تهران- الکوثر: بحث اول: درباره اعمال است که اگر عمل انسان خوب باشد در پیشگاه خداوند رو سفید است و در پیش مردم هم عزیز و محترم و زندگی برای این شخص بسیار آسان می شود و زندگی این چنین افراد سهل می شود چون همیشه خدا را در نظر می آورد در این باره یک روایت بسیار جالب وارد شده است از رسول اکرم صلی الله علیه و آله:

قال النبی صلی الله علیه و آله اذا کان یوم القیامه انبت الله تعالی لطائفه من امتی اجنحه فیطیرون من قبور هم الی الجنان یسرحون فیها و یتنعمون کیف شاوا؟

فتقول الملائکه: هل رأیتم الحساب؟ فیقولون ما راینا حسابا.

فیقولون: هل جزتم الصراط؟ فیقولون: ما راینا صراطا.

فیقولون: هل رایتم جهنم؟ فیقولون: ما راینا شیئا.

فتقول: الملائکه من امه من انتم؟ فیقولون: من امه محمد صلی الله علیه و آله.

فیقولون: نشدناکم نشدناکم الله حدثونا ما کانت اعمالکم فی الدنیا؟ فیقولون: خصلتان کانتا فینا فبلغنا الله هذه الدرجه بفضل رحمه.

فیقولون: و ما هما؟ فیقولون: کنا اذا خلونا نستحیی ان نعصیه و نرضی بالیسیر مما قسم لنا.

فتقول الملائکه: حق لکم هذا[1]

حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: چون روز قیامت شود خداوند تبارک و تعالی برویاند بالهایی برای طائفه از امت من پس طیران کنند از قبرهای خود به بهشت در حالی که سیر می کنند در آن و برخوردارند از نعمت آن به هر نحوی که بخواهد.

پس ملائکه می گویند: آیا حساب را دیدید؟ می گویند: ما حساب را ندیدیم.

می گویند: آیا از صراط گذشتید؟ می گویند: ما صراط را ندیدیم.

می گویند آیا جهنم را دیدید؟ می گویند: ما جهنم را هم ندیدیم.

پس فرشتگان می گویند: شما از امت کدام پیغمبر هستید؟ می گویند ما از امت حضرت محمد صلی الله علیه و آله هستیم.

ملائکه می گویند: ما شما را قسم می دهیم بخدا که بیان کنید که اعمال شما در دنیا چه بوده؟ می گویند: دو خصلت در ما بود که خداوند به فضل رحمت خود ما را به این درجه رسانید.

ملائکه گویند: آن دو خصلت چه بود؟ گویند: ما هرگاه خلوت می کردیم شرم می نمودیم که خدا را معصیت کنیم و به آنچه خدا بما روزی کرده بود راضی بودیم.

پس ملائکه گویند: که شایسته و حق شما است.

مومن آن است که ظاهرش با باطن یکسان باشد چه در خلوت و چه در جلوت باید برای مومن فرق نداشته باشد.

معصیت خیلی موثر است در زندگی یعنی انسان را گرفتار می کند گناه نکردن سبب می شود که زندگی انسان براحتی بگذرد.

در زمان بنی اسرائیل مرد گناهکاری بود و از همه نوع معصیت کوتاهی نمی کرد او در یکی از مسافرتهای خود به سر چاهی رسید و دید یک سگی از غایت تشنگی زبانش را بیرون آورده و له له می زند و نفس نفس به چاه نگاه می کند مرد گنهکار به حال سگ زبان بسته ترحم کرد و دلش سوخت شال خود را به کفش خود بست و به این وسیله آب از چاه بیرون آورده به آن حیوان خورانید و تشنگی او را فرو نشاند و کاملا سیراب نموده و نجاتش داد.

خداوند مهربان به پیامبران زمان وحی کرد که به آن بنده بگو کاری که انجام داده ای کوشش ترا پذیرفتم و از عمل تو خوشنودم و لذا از سر تقصیرات و گناهانت گذشته و مورد عفو خود قرار دادم مرد عاصی پس از شنیدن جریان خود از کارهای ناشایسته و قبیح خود نادم و پشیمان شد و از گمراهی بطریق هدایت و راه رستگاری برگشت[2]

چیزی بالاتر از این نیست که انسان خدمت به دیگران کند دست کسی را بگیرد شما نگاه کنید یک فرد مرجع عالی قدر شیعه چه اندازه به مردم و به اسلام خدمت می کند و لذا آثار اینها همیشه باقی است.

در روایت منقول است که خداوند عزوجل به حضرت داود وحی کرد ای داود بشنو از من آنچه را می گویم و حقیقت را به مردم ابلاغ کن هر کس روز قیامت به پیش من یک حسنه بیاورد من او را داخل بهشت می نمایم حضرت داود عرض کرد خدایا آن عمل کدام است خطاب رسید کسی که غم و غصه بنده مرا رفع نماید و او را از ناراحتی آسوده کند[3]

بزرگان دین مربیان اخلاق فرمودند: در موقع بگو خدایا ما را یک لحظه بخودمان وامگذار و عاقبت ما را ختم به خیر بگردان آنقدر افرادی بودند به مقاماتی نایل شدند ولی در عاقبت گرفتار عذاب الهی شدند و کسانی هم بودند در مرحله اول بیچاره بودند از خط مستقیم دور بودند و گرفتار عذاب خدا بودند ولی اواخر زندگی خداوند بر آنها منت گذاشت و آنها را هدایت کرد و عاقبت بخیر شدند در این زمینه تأیید عرضم.

پی نوشت ها

[1] زبده الاحاديث ج 2 ص 320. 

[2] انوار نعمانيه ج 4 ص 66. 

[3] بحار الانوار ج 6 ص 5.