به گزارش پایگاه شبکه الکوثر، چهارم ماه مه 2017 (14 اردیبهشت 1396) سه کشور ایران، روسیه و ترکیه به عنوان ناظران و ضامنان آتش‌بس در سوریه، توافقنامه ایجاد مناطق چهار گانه کاهش تنش در این کشور را در شهر آستانه قزاقستان امضا کردند. منطقه شمال (شامل ادلب و بخش‌هایی از حماه و حمص)، جنوب (قنیطره و درعا)، غرب سوریه و غوطه شرقی شهر دمشق، پایتخت این کشور از جمله مناطقی بودند که شامل این توافقنامه می‌شدند و سه کشور مذکور متعهد شدند بر اجرای این توافقنامه نظارت داشته باشند.

این توافق کاهش تنش استثناهایی نیز داشت از جمله اینکه گروه‌های تروریستی القاعده، داعش و جبهه النصره شامل این توافق نمی‌شدند و دست دولت سوریه در حمله به این گروه‌ها در سرتاسر سوریه باز بود.

به رغم اینکه این توافق در ابتدا شکننده بود، ولی به مرور زمان و با تن دادن گروه‌های مسلح به اصطلاح میانه‌رو تحت حمایت غرب و ترکیه به این توافق، سوریه شاهد آرامش نسبی از جنوب تا شمال بجز مناطق اشغال شده به دست گروه‌های تروریستی مذکور بود.

با این حال، منطقه غوطه شرقی به دلیل مجاورت آن با شهر دمشق همواره باعث نگرانی دولت سوریه بوده و برخی از مخالفان از این منطقه با عنوان «خاری در چشم نظام سوریه» یاد می‌کردند. این منطقه که بیشترین تنوع گروه‌های تروریستی و مسلح را دارد، از ابتدای سال 2011 میلادی و همزمان با تشدید بحران سوریه تحت کنترل معارضان مسلح این کشور درآمد.

امضای توافق کاهش تنش باعث شد خطر سقوط غوطه شرقی از بیخ گوش معارضان مسلح و تروریست‌ها در این منطقه که آخرین پایگاه آن‌ها برای اعمال فشار علیه دولت سوریه بود، رد شود و این منطقه برای ماه‌ها روی آرامش را به خود ببیند و توافق کاهش تنش همانند طناب نجاتی توانست مانع از غرق شدن معارضان و تروریست‌ها در غوطه شود.

با شروع اجرای توافق، ارتش سوریه و نیروهای مقاومت تمرکز خود را بر مناطقی معطوف داشتند که از سوی گروه‌های تروریستی داعش و جبهه النصره اشغال شده بود و هیچ گونه محدودیتی برای انجام عملیات علیه آن‌ها وجود نداشت.

مخالفان مسلح دولت سوریه و گروه‌های تروریستی به رغم حصول توافق، به صورت روزانه اقدام به شلیک راکت و گلوله خمپاره به محله‌های مسکونی شهر دمشق کردند به‌گونه‌ای که از سال 2012 تا به امروز 14800 مورد اصابت گلوله خمپاره و راکت در مناطق شهر دمشق ثبت شده است که بر اثر این حملات 11 هزار نفر کشته شده‌اند؛ از این میان، 1500 نفر آن‌ها کودک هستند و 30 هزار نفر نیز برای همیشه معلول جسمی شده‌اند.

تداوم این حملات و نقض مکرر توافق کاهش‌ تنش دولت سوریه را بر آن واداشت که به فکر فیصله دادن به حضور تروریست‌ها در حیاط خلوتشان بیفتد؛ برای همین طی روزهای اخیر گزارش‌ها حکایت از آن دارد که نیروهای تحت امر سرتیپ «سهیل الحسن» معروف به النمر (پلنگ) به همراه تجهیزات سنگین و خودروهای‌ نظامی از مناطق عملیاتی ارتش سوریه در شمال این کشور خود را به دمشق رسانده‌اند.

سرتیپ حسین الحسن

با شروع تحرکات ارتش سوریه برای عملیات در منطقه غوطه شرقی دمشق، حامیان غربی تروریست‌ها و معارضان دست به کار شده و از اجرای این عملیات ابراز نگرانی کرده‌اند.

«استفان دی‌میستورا»، فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه روز سه‌شنبه ضمن ابراز نگرانی از عملیات ارتش سوریه در غوطه مدعی شد که «خطر تبدیل شدن غوطه شرقی (دمشق) به "حلب دوم" وجود دارد».

هم‌زمان با دی‌میستورا، «نصر الحریری»، رئیس هیأت مذاکره کننده مخالفان دولت سوریه در مذاکرات ژنو از شورای امنیت خواست هرچه سریعتر برای جلوگیری از آنچه که وی آن را «جنایت‌های ارتش سوریه» خواند، ورود کرده و جلوی عملیات دولت سوریه برای پاکسازی حومه دمشق از وجود تروریست‌ها را بگیرد.

روز چهارشنبه نیز، «امانوئل ماکرون»، رئیس جمهوری فرانسه و «آنتونیو گوترش»، دبیر کل سازمان ملل متحد و سخنگوی «آنگلا مرکل»، صدر اعظم آلمان ضمن ابراز نگرانی از تحولات غوطه شرقی، خواستار توقف سریع عملیات ارتش سوریه در این منطقه شدند.

همزمان با فشارهای بین‌المللی علیه دمشق برای توقف عملیات در غوطه، معارضان و تروریست‌ها همچون گذشته سعی دارند با کشته‌سازی و بالا بردن آمار کشته‌های غیر نظامی، غرب و در رأس آن آمریکا را به حمله علیه سوریه تحریک کنند.

تروریست‌ها و مخالفان مسلح سوریه پیش‌تر سال 2013 در همین منطقه غوطه شرقی با طرح ادعای حمله شیمیایی از سوی دولت، تا چند قدمی اقدام نظامی غرب علیه دمشق پیش رفتند که در نهایت منجر به توافق واشنگتن و مسکو برای امحای تسلیحات شیمیایی سوریه شد.

حامیان غربی تروریست‌های سوریه که از ابتدای بحران سوریه برای فروپاشی دولت این کشور خواب‌های زیادی می‌دیدند، نیک می‌دانند که در صورت سقوط غوطه شرقی دمشق، آخرین مقر تروریست‌ها و مخالفان سوری در اطراف پایتخت، یکی از اهرم‌های فشار خود علیه دولت سوریه را از دست خواهند داد و مخالفان و گروه‌های تروریستی دیر یا زود همانند آنچه در غوطه غربی اتفاق افتاد، باید تسلیم ارتش سوریه شده و غوطه را به مقصد ادلب که تحت اشغال تروریست‌های جبهه النصره است، ترک کنند.

برای اطلاع از آخرین خبرهای ایران و جهان اینجا کلیک کنید

کانال تلگرامی الکوثرفارسی اینجا