.

با روشن شدن پیروزی لب‌مرزی مقتدی صدر و پیشی گرفتن از ائتلاف «الفتح» که نزدیک به الحشد الشعبی است و ائتلاف «النصر» به رهبری حیدر العبادی (نخست‌وزیر) و «دولة القانون» به رهبری نوری المالکی (معاون رئیس جمهور)، از همان روز انتخابات، برخی رسانه‌ها بخصوص رسانه‌های سعودی مثل العربیه این خط خبری را در پیش گرفتند که پیروزی مقتدی صدر به معنای شکست ایران است.

نکات مورد متوجه در آمار اعلام شده و بررسی  اجمالی و مبتنی بر سیاست و جامعه در عراق و روابط آن با جمهوری اسلامی ایران، نشان می‌دهد که نتیجه‌ای که رسانه‌های سعودی در حال القای آن به افکار عمومی هستند، کاملا در تضاد واقعیت است. ائتلاف نخست‌ که نمادش مقتدی صدر است، به ضدآمریکایی بودن مشهور است و ائتلاف دوم، به حامی ایران بودن. اما آیا تحلیل کردن پیروز و بازنده انتخابات بر این اساس درست و کامل است؟

روابط عراق و ایران متأثر از انتخاب یک جناح نیست و پارامترهای تأثیرگذار بر روابط  فی مابین متعدد و ریشه‌دار است و نقاط همگرایی بین دو کشور و و ملت به حدی است که می‌توان در تمامی زمینه‌ها، نمونه‌های بارزی از آن عنوان کرد. علاوه بر اشتراکات جغرافیایی و مراودات اقتصادی، نقاط مشترک فرهنگی و حس مشترک بین دو ملت نمونه کم نظیری است. حضور مستشاری ایران در عراق و کمک‌های بی‌دریغ برای شکست تروریست‌های تکفیری داعش، توانسته حافظه تاریخی مشترکی برای دو ملت ایجاد کند. راهپیمایی عظیم اربعین، نمونه زنده‌ای است که به خوبی از حجم در هم تنیدگی فرهنگی دو ملت حکایت دارد. چنین مسائلی نمی‌تواند با بالا و پایین رفتن چند کرسی در پارلمان نادیده گرفته یا دست خوش تغییر شود.

 اما در خصوص آمار اعلام شده از نتایج انتخابات؛

یک: بر خلاف تمرکز عمدی یا سهوی رسانه‌ها بر پیروزی صدر (ائتلاف «سائرون نحو الاصلاح») ۵۴ کرسی را از آن خود کرده است که از این تعداد ۲۰ کرسی برای جریان صدر و ۱۳ کرسی برای کمونیست‌ها و باقی برای دیگر احزاب درون ائتلاف است. بنابراین در مقایسه با انتخابات ۲۰۱۴ که جریان صدر به تنهایی ۳۳ کرسی از آن خود کرده بود، صدری‌ها شاهد کاهش تعداد کرسی‌های اصلی خود هستند!

دو: ائتلاف الفتح که متشکل از احزاب وابسته به الحشد الشعبی است و برای نخستین بار در انتخابات شرکت کرد با آنکه شاهد کاهش مشارکت جامعه آماری خود در انتخابات بود، توانست ۴۷ کرسی و رتبه دوم را از آن خود کند.

سه: فقط سه حزب عمده که ناظران آن را نزدیک به ایران می‌دانند یعنی ائتلاف الفتح (العامری - ۴۷)، اتحادیه میهنى کردستان (۱۸) و دولة القانون (نورى المالکى - ۲۵)، مجموعا ۹۰ کرسی -بدون در نظر گرفتن احزاب کوچکتر- راى بسیار بیشترى را دارند.

چهار: برخی‌ مقتدی الصدر را به دلیل سفر سال گذشته به عربستان، سیاستمداری ضدایرانی تحلیل می‌کنند. قطعا تحلیلگران زیادی این تحلیل سطحی را قبول ندارند اما تحلیلگران زیادی تأکید می‌کنند که مقتدی صدر چهره‌ای ضد آمریکایی است.

پنج: همه معادلات بستگی به نوع ائتلاف‌ها در درون پارلمان برای تشکیل فراکسیون بزرگ‌تر دارد؛ بنابراین هر نوع نتیجه‌گیری بر اساس صرفا تعداد کرسی‌های هر ائتلاف انتخاباتی، تلاش برای القای نتیجه دلخواه خود به مخاطب است.

از سوی دیگر هنگامی که به رأی تک تک افراد نگاه می‌‌کنیم پنج شخصیتى که توانستند بالاترین آراء انتخابات را برای خود کسب کنند، جالب توجه است و می‌بنیم که نماینده جریان صدر در رتبه چهارم قرار دارد و همچنان نوری المالکی در صدر است.

١- نوری المالکی :۱۰۱.۰۷۰ (دولة القانون)

٢- هادی العامری :۶۲.۹۲۶ (الفتح)

٣- حیدر العبادی :۵۹.۰۶۸ (النصر)

٤- ماجدة التمیمی :۵۴.۵۵۶ (جریان صدر)

٥- عبدالحسین عبطان :۳۴.۰۹۵ (جریان حکمت ملی/ عمار الحکیم)

باز هم باید تأکید کرد که شاخصه‌های نفوذ و حضور فرهنگی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران در عراق را نمی‌توان با معیارهای کمی آن هم در حد جا به جایی پنج کرسی سنجید و این مقوله کیفی است.

نکته بعدی اینجاست که لزوما فهرستی که بیشترین کرسی را از آن خود می‌کند نمی‌تواند تشکیل دولت دهد، بلکه لیستى که بتواند در اولین نشست پارلمان حائز اکثریت یعنى ١٦٣ کرسى شود مى‌تواند اقدام به این کار کند و با نگاهی به چگونگی پراکندگی آرا باید گفت که هیچ یک از ائتلاف‌ها بدون ائتلاف با دیگران نمی‌تواند تشکیل دولت دهد.

اخبار عراق را اینجا پیگیری کنید

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید