تهران- الکوثر:  حضرت فاطمه (س) آنگاه که دختری بود در خانه پدر و فرشته وحی بر رسول اللّه نازل شده بود تا خواسته های فاطمه را اجابت کند، چون پیامبر، پیام خداوند را فرمود: حضرت در جواب پدر گفت: «مرا حاجتی جز این نیست که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم.»

و چون رسول اکرم(ص) دعایی به دخت عزیز خود می آموزد، آن بانوی والاگوهر می فرماید:

«این دعا از دنیا و آنچه در آن است در نزد من محبوب تر است».

این دلدادگی و عشق چشمگیر به یاد و مناجات پروردگار، چنان تأثیری در وجود او گذارده بود که در نمازش از ترس خدا نفس نفس می زد ـ و گریه در گلویش می شکست ـ برخی از افراد چنین باور داشتند که «در میان امت اسلام، کسی خداپرست تر از فاطمه نبود. او آنقدر در نماز می ایستاد که قدمهایش ورم می کرد.»

آیا به راستی الگویی برتر از فاطمه(س) برای تمامی زنان، مردان و همسران می توان یافت؟ اسوه حسنه ای که عشق و ارادت به دادار یکتا و پروردگار بزرگ را در متن دل و جان خود حفظ می نمود و محبت همسر و فرزندان و جلوه های دیگر زندگی را در مسیر آن عشق قرار می داد.

انس فاطمه(س) با قرآن و طراوت روح وی با کلام وحی به گونه ای بود که چون سلمان از سوی رسول خدا(ص) برای کاری به خانه زهرا(س) روانه شد، به در خانه آن بانو که رسید صدای او را شنید که مشغول تلاوت قرآن است و روزی دیگر که وارد خانه حضرت می شود، فاطمه را در حال کار در منزل و آسیای جو، مشغول خواندن قرآن می بیند.

آری، این انس مقدس چنان تأثیری در خانه و اهل خانه داشت که فضه، خادمه او، تا بیست سال به غیر از قرآن لب نگشود و تمامی پاسخهای خود را با آیات قرآن بیان می کرد  و از آثار این انس، آن است که فاطمه(س) در صحرای محشر هم قرآن زمزمه می کند  و هنگام ورود به بهشت نیز با تلاوت آیات الهی وارد می شود ،همان گونه که به همسرش علی(ع) وصیت می کند که برای من در نخستین شب مرگم و بر سر تربتم زیاد قرآن بخوان.

از آن هنگام که سخن روح بخش پدر را شنید که غروب جمعه، زمانی است که هر کس آن را مراقبت کند و در آن لحظه دعا نماید، دعایش مستجاب خواهد شد، به خدمتگزارش می فرمود: بر فراز بلندی برو و هرگاه دیدی نیمه خورشید غروب کرده، مرا خبر کن تا دعا کنم  و دعای او پیش از آنکه برای خود، همسر و فرزندان باشد برای اطرافیان، همسایگان و تمامی دردمندان و آرزومندان بود.  همان گونه که در روز قیامت از سوی خداوند ندا می رسد: «ای فاطمه! از من هر چه می خواهی درخواست کن تا به تو عطا کنم و تو را خرسند نمایم» و حضرت عرض می کند:

«الهی اَنْتَ الْمُنی و فَوقَ المُنی، اَسْألک اَنْ لا تُعذّب محبّی و محبّی عترتی بالنّار».

خداوندا! تو امید من، بلکه بالاتر از امید من هستی؛ از تو می خواهم دوستان من و دوستان خاندان مرا به آتش دوزخ عذاب نکنی.

کانال تلگرامی الکوثرفارسی اینجا