تهران- الکوثر:  در یادداشتی که در وب سایت موسسه استراتفور منتشر شده آمده است: این مسئله که یک مقام سازمان ملل از واژه "نسل کشی" برای توصیف خشونت در یک کشور استفاده می کند، حائز اهمیت است؛ به ویژه با توجه به این که پیشتر در سال 2013 نیز بیم از نسل کشی باعث انجام مداخلاتی در این کشور شده بود.

اوبراین  خواستار تقویت ماموریت صلحبانی سازمان ملل (مینوسکا) در جمهوری آفریقای مرکزی شد که در حال حاضر متشکل از حدود 12500 نیروی حافظ صلح است. او همچنین خاطرنشان کرد که در بانگاسو در جنوب این کشور حدود 2000 مسلمان که در کلیسایی پناه گرفته اند، در خطر قتل عام توسط شبه نظامیان مسیحی قرار دارند که آنها را محاصره کرده اند. بانگاسو مکان این بی ثباتی اخیر بوده است و دست کم سه صلح بان سازمان ملل در اواخر ژوئیه در آنجا کشته شدند.

این خشونت ناشی از دیدگاههایی عمیق تر است که در بحران سال های 2012 - 2013 شکل گرفت که در آن شبه نظامیان سلکا از شمال شرق کشور دولت وقت رییس جمهور ژنرال فرانسوا بوزیز (ظاهرا با حمایت برخی دولت های منطقه ای) را سرنگون کردند.

هرج و مرج شکل گرفته پس از آن به آزادسازی خشونت و پاکسازی قومی کمک کرد و فرانسه را واداشت تا با کمک متحدین آفریقا از جمله چاد برای توقف خونریزی مداخله کند. از آن زمان به بعد آفریقای مرکزی به سمت یک دولت منتخب دموکراتیک حرکت کرد اما اعمال کنترل دولتی عمیق بر این کشور منزوی پهناور به صورت یک چالش عظیم باقی ماند. اشاعه گروههای شبه نظامی ستیزه جو با اهدافی رقابتی که حاکی از این بی ثباتی است، توانایی ماموریت سازمان ملل و دولت ضعیف جمهوری آفریقای مرکزی برای برقراری نظم را با دشواری روبرو کرد.

از آن زمان به بعد وضعیت در این کشور به وضوح وخیم تر شد و شبه نظامیان به دفعات با هم درگیر شدند، درگیری هایی که اخیرا صدها کشته و ظاهرا بیش از 100000 پناهنده (شمار کلی پناهندگان به بیش از 500000 تن رسید) برجای گذاشت. به علاوه مینوسکا برای حفظ محدوده های وسیعی از قلمرو که بخش زیادی از آن خارج از حوزه صلاحیت این ماموریت قرار دارد، در تلاش بوده است. تصمیم یک مقام سازمان مللل برای به کار بردن واژه "نسل کشی" راه کلیدی برای تقویت توجه بین الملل به وضعیتی است که تا حد زیادی فراموش شده است؛ به ویژه با توجه به این که این درخواست با درخواست ها برای داشتن سربازان و بودجه بیشتر همراه است. این بحران ارزش دنبال کردن را دارد زیرا: در کشوری رخ می دهد که در آن قدرت های بیرونی – حتی فرانسه- منافع اندکی دارند، به استثنای وقتی که مسئله به متوقف کردن یک فاجعه بشردوستانه بالقوه در ابعاد فاجعه 1994 رواندا مربوط می شود.

منبع: شورای راهبردی روابط خارجی