تهران- الکوثر:  بر اساس  تصريح قرآن كريم، نماز و روزه در همه اديان الهى وجود داشته است و بر طبق تورات و انجيل و حتى گفته‏هاى باقى ‏مانده از زرتشت، حجاب بر زنان واجب بوده و نگاه به نامحرم حرام بوده است. البته حجاب در اديان الهى گذشته كمى سخت‏تر از حجاب اسلامى بوده است.

به استناد قرائن موجود اعم از نمونه‏هاى لباسى كه در گذشته استفاده مى‏شده است و شمايل قديمى حضرت مريم و فرهنگ و تمدن آن زمان در فلسطين مى‏توان به اطمينان گفت كه حضرت مريم حداقل همين حجابى را كه مامى‏شناسيم داشته است.

حجاب در شريعت حضرت ابراهيم ( عليه السلام ):

درآئين مقدس حضرت ابراهيم ( عليه السلام ) مساله پوشش زنان، حائز اهميت بوده است . دركتاب تورات چنين مي خوانيم : «رفقه» چشمان خود را بلند كرده واسحاق را ديد واز شتر خود فرود آمد، زيرا ازخادم پرسيد : اين مرد كيست كه درصحرا به استقبال ما مي آيد ؟ خادم گفت : آقاي من است . پس برقع خود را گرفته، خود را پوشانيد .» (سفرپيدايش، باب 24،آيه 64 و 65 )

ازاين بيان روشن مي شود كه پوشش زن در مقابل نامحرم در شريعت حضرت ابراهيم ( عليه السلام وجود داشته است؛ زيرا «رفقه» در مقابل اسحاق كه به او نامحرم بود، ازشتر پياده شد و خود را پوشاند تا چشم اسحاق به او نيفتد .

حجاب در آيين يهود:

به گفته مورخان حجاب در بین زنان یهود وجود داشته است و در این زمینه افراطها و سخت گیریهای زیادی نیز بوده است .

« گرچه پوشش، در بين عرب مرسوم نبود و اسلام، آن را به وجود آورد، ولى در ملل غير عرب، به شديدترين شكل، رواج داشت. در ايران و در بين يهود و مللى كه از فكر يهود پيروى مى كردند، حجاب، به مراتب شديدتر از آنچه اسلام مى خواست وجود داشت. در بين اين ملت ها وجه و كفّين (= صورت و كف دست ها) هم پوشيده مى شد. حتى در بعضى از ملت ها سخن از پوشيدن زن و چهره زن نبود، بلكه سخن از قايم كردن زن بود و اين فكر را به صورت يك عادتِ سفت و سخت درآورده بودند. (اشتهاردى, 1339)

ويل دورانت، كه معمولاً سعى مى كند موارد برهنگى يا احياناً تزيينات و آرايش هاى زنان هر قوم را با آب و تاب نقل كند تا آن را طبيعى جلوه دهد، در اين مورد مى گويد:

«در طول قرون وسطا، يهوديان همچنان زنان خويش را با البسه فاخر مى آراستند، لكن به آنها اجازه نمى دادند كه با سر عريان به ميان مردم روند. نپوشاندن موى سر، خلافى بود كه مرتكب را مستوجب طلاق مى ساخت. از جمله تعاليم شرعى يكى آن بود كه مرد يهودى نبايد در حضور زنى كه موى سرش هويداست، دست دعا به درگاه خدا بردارد. (دورانت, تاریخ تمدن, 1939).

او در توصيف زنان يهودى مى گويد: زندگى جنسى آنان على رغم تعدّد زوجات، به طرز شايان توجّه، منزه از خطايا بود. زنان آنان دوشيزگانى محجوب، همسرانى ساعى، مادرانى پُرزا، و امين بودند و از آن جاكه زود وصلت مى كردند، فحشا به حدّاقل، تخفيف پيدا مى كرد. (دورانت, تاریخ تمدن, 1939).

در كتاب مقدّس يهوديان، موارد متعدّدى يافت مى شود كه به طور صريح و يا ضمنى، حجاب و پوشش زن و مسائل مربوط به آن، مورد تأييد قرار گرفته است. در برخى از آنها لفظ «چادر» و «برقع» به كار رفته است كه نشانگر كيفيت پوشش زنان آن عصر است.

طبق آموزه یهود آرايش دختران يهود براى بيگانگان سبب نزول عذاب الهی می شود . « و خداوند مى گويد از اين جهت كه دختران صهيون متكبّرند و با گردن افراشته و غمزات چشم، راه مى روند و به ناز مى خرام اند و به پاهاى خويش، خلخال ها را به صدا مى آورند * بنابراين، خداوند فَرقِ سر دختران صهيون را كَلْ خواهد ساخت و خداوند، عورت ايشان را برهنه خواهد نمود * و در آن روز، خداوند زينت خلخال ها و پيشانى بندها و هلال ها را دور خواهد كرد*و گوشوارها و دستبندها و روبندها* و دستارها و زنجيرها و كمربندها و عطردان ها و تعويذها را* و انگشترها و حلقه هاى بينى را * و رداها و شال ها و كيسه ها را * و آينه ها و كتان هاى نازك و عمامه ها و بُرقع ها را * و واقع مى شود كه: به عوض عطريات، عفونت خواهد شد و به عوض كمربند، ريسمان و به عوض موهاى بافته، كَلى و به عوض سينه بند، زنّار پلاس و به عوض زيبايى، سوختگى خواهد بود * مردانت به شمشير و شجاعانت در جنگ خواهند افتاد * و دروازه هاى وى، ناله و ماتم خواهند كرد و او خراب شده، بر زمين خواهد نشست. ( تورات، كتاب اشعياء نبى، باب سوم، فقره 16 - 26)

