تهران- الکوثر: «عباس پسر علی بن‌ابی‌طالب» (ع) ملقب به «قمر بنی‌هاشم» (ماه بنی‌هاشم) است. کنیه او «ابو الفضل یا ابافاضل» است. ایشان القاب دیگری چون «قمر بنی هاشم»، «سقای کربلا»، «علمدار حسین» و «باب الحوائج» دارد. مادر آن حضرت «ام البنین» و پدرش «علی بن‌ابوطالب» و برادر کوچک‌تر «حسین بن‌علی» (ع) است.
شهرت و محبوبیت او نزد مسلمانان، به‌ویژه شیعیان، به‌علت اطاعت از برادر بزرگش و وفاداری و عشق به آن بزرگوار در نبرد «کربلاء» است.
آرامگاه عباس بن علی (علیهما السلام) در کربلا و در همان رزمگاه واقعه کربلاست. ایشان در دهم محرم (عاشورا) در واقعه کربلا در حال آوردن آب از رود فرات برای رفع تشنگی اهل بیت و کودکان امام حسین (ع) بود که به شهادت رسید.
بر اساس روایت‌های گوناگون، او جوانی دلاور، زیبا و بلندقد بوده و در جنگ‌های صفین و نهروان در کنار پدرش امام علی (ع) جنگیده بود.
اباالفضل العباس (ع) به همراه سه برادر تنی خود به نامهای «جعفر»، «عبدالله» و «عثمان» در کربلاء حضور داشتند و هر چهار نفر روز عاشورای محرم سال 61 هجری قمری در دشت کربلاء به شهادت رسیدند. ایشان دارای چهار پسر به نامهای عبیدالله، فضل، حسن، قاسم و یک دختر داشت.
شخصیت عباس بن‌علی (ع)
عباس بن علی (ع) به ادب و وفاداری معروف است. نمود اصلی ادب او سکوت و فرمان‌بری از برادر بزرگش حسین بن علی (ع) بود تا جایی که برخی محدثین و تاریخ‌دانان علت کمبود روایت‌ها از زندگی ایشان را تا قبل از واقعه کربلا، همین سکوت و ادب؛ و عدم عرض اندام وی می‌دانند.
شیخ مفید در کتاب «الاختصاص» از وی با صفت «سقا» به معنای «آب‌دهنده» یاد کرده است. روایت‌های موجود حاکی از آن است که ایشان شجاعت و شهامت را از پدرش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده بود و در جنگ‌ها همیشه او بود که «علم» جنگ (پرچم اصلی) را حمل می‌کند و به همین علت به «علمدار» ملقب شده بود.
شهادت عباس بن‌علی (ع)
«سید بن طاووس« از «ابو مخنف» روایت کرده است که عصر عاشورا، حضرت عباس (ع) برای تهیه آب برای اهل بیت امام حسین (ع) از رود فرات، به دل دشمن زد و نبردی سخت و دلیرانه‌ای با انبوهی از سپاهیان دشمن کرد. در این نبرد، دست راست و دست چپ عباس بن علی (ع) به ضرب شمشیر افتاد. او برای رساندن آب، مشک را به دندان گرفت و به جنگ ادامه داد تا اینکه با ضربه‌های «زید بن‌ورقاء حنفی» و «حکیم بن طفیل سنایی» به شهادت رسید.
امان‌نامه شمر
شمر بن ذی الجوشن به همراه برادر زاده «ام‌البنین» به نام «عبدالله بن ابی محل بن حظام» روز تاسوعا، برای عباس (ع) امان نامهای از سوی عبید الله بن زیاد آورد که ایشان آن را رد کرد.
آرامگاه عباس بن علی (ع)
آرامگاه ایشان در شمال شرقی آرامگاه حسین بن علی (ع) در کربلا قرار دارد. فاصله بین آرامگاه آن بزرگوار با آرامگاه اما حسین (ع) به «بین الحرمین» معروف است.
قمر بنی‌هاشم
در میان عرب‌های عربستان رسم بر این بود که اگر کودکی زیبایی فوق‌العاده‌ای داشت و دارای قامتی بلند و چهره‌ای جذاب بود، او را با عنوان «ماه» می‌نامیدند؛ به عنوان مثال، «عبدمناف» جد سوم پیامبر اکرم را که چهره‌ای زیبا و نورانی داشت، «قمر بَطحاء» (ماه سرزمین مکه) و «عبدالله» پدر ارجمند پیامبر اکرم (ص) را که سیمایی نورانی و چشمگیر داشت، «قمر حرم» خواندند. حضرت عباس بن علی (ع) نیز به علت بهره وافری که از زیبایی و جمال برده بود و نیز قامتی بلند و رشید داشت، لقب «قمر بنی هاشم» (ماه بنی هاشم) گرفت.
مطالب اختصاصی محرم را اینجا پیگیری کنید
از صفحات دین و زندگی و ندای نور الکوثر فارسی دیدن کنید
آموزش سوره های قرآن ویژه کودکان
شنبه 8 مهر 1396 - 15:56:17