شیخ محمد سلامه از شاگردان شیخ احمد ندا بود . او روزهای جمعه ، سوره کهف را در مسجد سید نفیسه قاهره تلاوت می کرد . بدین روی ، برخی از مردم ، ساعت ها راه می پیمودند تا در جلسه تلاوت وی حاضر شوند . او در مسیر زندگی حرفه ای و هنری خود ، اصول موسیقی را نزد شیخ درویش الحریری آموخت و به شهرتی دست یافت که قاریان پیش از او و حتی احمد ندا نیز این شهرت را نداشتند . باید گفت : شهرت او از طریقی غیر از رادیو انتشار یافته بود و ویژگی منحصر به فرد تلاوتش در این زمینه ، بسیار موثر بود . او سال های طولانی اعتقاد داشت که تلاوت قرآن در رادیو حرام است ؛ اما در سال 1948 میلادی تلاوت خود را در حالی که پیر شده و سلامتی و صدای خودش را از کف داده بود در رادیو قاهره آغاز نمود . با این حال ، به مدت چند سال با تسلط کامل در برابر میکروفن به تلاوت قرآن پرداخت .

شیخ محمد سلامه ، تلاوت قرآن را در سال 1910 شروع کرد و با قاریان بزرگ عصر می زیست . پس از جنگ جهانی اول به فلسطین سفر کرد و چند سال در آن سرزمین به تلاوت قرآن مشغول شد . در آن زمان رادیو فلسطین تلاش کرد تلاوت هایی از او ضبط کند ، اما با توجه به این که او اعتقاد به حرمت پخش تلاوت از رادیو داشت ، این کار انجام نشد .

به اعتقاد بسیاری از پژوهشگران ، شیخ محمد سلامه ، دارای سبک مستقلی در ادای لحنی بوده و به علاوه از صدای ویژه ای که مانند آن در میان قاریان یافت نمی شد نیز بهره مند بود .در مورد توانایی و قدرت وی در تلاوت ، حکایت جالبی نقل می کنند . می گویند : « او در یکی از شب های سال 1947 میلادی به همراه شیخ مطفی اسماعیل در «حی عابدین» قرآن تلاوت می کرد . شیخ ، سوره حج را تلاوت کرد و مصطفی هود را . آن گاه مصطفی اسماعیل خواست تا با تلاوت قصار السور (سوره های کوتاه)  مجلس را به پایان ببرد ؛ اما در این هنگام برخی از یزرگان وارد مجلس شدند ، از این رو شیخ سلامه دوباره بر کرسی تلاوت نشست و بیشتر از هفت ساعت تلاوت کرد تا این که صدای اذان صبح از مساجد مجاور شنیده شد . یکی از افراد حاضر در آن جلسه با ابراز تاسف از عدم ضبط تلاوت مدکور می گفت : چنان چه این تلاوت ، از طریق ضبط کردن جاویدان می شد به عنوان یکی از ثروت های عظیم حرفه تلاوت در اصول تجوید و احکام قرائت به شمار می رفت » .

شاید شیخ محمد سلامه تنها قاری ای بوده باشد که در حال تلاوت بر روی دو زانوی خود می نشست و هنگامی که از طبقه قرار صوت به طبقه جواب منتقل می شد ؛ از روی دو زانوی خود بلند می گردید و میزان بلند شدن او از جای خویش به اندازه میزان ارتفاع صوت و طبقه ای بود که در آن اوج می گرفت . شیه محمد سلامه در سال 1899 میلادی به دنیا آمد و در سال 1982 میلادی دار فانی را وداع گفت .

او نظرات ویژه ای در خصوص تلاوت داشت و اعتقاد صریح خود را در مورد نفی طریقه تلاوت مصطفی اسماعیل و عبدالباسط به هیچ وجه مخفی نمی کرد . وی عقیده داشت : تلاوت قرآن ، نیازمند صدایی قوی و پرحجم است نه صدایی زیبا و منعطف . از نظر او بهترین صدا صدای شیخ محمد الصیفی بود . در حالی از دنیا رفت که برای نسل های جدیدی که در آن زمان زندگی می کردند فردی ناشناخته مانده است .