به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، 

به نوشته روزنامه «ژاپن تایمز»، با این حال، ائتلاف چهار کشور تشکیل دهنده این گروه می تواند نقش تعیین کننده ای در عینیت بخشیدن به ثبات، امنیت و پیشرفت منطقه هند و اقیانوس آرام و در نتیجه کل جهان داشته باشد.

چهار کشور تشکیل دهنده این ائتلاف را امریکا، استرالیا، هند و ژاپن تشکیل می دهند. اجتماع این چهار کشور و منافع مشترک آنها در گذشته بارها مورد بحث قرار گرفته، اما اکنون این موضوع اهمیت جدیدی یافته است.

"دونالد ترامپ" رئیس جمهوری امریکا به وضوح اعلام کرده است که " گفتگوی چهارجانبه امنیتی" را به عنوان بخشی مهم از سیاست امریکا در قبال آسیا قرار داده است.

این موضوع به روشنی نشان می دهد که امریکا توجه و تمرکز زیادی را به ویژه بر روابط این کشور با هند قرار داده است. اما مهمترین انگیزه در پس پرده این اقدام را عامل زیر تشکیل می دهد:

رشد قابل توجه چین و برنامه بزرگ و مهم "یک کمربند، یک جاده" این کشور در آسیای مرکزی و همچنین جزایر جدید ساخته شده از سوی آن در دریای چین جنوبی، نگرانی هایی را در خصوص تسلط پین بر منطقه بوجود آورده است.

از سوی دیگر اما رشد چین می تواند نتایج مثبتی برای این کشور و همسایگان آن در پی داشته باشد. چین دومین بازار صادرات ژاپن و اولین بازار صادرات استرالیا به شمار می رود. اما حقیقت این است که این اندازه رشد چین در منطقه برای کشورهای دیگر نگران کننده بوده است.

بسیاری از کشورها، رشد اقتصادی چین را در صورتی که منجر به تسلط این کشور بر منطقه شود، برای خود خطر قلمداد می کنند.

در واقع برقراری امنیت و ثبات کامل در آسیا مستلزم داشتن عنصری برای متوازن کردن قدرت چین و یک استراتژی امنیتی هماهنگ است که چنین هدفی را می توان در قالب "گفت و گوی چهارجانبه امنیتی" عملی کرد.

این موضوع به ویژه در حوزه دریایی، جایی که ابراز وجود چین و تحرکات این کشور می تواند برای سایر همسایه های ان مایه نگرانی باشد، اهمیت بیشتر می یابد.

در چنین شرایطی واشنگتن تصمیم گرفت تا پل های ارتباطی با هند را به عنوان کشوری که پنجمین قدرت صنعتی جهان به شمار می رود، تقویت کند.

یکی از این پل ها در واقع بریتانیا و کشورهای مشترک المنافع هستند که در میان آنها، هند یکی از بزرگ ترین، و استرالیا یکی از ثروتمندترین این کشورها به شمار می رود.

با این توضیح می توان فهمید که چرا رهبران امریکایی علاقه زیادی به شبکه جدید کشورهای مشترک المنافع نشان می دهند. 

البته در اینجا نیز مانند هر طرح استراتژیک دیگری، موانع و مشکلاتی وجود دارند. اگرچه هند بنیاد و اساس رویکرد استراتژیک ترامپ را تشکیل می دهد، اما این کشور هنوز در خارج از "سازمان همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه" وجود دارد.

البته این مشکلی است که به راحتی می توان با همکاری دوستان و هم پیمانان هند بر آن غلبه کرد. مشکل دیگر در این زمینه به پاکستان مربوط می شود.

روابط هند و پاکستان در حال حاضر نه تنها به پایین ترین حد خود رسیده است، بلکه روابط اسلام آباد با امریکا نیز دوران بسیار بدی را طی می کند.

گفته می شود پاکستان در خصوص مبارزه با تروریسم بسیار ضعیف عمل کرده و این روزها روابط بسیار نزدیکی را با چین برقرار کرده است.

به هرحال و با همه اینها باید تلاش کرد تنش میان هند و پاکستان را تا جای ممکن کاهش داد. در این راستا باید گفت که از آنجایی که هند و پاکستان هردو عضو انجمن کشورهای مشترک المنافع هستند، بریتانیا و سایر کشورهای عضو این انجمن باید نقش سازنده ای را در احصای روابط میان این دو کشور ایفا کنند.

مشکل دیگر تصمیم پیچیده و عجیب امریکا برای خروج از پیمان تجاری "مشارکت فراآتلانتیک" است.

روشن است که تمرکز جدید امریکا بر روابط هند و اقیانوس آرام با هدف ایجاد جایگزینی برای پیمان تجاری  "مشارکت فرا آتلانتیک" اتخاذ شده است.

در واقع خروج امریکا ازاین پیمان، خلایی را در نفوذ امریکا ایجاد کرده است. به این ترتیب می توان گفت که شاید ترامپ "گفت و گوی چهارجانبه امنیتی" را شانسی برای موفقیت بیشتر قلمداد می کند.

برخی از مورخان حتی شرایط کنونی را به بازی قدرت ها در قرن های نوزدهم و بیستم تشبیه کرده اند.اما تفاوت بزرگی میان ائتلاف های گذشته و دیپلماسی که آنها را در قدرت نگه داشت، با حال حاضر وجود دارد.

 عصر سایبری و دیجیتال و افزایش ارتباطات، منافع مردم را به فراتر از مرزهای کشورها به پیش می برد؛ امری که در گذشته به این شکل وجود نداشت.

تلاش ها برای ایجاد بلوک ها و ائتلاف های مختلف، در آینده به موضوعی بسیار مهم و جدی تبدیل خواهد شد.

در اینجا نیز مدل همکاری کشورهای مشترک المنافع که ریشه عمیقی در میان مردم دارد، می تواند کارایی بسیار بیشتری از سیاست دهه های اخیر امریکا مبنی بر داشتن دست بالا در آسیا و خاورمیانه داشته باشد.

به این ترتیب باید گفت که در دیدار رهبران 53 کشور عضو سازمان کشورهای مشترک المنافع که یک سوم جمعیت جهان را تشکیل می دهند، در لندن که در آینده نزدیک برگزار می شود، موضوع آینده آسیا باید به طور جدی مورد بررسی قرار گیرد.

در همین حال اما، مفهوم "گفتگوی چهارجانبه امنیتی" Quad ، اگر به دقت به آن پرداخته شود، بهترین امید برای برقراری توازن در آسیا خواهد بود و با نوعی از رقابت که در گذشته به تخریب اروپا منجر شد پایان داده و راه جدیدی را برای همکاری اقتصادی در آسیا و گسترش همکاری های تجاری در این منطقه باز می کند.

در همین حال و برای رسیدن به اهداف "گفتگوی چهارجانبه امنیتی" اما باید تلاش، عقلانیت و احترام بیشتری به ویژه از سوی واشنگتن در رابطه با ارزش های آسیایی به کار گرفته شود.

منبع:

https://www.japantimes.co.jp/opinion/2018/03/02/commentary/world-commentary/quad-new-trump-card/#.Wpl3w2puYdU

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

کانال تلگرامی الکوثر فارسی اینجا