تهران- الکوثر: نقشی که امام موسی صدر در زمینه حقوق بشر در لبنان بر عهده داشت و هنوز نیز ادامه دارد، آن است که امام موسی صدر دو هدف و دستاورد مهم در این زمینه داشت؛ نخست آنکه خود را محور «اجرایی» قرار داد، چرا که از گذشته تا کنون، متون و قوانین مکتوب حقوق بشر کاستی و نقصی نداشته است.
کتب، قوانین و ادبیات بسیار در این باره وجود دارد، اما در عرصه اجرا و عمل و در خصوص «ضمانتِ اجرایی» قوانین، ما نیز همچون دیگر ملت‌ها مشکلاتی داشته‌ایم. امام موسی صدر از زمان آغاز فعالیت خود در شهر صور و منطقه جبل‌عامل و سپس در سراسر لبنان، و در ادامه نیز تا زمان انجام تحصن در مسجد عاملیه و سپس آن سفر ناخجسته به لیبی، که با هدفِ یافتنِ چاره‌ای برای از میان برداشتن فتنه‌های ضد بشری و خانمان‌سوز لبنان انجام شد، امام صدر همواره خود را به عنوان یک نیروی مؤ‌ثر و مهم در عرصه عمل و اجرای قوانین مطرح کرد.
این گونه نبود که او در کنج خلوت بنشیند و آنچه را دیگران در حوزه تئوری و نظریه‌پردازی نوشته‌اند، بازنویسی کند؛ بلکه امام پا به می‌دان نهاد تا آنچه در ذهن داشت، اجرا کند. این نخستین دستاورد مهم امام بود.
دستاورد دیگر امام آن بود که توانست محرومان را به «سخن گفتن» درآورد و به افرادی که نسبت به حقوق حقه خود بی‌اطلاع بودند و یا قادر به مطالبه حقوق خویش نبودند و از لحاظ اقتصادی، سیاسی و یا به مفهوم عام، از لحاظ انسانی در محرومیت به سر می‌بردند، بیاموزد که بانگ برآورند و سخن بگویند.
این گونه نبود که امام صدر به عنوان نماینده و رهبر آنان سخن بگوید و آنان را از «گفتن» و «خواستن» بازدارد، بلکه آنان را به سخن گفتن واداشت و بدین ترتیب، دستاورد بزرگی در زمینه احقاق حق محرومان برجای نهاد. امام، تنها «صدای رسای» کسانی نبود که سخن گفتن نمی‌دانستند، بلکه آنان را صدایی و زبانی عطا کرد تا خود سخن بگویند و به حرف آیند، و مهم همین است.
روایت مرحوم آیت‌الله شیخ محمدمهدی شمس‌الدین
کتاب اندیشه ربوده شده شده
اخبار لبنان را اینجا پیگیری کنید
شنبه 14 بهمن 1396 - 17:0:0