تهران- الکوثر: در دوران استعمار امپراتوری بریتانیا در نیجریه که حدود 100 سال ادامه داشت، منابع طبیعی و زیرزمینی این کشور به انگلستان که در حال صنعتی شدن بود، منتقل شد. انگلستان نیجریه را ترک کرد ولی زبان، دین و نظام آموزشی خود را در این کشور به میراث گذاشت.

نیجریه پیش از رسیدن به استقلال در سال 1960، زمان طولانی تحت استعمار انگلیس قرار داشت. این کشور حدود 400 سال تحت استعمار انگلیس بود.

پس از آن‏كه در قرن هفدهم، بسیاری از کشورهای اروپایی به سواحل غرب آفریقا راه يافتند، آن را به يكی از مهم‏ترين مراكز تجارت برده تبديل كردند، انگلیس و فرانسه نیز در اوایل قرن هجدهم با تجارت برده و دیگر ثروت‌های طبیعی در این منطقه را آغاز کردند و حاکمیت غرب آفریقا را از دست هلندی ها را گرفتند.بريتانيا در پی جنگ‌های ناپلئونی و انقلاب فرانسه به عنوان حاکم مطلق در غرب آفریقا باقی ماند.

- قراردادی که با تهدید امضا شد

انگلیسی ها که می خواستند پیش از فرانسه، آلمان و سایر کشورهای استعمارگر اقدام کنند، ابتدا به صورت رسمی نیجریه را تحت حفاظت خود قرار داده سپس آن را به استعمار گرفتند.

منافع تجاری انگلستان امروز در لاگوس که بزرگترین شهر و مرکز تجارت نیجریه به شمار می رود و در دلتای رود نیجر متمرکز شده است. اوبا دوسونومو، پادشاه لوگاس سال 1861در یک کشتی جنگی انگلیسی مجبور به امضای قرارداد معافیت لاگوس شده و حاکمیت سراسر منطقه به دست انگلستان افتاد. بر اساس منابع تاریخی انگلیسی ها با اعمال زور و تهدید به تصرف کشوردوسونومو را مجبور به امضای قرارداد کردند.

اساس سیاست توسعه طلبی انگلستان بر تامین مواد خام، معدنی و غذایی مختلف در راستای توسعه صنعتی استوار بود. انگلسی ها همچنین خواستار فروش تولیدات خود در بازارهای مختلف بودند.

انگلستان از 1890 تا آغاز جنگ جهانی دوم برای نقل و انتقال محموله هایی که از نیجریه به دست آورده بود، خط آهن احداث کرده و از این طریق پنبه، بادام زمینی، روغن پالم، تولیدات کشاورزی و همچنین مواد مختلف معدنی را از مناطق داخلی به بنادر منتقل کرد.

- سرکوب مخالفان

انگلیس ها با شگرد خود در سایر کشورهای مستعمره خود، برای ایجاد حاکمیت در نیجریه به اتحادهای راهبردی، همکاری با رهبران محلی و قدرت نظامی دامن زد. بسیاری از منابع تاریخی نشان می دهند که نظامیان انگلیس مخالفان را با استفاده از زور سرکوب کرده اند. در خلال این سرکوب ها هزاران نیجریه ای جان خود را از دست داده و شمار زیادی نیز دستگیر شدند.

با آغاز بحران اقتصادی در اواخر دهه 1920 و آغاز جنگ جهانی دوم در اواخر دهه 1930 میلادی، توجه انگلیس نسبت به نیجریه کم شد و در نتیجه حجم تجاری فی ما بین نیز کاهش یافت. در این راستا جنبش آزادی خواه و استقلال طلب در نیجریه آغاز شد. به ویژه قشر فرهیخته این کشور خواستار سهم بیشتری در اداره کشور شدند. پس از سال 1949 انگلیس با یک گروهی از این افراد نیجریه ای روند تدوین قانون اساسی را آغاز کرد. با آغاز این روند سهم نیجریه ای در اداره دولت افزایش یافت و این امر به استقلال نیجریه انجامید.

- فعالیت های میسیونری در نیجریه

با استحکام حاکمیت انگلیس ها از سده 19 میلادی فعالیت های مبلغان دین مسیحیت در این کشور افزایش یافت.

میسیونرها پس از ورود به آفریقای غربی، نیجریه و بنین فعالیت های تبلیغی مسیحی خود را در راستای لغو تجارت برده داری آغاز کردند. میسیونرهای اولیه با ساکن شدن در شهر بندری باداگری که با نام بندر برده ها مشهور بود و برده ها از آنجا به سراسر جهان فرستاده می شدند، اولین مدرسه ابتدایی به سبک غربی را تاسیس کردند. با افزایش چنین مدارسی، زبان انگلیسی در طول سالها با انتشار در میان مردم نیجریه به عنوان زبان رسمی این کشور درآمد.

پس از میسیونرهای پروتستان انگلیسی، همکاران آمریکایی و کانادایی آنها وارد نیجریه شدند. با ورود میسیونرهای کاتولیک، میسونرهای پروتستان و کاتولیک این کشور را به مناطق فعالیت مختلف تقسیم کردند.

تنها وجود جمعیت مسلمان در مناطق مرکزی و شمالی نیجریه سدی در مقابل انتشار مسیحیت بود. مخصوصا مردم شمال این کشور، دین اسلام را که در قرن دهم با آن آشنا شده بودند را حفظ کردند.

اخبار نیجریه را اینجا پیگیری کنید