روزنامه اينترنتي راي اليوم که از لندن بروزرساني مي شود در يادداشتي به قلم کمال خلف آورده است: سگ ها براي ترساندن ساير حيواناتي که با آنها رو به رو مي شوند پارس مي کنند و منتظر مي مانند تا آنها فرار کنند، بعد سگ ها آنان را دنبال مي کنند. اما اگر آن حيوانات بايستند و اهميتي به پارس کردنش ندهند سگ از جايش تکان نمي خورد و شايد فرار را بر قرار ترجيح داده و کلا آن مکان را ترک کند. 
اين همان کاري است که رئيس جمهور آمريکا مي کند و معتقد است با جذب مسئولان افراطي، نژادپراست در دولت خود -که آخرين آنها جان بولتونِ بدنام است- و استفاده از زبان زور، مي تواند دشمنان را بترساند و سياست هاي خود و دولتش را به اجرا در آورد و مسير مذاکرات را در مورد موضوعات بسيار سخت، هموار کند. اما به نظر من همه اين ها راهبردي مبتني بر ايجاد ترس و سنگين کردن فضا براي کسب امتياز از دشمناني است که از وقوع فاجعه احتمالي پيشگيري مي کنند.
ترامپ ذهنيت يک تاجر زياده خواه را دارد که سقف خواسته ها و تمايلاتش را تا جاي ممکن بالا مي برد تا بيشترين دستاور ممکن را محقق کند اما او در عين حال از هر گونه ضرر و زيان هرچند اندک دوري مي کند. او اوضاع را تا لبه پرتگاه جنگ پيش مي برد و مي کوشد دشمنش را قانع کند که انساني نترس و بي پرواست که مي تواند تصميمات سرنوشت ساز را با سرعتي بالا اتخاذ کند تا به اين ترتيب با باج خواهي بهترين شرايط معامله را به دست آورد.
ترامپ با وجود اعتراض هاي جهاني، قدس را به عنوان پايتخت اسرائيل به رسميت شناخت که اين ريسک کردن، از روي مطالعه دقيق بود. سپس حمايت از آنروا (آژانس امدادرساني و کاريابي براي آوارگان فلسطيني ) را متوقف کرد تا بعد از آن "معامله قرن" را به منظور تحميل شروط آمريکا و اسرائيل به فلسطيني ها مطرح کند و آنها را در برابر معادله «چيزي بگيريد قبل از اين که همه چيز را از دست بدهيد» قرار دهد. البته رفتار و کردار ديوانه قابل پيش بيني نيست.
او وزير خارجه خود را برکنار کرد و درباره اين اقدام خود گفت که وزير در مورد عقب نشيني از توافق هسته اي با ايران با او همسو نبوده است. اين پيامي مستقيم به ايران بود قبل از آن که اروپايي ها طرح نجات توافق را از طريق تغيير آن و افزودن برنامه موشک هاي بالستيک به ايران عرضه کنند. البته ترامپ بدون شک در نهايت از توافق خارج خواهد شد زيرا ايران به قدر کافي در اين موضوع که مورد توافق همه مقامات آن نيز هست، صلابت نشان داده است. اما عقب نشيني از توافق به خودي خود راهبرد ترامپ براي سوق دادن مسائل با ايران به سوي پرتگاه است و همه شرکا را به فکر نجات توافق از طريق اعمال فشار بر ايران به منظور تغيير آن واداشته است. اما ترامپ وارد هيچ جنگي عليه ايران نخواهد شد.
وارد جنگ نخواهد شد به خاطر سعودي هايي که به آنان به چشم نگهبانان گنج مي نگرد؛‌ گنجي که در صدد به دست آوردن آن است و نه هزينه کردنش در جنگي به خاطر آنها. ترامپ قطعا از تمايل سعودي ها براي دشمني با ايران استفاده خواهد کرد تا اين کشور را به آغوش اسرائيل بکشاند و از آن به عنوان بهترين ابزار کمکي براي اجراي معامله قرن سود ببرد. او از بحران ميان کشورهاي خليج (فارس) براي دوشيدن هر دوطرف استفاده خواهد کرد و آن گونه که رسانه هاي قطر وانمود مي کنند فقط به بهره کشي از عربستان محدود نمي شود.
ترامپ عليه ايران وارد جنگ نمي شود به خاطر اسرائيل؛ زيرا اسرائيل مثل ترامپ مي داند در اين صورت خسارت هايي خواهد ديد که تحمل آن را ندارد.
چند روز قبل اظهارات (رئيس جمهور ) آمريکا به شدت حاکي از تجاوز به سوريه بود و ترامپ بر اين نکته تاکيد کرد چنانکه روس ها آشکارا از پيامدهاي اين اقدام و حتي آماده شدن براي انجام آن هشدار دادند. اما نه تجاوزي رخ داد و نه دولت آمريکا از عقب نشيني ترامپ يا قصدش براي انجام اين کار خبري منتشر کرد. در واقع اين اقدام مثل همان پارس کردن سگ بود که ترامپ بعد از آن منتظر ماند تا طرف مقابل فرار کند و او تعقيبش کند. از اين رو دشمنان واشنگتن بايد به جاي فرار به سوي آن سنگ پرتاب کنند.
­