به گزارش پایگاه شبکه الکوثر،  یوشکافیشر طی مقاله‌ای در وبگاه پراجکت سندیکیت، اقدام دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا را در به‌رسمیت شناخته شدن شهر اشغالی قدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی ، به معنای پایان همیشگیِ راه حل به اصطلاح تشکیل دو کشوری دانست.
فیشر، وزیر امور خارجه پیشین و معاون صدراعظم سابق آلمان، که مدت دو دهه رهبر حزب سبز آلمان بود، نوشت: نظم نوین بین‌المللی، که پس از جنگ (جهانی دوم) در دنیا برقرار شده بود، در حال تغییرات قابل توجه است و خاورمیانه (غرب آسیا) نیز دستخوش تغییرات چشمگیر است. در حالی که درگیری‌های اسرائیل با فلسطینیان زمانی اکثر سایر تحولات جغرافیایی-سیاسی (ژئوپلیتیک) را در منطقه تحت‌الشعاع قرار می‌داد، اکنون این موضوع توسط سایر اختلافات و درگیری‌ها، به عقب رانده شده است، که یکی از مهمترینِ آن‌ها تقابل استیلاطلبانه میان عربستان سعودی و ایران است.
فیشر افزود: ما در دوران تغییرات جغرافیایی-سیاسی زندگی می‌کنیم. تلاش‌های چین برای جایگزینی آمریکا به عنوان قدرت اول دنیا، یا دست‌کم برای مشارکت با آمریکا در رهبریت جهانی، سزاوار توجهات فراوان است. همچنین ساز و کارهای کلان که مدت‌های مدید معرفِ خاورمیانه بود، در حال تغییر و تحول است و در این خصوص نیز نفوذ و تأثیرگذاری آمریکا احتمالاً کاهش خواهد یافت.
از زمان تاسیس اسرائیل، درگیری‌ها میان اعراب و اسرائیل بر مسائل جغرافیایی-سیاسی منطقه تأثیرات شگرف داشته است. در نخستین جنگ اعراب علیه اسرائیل در سال 1948، اسرائیل پیروز شد و در تمامی جنگ‌های پس از آن نیز این اسرائیل بود که به پیروزی رسید. در عین حال، نگرانی اصلی در امور بین‌الملل همواره در این خصوص بوده است که آیا اسرائیل و فلسطینیان قادرند به توافقی قابل قبول دست یابند و بدین ترتیب، صلح را برای خاورمیانه به ارمغان آورند؟

وی تصریح کرد: نزدیکترین حالتی که تاکنون اسرائیلی‌ها و فلسطینیان به دستیابی به صلح پیدا کرده‌اند، در برهه زمانیِ میان امضای توافق اسلو در 13 سپتامبر 1993 و ترور اسحاق رابین، رییس کابینه وقت اسرائیل، در 4 نوامبر 1995 بود. شایان ذکر است که در هر دو توافقِ اسلو در سال‌های 1993 و 1995، وضعیت اورشلیم (شهر قدس) حل‌نشده باقی ماند.

فیشر در ادامه به مناسبات ایران و عربستان پرداخته و نوشته است:  تاکنون ایران و عربستان سعودی عمدتاً از طریق جنگ‌های نیابتی در سوریه و یمن به رویارویی با یکدیگر پرداخته‌اند. البته مسائل دیگری در منطقه، مانند اختلافات اخیر میان قطر و عربستان سعودی و همچنین حمایت‌های ایران و عربستان سعودی از جناح‌های رقیب در لبنان وجود دارد،‌ که بخشی از تصویرِ بزرگترِ تقابلات و رویارویی‌ها در منطقه به‌شمار می‌رود. با توجه به این پس زمینه، اختلافات حل‌نشده میان اسرائیل و فلسطین به‌تدریج در حال تبدیل شدن به اختلافاتی حاشیه‌ای در منطقه بود. اهمیت اختلافات یاد شده میان اسرائیل و فلسطین در منطقه و در سطح بین‌المللی همچنان رو به کاهش بود،‌ تا این‌که دولت دونالد ترامپ، رییس جمهور آمریکا، این ماه (ماه دسامبر) تصمیم گرفت به صورت یکجانبه، اورشلیم (شهر قدس) را به عنوان پایتخت اسرائیل، به رسمیت بشناسد.

وی افزود: اقدام یکجانبه‌ی ترامپ، صرفاً با واکنش ملایم قدرت‌های بزرگ عربی - یعنی عربستان سعودی، مصر و اردن - مواجه شد. برای سعودی‌ها اولویت اصلی، تقابل با ایران است و از آنجایی‌که عربستان سعودی آنقدر ضعیف است که قادر نیست در چنین جنگی - به ویژه در لبنان و سوریه - به‌تنهایی پیروز شود،‌ کماکان به تقویت پیوندهای خود با سایر رقبای ایران ادامه خواهد داد، که به‌ویژه شامل ابرقدرت نظامی منطقه، یعنی اسرائیل، می‌شود.
فیشر در خاتمه نوشت: اتحاد نوظهور میان عربستان سعودی و اسرائیل، که زمانی کاملاً غیرقابل تصور می‌نمود، احتمالاً به یکی از نیروهای محرکه در خاورمیانه‌ی جدید تبدیل خواهد شد. البته فقط گذرِ زمان می‌تواند به ما بگوید که هزینه‌ی تشکیل چنین اتحاد ضدایرانی (میان عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی) چه خواهد بود؟

اخبار فلسطین را اینجا پیگیری کنید

اخبار عربستان را اینجا پیگیری کنید