پوشاندن سر از نامحرمان برای زنان یهودی واجب بوده است . ويل دورانت مى نويسد: « گر زنى به نقض قانون يهود مى پرداخت، چنان كه مثلاً بى آن كه چيزى بر سر داشت به ميان مردم مى رفت، و يا در شارع عام نخ مى رشت، يا بر هر سنخى از مردان، درد دل مى كرد، يا صدايش آن قدر بلند بود كه چون در خانه اش تكلّم مى نمود، همسايگانش مى توانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت، مرد حق داشت بدون پرداخت مهريه اى او را طلاق دهد. (دورانت, تاریخ تمدن, 1939)

او همچنين مى نويسد: ...« و استعمال سرخاب و سرمه، نكوهيده مى شمردند. موافق بودند كه مرد، بايد براى پوشاك زن خويش سخاوتمندانه خرج كند؛ لكن غرض آن بود كه زن، خود را براى شوهر خويش بيارايد نه براى ساير مردها. (دورانت, تاریخ تمدن, 1939)

در كتاب «حكمة الحجاب و ادلة وجوب النّقاب»، براى تأييد اين كه منشأ حجاب زنان يهودى، وجوب حجاب در شريعت موسى(ع) بوده، به داستان حضرت موسى و دختران شعيب اشاره شده است كه در آن، حضرت موسى به آنان امر كرد تا پشت سر او حركت كرده و از پشت سر، او را به منزل پدرشان هدايت كنند. (خراسانی, 1349)

حجاب در آيين مسحيت:

در مسيحيت ، همانند دين زرتشت و يهود، حجاب زنان امرى واجب به شمار مى آمده است. «جرجى زيدان»، دانشمند مسيحى در اين باره مى گويد:

« اگر مقصود از حجاب، پوشانيدن تن و بدن است، اين وضع، قبل از اسلام و حتى پيش از ظهور دين مسيح، معمول بوده است و آثار آن هنوز در خود اروپا باقى مانده است».

مسيحيت نه تنها احكام شريعت يهود در مورد حجاب زنان را تغيير نداده و قوانين شديد آن را استمرار بخشيده است، بلكه در برخى موارد، قدم را فراتر نهاده و با تأكيد بيشترى وجوب حجاب را مطرح ساخته است؛ زيرا در شريعت يهود، تشكيل خانواده و ازدواج، امرى مقدّس محسوب مى شد و حتى در كتاب «تاريخ تمدن» آمده است كه: ازدواج در سن بيست سالگى اجبارى بود؛ اما از ديدگاه مسيحيت كه تجرّد، مقدس شمرده شده است جاى هيچ شبهه اى باقى نخواهد ماند كه براى از بين رفتن تحريك و تهييج، اين مكتب، زنان را به رعايت پوشش كامل و دورى از آرايش و تزيين، به صورت شديدترى فراخوانده است.

همچنين درباره وقار و امين بودن زن در انجیل مى خوانيم: « و به همين گونه زنان نيز بايد با وقار باشند و نه غيبتگو؛ بلكه هوشيار و در هر امرى امين . (انجيل، رساله پولس رسول به تيموناؤس، باب سوم، فقره 11)

در روايات ما نيز چنين آمده است: حضرت عيسى  توصیه می کرد«  از نگاه كردن به زنان بپرهيزيد؛ زيرا شهوت را در قلب مى روياند و همين، براى ايجاد فتنه در شخصِ نگاه كننده كافى است. » (سفينة البحار، ج 2، ص 596)

حواريون و پس از آنها پاپ ها و كاردينال هاى بزرگ كه دستورهاى دينى آنان از طرف كليسا و مذهب مسيحيت لازم الاجرا شمرده مى شد، با شدّتى هرچه تمام تر زنان را به پوشش كامل و دورى از آرايش هاى جسمى فرامى خوانده اند.

براى زن مؤمن عيسوى، در نظر خداوند، پسنديده نيست كه نزد بيگانگان به زيور آراسته گردد و حتّى زيبايى طبيعى آن نيز بايد مخفى گردد؛ زيرا براى بينندگان خطرناك است. (الله, 1296, ص. 153)

تصويرهايى كه از پوشاك مسيحيان و مردم اروپا انتشار يافته است، به وضوح نشان مى دهد كه حجاب در بين زنان، كاملاً رعايت مى شده است. «براون و اشنايدر»، در كتاب «پوشاك اقوام مختلف»، برخى از تصاوير مربوط به زنان مسيحى را آورده اند كه نشان مى دهد همگى آنها داراى لباسى بلند و پوشش سر مى باشند. (اشنایدر, 1370, ص. 116)

تورات، كتاب اشعياء نبى، باب سوم، فقره 16 - 26. (n.d.).

اشتهاردى, ا. (1339). حجاب در اسلام. ص 50.

اشنایدر, ب. و. (1370). پوشاك اقوام مختلف.

الله, ح. ا. (1296). زن و آزادى. ص 153 .

انجيل، رساله پولس رسول به تيموناؤس، باب سوم، فقره 11. (n.d.).

خراسانی, ا. (1349). حکمة الحجاب وادلة النقاب. ص 252.

دورانت, و. (1939). تاریخ تمدن. آمریکا: ج 12، ص 30.

دورانت, و. (1939). تاریخ تمدن. آمریکا: ج 12، ص 31.

سفرپيدايش، باب 24،آيه 64 و 65 . (n.d.).

سفينة البحار، ج 2، ص 596. (n.d.).

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

برای عضویت در کانال تلگرامی الکوثرفارسی اینجا کلیک کنید